1-4. Gwyn fyd y rhai perffaith, sy’n rhodioYng nghyfraith yr Arglwydd o hyd,Yn cadw ei farnedigaethau,A’i geisio â’u calon i gyd,Y rhai na wnânt unrhyw ddrygioni,Sy’n rhodio ei ffyrdd heb lesgáu.Fe wnaethost d’ofynion yn ddeddfau,A disgwyl i ni ufuddhau.
5-8. O na allwn gerdded yn union,A chadw dy ddeddfau bob pryd.Ni ddaw im gywilydd os cadwafFy nhrem ar d’orchmynion i gyd.Clodforaf di â chalon gywirWrth ddysgu am dy farnau di-lyth.Mi gadwaf y cyfan o’th ddeddfau;Paid, Arglwydd, â’m gadael i byth.Kilmorey 76.76.D
9-10. Pa fodd y ceidw’r ifaincEu llwybrau’n lân fel ôd?Trwy gadw d’air. O Arglwydd,Fe’th geisiais â’m holl fod.Na ad i mi byth wyroOddi wrth d’orchmynion di.Dy eiriau a drysoraisO fewn fy nghalon i.
11-13. Rwyt fendigedig, Arglwydd;Dy ddeddfau dysg i mi.Bûm droeon yn ailadroddHoll farnau d’enau di.Yn dy farnedigaethauBûm lawen iawn fy mryd;Roedd fy llawenydd ynddyntUwchlaw holl gyfoeth byd.
14-16. Fe fyddaf yn myfyrioAr dy ofynion di,Yn cadw dy holl lwybrauO flaen fy llygaid i.Yr wyf yn ymhyfryduYn neddfau pur y nef,Ac am dy air, O Arglwydd,Byth nid anghofiaf ef.Crug-y-bar 98.98.D
17-20. Bydd dda wrth dy was. Er mwyn imiGael cadw dy air, gad im fyw;Ac agor fy llygaid i weledRhyfeddod dy gyfraith, fy Nuw.Ymdeithydd wyf fi ar y ddaear;Na chadw d’orchmynion yn gudd.Dihoena fy nghalon o hiraethAm brofi dy farnau bob dydd.
21-24. Ceryddaist y balch melltigedigSy’n torri d’orchmynion o hyd.Tyn ymaith eu gwawd, cans fe gedwaisDy farnedigaethau i gyd.Er bod tywysogion yn f’erbyn,Myfyriaf ar dy ddeddfau di.Dy farnedigaethau sydd hyfryd,Ac maent yn gynghorwyr i mi.Rutherford 76.76.D
25-28. Yn ôl dy air, O Arglwydd,O’r llwch adfywia fi.Atebaist fi o’m cyni;Dysg im dy ddeddfau di.Eglura ffordd d’ofynion,Myfyriais arni’n hir.Yn ôl dy air, cryfha fi;Anniddig wyf yn wir.
29-32. Boed twyll ymhell oddi wrthyf,Dy gyfraith yn gonglfaen.Dewisais ffordd ffyddlondeb;Dy farnau rhois o’m blaen.Na wawdia fi; cofleidiaisDy dystiolaethau coeth.Dilynaf ffordd d’orchmynion,Cans gwnaethost fi yn ddoeth.Cyfamod (Hen Ddarbi) 98.98.D
33-36. O Arglwydd, dysg im ffordd dy ddeddfau;Caf wobr o’u cadw o hyd;A gwna fi’n ddeallus i gadwDy gyfraith â’m calon i gyd.Mae llwybr d’orchmynion mor hyfryd:Gwna imi ei gerdded bob dydd.Tro fi at dy farnedigaethau,Ac oddi wrth elw di-fudd.
37-40. Tro ymaith fy llygaid rhag gwagedd,A bydded i’th air fy mywhau.Cyflawna i’th was dy addewidI bawb sydd i ti’n ufuddhau.Tro ymaith y gwawd rwy’n ei ofni,Oherwydd dy farnau sydd iawn.Yr wyf yn dyheu am d’ofynion,O adfer fi i fywyd llawn.Henryd 87.87.D
41-44. Rho dy ffafr a’th iachawdwriaethIm, yn ôl d’addewid daer;Ac atebaf bawb o’m gwawdwyr,Cans gobeithiais yn dy air.Na ddwg air y gwir o’m genau;Yn dy farnau di, fy Nuw,Y gobeithiais; am dy gyfraith:Cadwaf hi tra byddaf byw.
45-48. Rhodio a wnaf yn rhydd oddi amgylch;Ceisiais dy ofynion di.Rhof dy gyfraith i frenhinoedd,Heb gywilydd arnaf fi.Ymhyfrydaf yn d’orchmynion,Ac rwyf yn eu caru hwy.Rwyf yn parchu dy holl ddeddfau,A myfyriaf arnynt mwy.Mount of Olives 87.87.D
49-52. Cofia d’air, y gair y gwnaethostImi ynddo lawenhau.Hyn fu ’nghysur ym mhob adfyd:Fod d’addewid di’n bywhau.Er i’r rhai trahaus fy ngwawdio,Cedwais i bob deddf a roed.Cefais gysur yn dy farnau,Ac fe’u cofiais hwy erioed.
53-56. Digiais wrth y rhai sy’n gwrthodDy lân gyfraith di, fy Nuw,Cans i mi fe fu dy ddeddfau’nGân ble bynnag y bûm byw.Cofiaf d’enw y nos, O Arglwydd;Cadw a wnaf dy gyfraith di.Hyn sydd wir: i’th holl ofynionCwbl ufudd a fûm i.Cwmgiedd 76.76.D
57-60. Ti yw fy rhan, O Arglwydd;Addewais gadw d’air.Rwy’n erfyn, bydd drugarog,Yn ôl d’addewid daer.At dy farnedigaethauFy nghamre a drof fi,A brysio a wnaf i gadwDy holl orchmynion di.
61-64. Dy gyfraith nid anghofiais,Os tyn yw clymau’r fall,Ac am dy farnau cyfiawnMoliannaf di’n ddi-ball.Rwyt ffrind i bawb sy’n cadwD’ofynion di. Mae’r bydYn llawn o’th gariad, Arglwydd;Dysg im dy ddeddfau i gyd.Eirinwg 98.98.D
65-68. Yn unol â’th air, Arglwydd, gwnaethostDdaioni i mi. Dysg i’th wasIawn farnu, cans rwyf yn ymddiriedYn llwyr yng ngorchmynion dy ras.Fe’m cosbaist am fynd ar gyfeiliorn;Yn awr wrth dy air rwyf yn byw.Da wyt, ac yn gwneuthur daioni.Dysg imi dy ddeddfau, O Dduw.
69-72. Parddua’r trahaus fi â chelwydd,Ond cadwaf d’ofynion o hyd.Trymhawyd eu calon gan fraster,Ond dygodd dy gyfraith fy mryd.Mor dda yw i mi gael fy nghosbiEr mwyn imi ddysgu dy air!Mae cyfraith dy enau’n well imiNa miloedd o arian ac aur.Crug-y-bar 98.98.D
73-76. Dy ddwylo a’m gwnaeth; rho im ddeallI ddysgu d’orchmynion; fe bairLawenydd i bawb sy’n dy ofniFy ngweld yn gobeithio yn dy air.Mi wn fod dy farnau yn gyfiawn,Ac nad oedd dy gosb ond gwaith gras.O tyrd i’m cysuro â’th gariad,Yn ôl dy addewid i’th was.
77-80. Er mwyn im gael byw, rho drugaredd,Cans hoffais dy gyfraith i gyd.Celwyddau’r trahaus cywilyddier,Ond ar dy ofynion mae ’mryd.Boed i’r rhai a’th ofnant droi atafI wybod dy farnau, fy Nuw;A bydded, rhag fy nghywilyddio,Dy ddeddfau o’m mewn tra bwyf byw.Eifionydd 87.87.D
81-84. Rwy’n dyheu am iachawdwriaeth;Yn dy air gobeithio a wnaf.Hir ddisgwyliaf am d’addewid,A dywedaf, “Pryd y cafFy nghysuro?” Rwy’n crebachuMegis costrel groen mewn mwg,Ond dy ddeddfau nid anghofiaf.Barna di f’erlidwyr drwg.
85-88. Cloddiodd gwŷr, yn groes i’th gyfraith,Bwll y cwympwn iddo’n syth.Pan erlidiant, tyrd i’m cymorth;Sicr yw d’orchmynion byth.Buont bron â’m lladd, ond etoCedwais dy ofynion diA barnedigaethau d’enau.Rho dy ffafr, adfywia fi.Cyfamod (Hen Ddarbi) 98.98.D
89-92. O Arglwydd, dy air sy’n dragwyddol;Mae wedi’i sefydlu’n y nef.Y mae dy ffyddlondeb yn para;Fe seiliaist y byd, a saif ef.Saif popeth yn ôl d’ordeiniadau,Cans gweision i ti ŷnt i gyd.Heb gysur dy gyfraith buaswnYn f’ing wedi marw cyn pryd.
93-96. Hyd byth nid anghofiaf d’ofynion;Trwy’r rhain y’m hadfywiaist, fy Nuw.Dy eiddo di wyf. Tyrd i’m hachub,D’ofynion sy’n llywio fy myw.Fe gais y drygionus fy nifa,Ond cadwaf dy farnau di-lyth;Cans gwelaf fod diwedd i bopeth,Ond pery d’orchymyn di byth.Eirinwg 98.98.D
97-100. O fel yr wy’n caru dy gyfraith!Hi yw fy myfyrdod drwy’r dydd.Fe wna dy orchymyn fi’n ddoethachNa’m gelyn; mae’n gyson ei fudd.O ddysgu dy farnedigaethauDeallaf yn well nag y gwnaF’athrawon na neb o’r hynafgwyr,Cans cadw d’ofynion sydd dda.
101-104. Mi gedwais fy nhraed rhag drwg lwybr,Er mwyn imi gadw dy air.Ni throais fy nghefn ar dy farnau,Cans fe’m cyfarwyddaist yn daer.Mor felys d’addewid i’m genau,Melysach i’m gwefus na mêl.D’ofynion sy’n rhoi imi ddeall;Casâf lwybrau twyll, doed a ddêl.Gwalchmai 74.74.D
105-108. Llusern yw dy air i’m troed,Golau i’m llwybrau.Mi ymrwymais i erioedI’th holl farnau.Yn ôl d’air, adfywia fiO’m gofidiau.Clyw fy nheyrnged, a dysg diIm dy ddeddfau.
109-112. Cofio a wnaf dy gyfraith diMewn peryglon;Er holl rwydau’r gelyn, miWnaf d’ofynion.Dy farnedigaethau ywFy llawenydd,Ac i’th ddeddfau tra bwyf bywByddaf ufudd.Eirinwg 98.98.D
113-116. Yr wyf yn casáu rhai anwadal,Ond caraf dy gyfraith yn fawr.Ti ydyw fy lloches a’m tarian;Yn d’air y gobeithiaf bob awr.Trowch ymaith, rai drwg, oddi wrthyf,A chadwaf orchmynion fy Nuw.O cynnal fi, na’m cywilyddier,Ac, yn ôl d’addewid, caf fyw.
117-120. O dal fi, a chaf waredigaeth,A pharchaf dy ddeddfau o hyd.Gwrthodi wrthodwyr dy ddeddfau,Oherwydd mai twyll yw eu bryd.Ystyri’r drygionus yn sothach,Ond minnau, mi garaf hyd bythDy farnedigaethau, a chrynafMewn ofn rhag dy farnau di-lyth.Crug-y-bar 98.98.D
121-124. Mi wneuthum i farn a chyfiawnder,Na ad fi i’m gorthrymwyr, ond byddYn feichiau i’th was; paid â gadaelI’r beilchion fy llethu bob dydd.Rwy’n nychu am dy iachawdwriaeth,Am weled cyfiawnder dy ras.O delia â mi yn dy gariad,A dysga dy ddeddfau i’th was.
125-128. Dy was ydwyf fi; rho im ddeallDy farnedigaethau o hyd.Mae’n amser i’r Arglwydd weithredu,Cans torrwyd dy gyfraith i gyd.Er hynny, rwy’n caru d’orchmynionYn fwy, ie’n fwy, nag aur drud.Mi gerddaf yn ôl dy ofynion;Casâf lwybrau dichell y byd.Cyfamod (Hen Ddarbi) 98.98.D
129-132. Rhyfeddol dy farnedigaethau;Am hynny fe’u cadwaf i gyd.Pan roddi dy air, mae’n goleuo;Rhydd ddeall i’r syml ei fryd.Rwy’n agor fy ngenau i flysioD’orchmynion; O Dduw, trugarha;Tro ataf, yn unol â’th arferI’r rhai sy’n dy garu di’n dda.
133-136. O cadw fy ngham i yn sicr;Na rwystred drygioni dy was.Rhyddha fi rhag gormes a gorthrwm,A chadwaf ofynion dy ras.Boed llewyrch dy wyneb di arnaf,A dysga dy ddeddfau i mi.Rwy’n wylo am nad ydyw poblYn cadw dy lân gyfraith di.Dwedwch, fawrion o wybodaeth 88.88
137-138. Arglwydd, yr wyt ti yn gyfiawn,Ac y mae dy farnau’n uniawn.Cyfiawn dy farnedigaethau,Cwbl ffyddlon ydwyt tithau.
139-140. Mae ’nghynddaredd wedi cynnauAm fod rhai’n anghofio d’eiriau.Mae d’addewid wedi’i phrofi,Ac rwyf finnau yn ei hoffi.
141-142. Er fy mod i’n llai na’r lleiaf,Dy ofynion nid anghofiaf.Dy gyfiawnder byth sydd berffaith,A gwirionedd yw dy gyfraith.
143-144. Er bod gofid ar fy ngwarthaf,Yn d’orchmynion ymhyfrydaf.Cyfiawn dy farnedigaethau;Rho im ddeall, a byw finnau.Tan-y-marian 87.87.D
145-148. Gwaeddaf arnat; Arglwydd, ateb,Ac i’th ddeddfau ufuddhaf.Tyrd i’m gwared, ac fe gadwafDy farnedigaethau braf.Cyn y wawr rwy’n ceisio cymorth,Yn dy air mae ’ngobaith i.Rwy’n myfyrio ym mân oriau’rNos ar dy addewid di.
149-152. Gwrando ’nghri yn ôl dy gariad,’N ôl dy farnau adfer fi.Agos yw f’erlidwyr castiog,Pell oddi wrth dy gyfraith di.Yr wyt ti yn agos, Arglwydd.Mae d’orchmynion oll yn wir.Seiliaist dy farnedigaethauYn dragywydd yn y tir.Eirinwg 98.98.D
153-156. O edrych ar f’adfyd a’m gwared,Cans cofiais dy lân gyfraith di.Amddiffyn fy achos a’m hadfer,Yn ôl dy addewid i mi.Ni ddaw i’r rhai drwg iachawdwriaeth:I’r rhain aeth dy ddeddfau yn sarn.Mawr yw dy drugaredd, O Arglwydd;Adfywia fi’n unol â’th farn.
157-160. Ni throis rhag dy farnedigaethau,Er bod fy ngelynion yn daer.Ffieiddiais at bawb sy’n dwyllodrus,Am nad ŷnt yn cadw dy air.Gwêl fel yr wy’n caru d’ofynion;Dy gariad, fy Nuw, a’m bywha.Cans hanfod dy air yw gwirionedd;Tragwyddol dy farnau, a da.Crug-y-bar 98.98.D
161-164. Erlidir fi gan dywysogion,Ond d’air di yw f’arswyd bob awr;Ac rwy’n llawenhau yn d’addewid,Fel un wedi cael ysbail mawr.Casâf a ffieiddiaf bob dichell,Ond caraf dy gyfraith o hyd;A seithwaith y dydd rwy’n dy foli,Cans cyfiawn dy farnau i gyd.
165-168. Caiff carwyr dy gyfraith wir heddwch;Ni faglant ar ddim. Yr wyf fiYn disgwyl am dy iachawdwriaeth,Yn cadw d’orchmynion di-ri.Rwy’n caru dy farnedigaethau,Eu caru a’u cadw â graen,Ac i’th holl ofynion rwy’n ufudd,Cans mae dy holl ffyrdd di o’m blaen.Cyfamod (Hen Ddarbi) 98.98.D
169-172. Doed fy llef hyd atat, Arglwydd;Yn ôl d’air gwna fi yn ddoeth.Clyw ’neisyfiad; tyrd i’m gwaredYn ôl dy addewid coeth.Molaf di, fy Nuw, am itiDdysgu dy holl ddeddfau i mi.Canaf am dy addewidion;Cyfiawn yw d’orchmynion di.
173-176. Tyrd i’m helpu, cans dewisaisDy ofynion; blysio a wnaf,Arglwydd, am dy iachawdwriaeth;Yn dy gyfraith llawenhaf.Gad im fyw i’th foli, a’th farnau’nGymorth im. Fel dafad gollChwilia am dy was, oherwyddCofiais dy orchmynion oll.