1-2. Na chenfigenna wrth y drwg,Na gwgu ar ddihiryn,Cans gwywant hwy fel glaswellt sych,Fel glesni gwych y gwanwyn.
3-4. Ymddiried yn yr Arglwydd Dduw,Gwna dda; cei fyw mewn digon.Mawrha yr Arglwydd, a chei’n rhyddDdeisyfiad cudd dy galon.
5-6. Rho di dy dynged ar Dduw’r nef,Rhydd ef ei gymorth iti;D’uniondeb fydd fel haul prynhawnYn loyw a llawn goleuni.
7. Bydd amyneddgar yn dy fyw,Disgwyl am Dduw yn raslon;Ac na fydd ddicllon wrth y rhaiSy’n llwyddo â’u cynllwynion.
8-9. Paid byth â digio, cans fe ddawDrwg di-ben-draw i’r llidus;Pobl Dduw a etifedda’r tir,Dinistrir y drygionus.
10-11. Cyn hir fe gilia’r drwg o’i dref,A’i le fydd anghyfannedd,A’r gwylaidd yn meddiannu’r tirA’i ddal mewn gwir dangnefedd.
12-13. Cynllwynia’r drwg i daro’r da,Ac ysgyrnyga’i ddannedd;Ond chwardd yr Arglwydd am ei ben,Aflawen fydd ei ddiwedd.
14-15. Fe gais rhai drwg â’u bwa a’u cleddRoi diwedd ar rai bychain,Ond fe â’r saeth a’r cleddyf drwyEu calon hwy eu hunain.
16-17. Gwell yw’r ychydig sydd i’r doethNa chyfoeth y drygionus.Dileir y drwg, ond bydd Duw’n dalI gynnal y difeius.
18-19. Fe wylia’r Arglwydd dros y da,Parha eu hetifeddiaeth;A phan fydd newyn yn y tirBydd ganddynt wir gynhaliaeth.
20. Ond fel coed tân mewn fflamau cochGelynion croch yr ArglwyddA dderfydd; cilia y rhai drwgBob un fel mwg yn ebrwydd.
21. Ni thâl yr un drygionus, ffôlYn ôl ddim a fenthyciodd;Ond am y cyfiawn, hwn a fyddYn rhoi yn rhydd o’i wirfodd.
22. Rhydd Duw ei etifeddiaeth haelI’r sawl sy’n cael ei fendith,Ond torrir ymaith y rhai casA brofodd flas ei felltith.
23-24. Cyfeiria’r Arglwydd gamau’r da,Fe’i gwylia ef yn ddyfal;Er iddo gwympo, cwyd yn rhwydd:Mae’r Arglwydd yn ei gynnal.
25. Yr holl flynyddoedd y bûm bywNi welais Dduw hyd ymaYn troi ei gefn ar unrhyw santNa pheri i’w blant gardota.
26-27. Hael a thrugarog ydyw’r da,A’i blant ef a fendithir.Tro oddi wrth ddrwg; gwna’r hyn sydd dda,A’th gartref a ddiogelir.
28-29. Oherwydd câr yr Arglwydd farn,Ni sarn ar ei ffyddloniaid;Ond torrir plant y drwg o’r tir,Difethir pechaduriaid.
30-31. Fe drig y cyfiawn yn y tirYn ddoeth a gwir ei eiriau;Mae yn ei galon ddeddf ei Dduw,A sicr yw ei gamau.
32-33. Fe wylia’r drwg y da; cais leA chyfle i’w lofruddio,Ond nid yw Duw’n ei iselhauNa chaniatáu’i gondemnio.
34. Disgwylia wrth yr Arglwydd; glŷnWrth ffordd yr Un daionus,Ac fe gei etifeddu’r tir,Ond chwelir y drygionus.
35-36. Mi welais i’r drygionus, doYn brigo fel blaguryn,Ond llwyr ddiflannodd, heb ddim sônAmdano’n fuan wedyn.
37-38. Gwêl di’r di-fai, heddychlon ŷnt,A chanddynt ddisgynyddion,Ond am y drwg, bydd Duw yn euDileu, a’u plant a’u hwyrion.
39-40. Daw oddi wrth Dduw achubiaeth lawnI’r cyfiawn mewn cyfyngder,Rhag drwg fe’u harbed am eu bodYn gosod arno’u hyder.