1. Ein song. Ein Asaf-salme.
2. Gud, hald deg ikkje i ro,ver ikkje still og tagal, Gud!
3. For sjå, dine fiendar er ¬i opprør,dei som hatar deg, ¬lyfter hovudet.
4. Dei legg lumske planar ¬mot ditt folk,dei held samråd ¬mot dei du vernar:
5. «Kom, lat oss sletta dei ut ¬som folk,så ingen meir ¬kjem Israels namn i hug!»
6. Dei held råd og vert samde,så gjer dei samband mot deg:
7. dei som bur i Edoms ¬og Ismaels telt,moabittane og hagrittane,
8. Gebal, Ammon og Amalek,filistarane og dei som bur ¬i Tyrus;
9. jamvel Assur går i lag med deiog låner sin arm ¬til Lots søner. Sela
10. Gjer med dei som med Midjan,med Sisera og Jabin ¬ved Kisjon-bekken.
11. Dei fekk si endelykt ¬ved En-Dorog vart til gjødsel på marka.
12. Lat det gå deira stormenn ¬som Oreb og Se’ebog alle deira fyrstar ¬som Sebah og Salmunna!
13. For dei seier:«Vi vil ta Guds bustader ¬i eige.»
14. Min Gud, lat dei verta ¬lik ein kvervlande tistel,lik halmstrå som fyk ¬for vinden.
15. Som elden brenner opp ¬ein skogog logane set fjell i brann,
16. så må du jaga dei ¬med ditt uverog skræma dei med din storm.
17. Lat deira andlet raudna ¬av skam,så dei spør etter ditt namn, ¬Herre.
18. Lat dei skjemmast ¬og skræmast for alltid,lat dei verta vanæra ¬og gå til grunne!
19. Gjev dei må skjøna ¬at einast du,du som ber namnet Herren,er Den Høgste over all jorda.