1. Pangandikane Sang Agur bin Yake, saka ing Masa. Pangucape wong mangkene: “Dhuh Allah, kawula sampun sayah sanget,dhuh Allah kawula sampun sayah sanget, ngantos ketelasan kakiyatan.”
2. Sabab aku iki bodho ngungkuli wong liya-liyane,aku ora kadunungan budi kaya salumrahe manungsa.
3. Aku uga ora nyinau bab kawicaksanan,nganti ora bisa wanuh marang Kang Mahasuci.
4. Sapa ta kang wus munggah marang swarga banjur mudhun?Sapa ta kang wus nglumpukake angin ing tangane?Sapa ta kang wus mungkus banyu nganggo sandhangan?Sapa ta kang nemtokake sakehe poncoting bumi?Iku jenenge sapa lan sapa jenenge anake?Kowe mesthi weruh!
5. Kabeh sabdane Gusti Allah iku murni,Gusti Allah iku dadi tetamenge sakehe wong kang ngayom marang Panjenengane.
6. Aja nambahi pangandikane,supaya kowe aja nganti diwelehake lan kaanggep cidra.
7. Dhuh Allah, kalih prakawis ingkang kawula suwun dhumateng Paduka,mugi sampun Paduka tampik, kaparingana saderengipun kawula pejah, inggih punika:
8. Kaculikan saha doracara mugi Paduka tebihaken saking kawula,punapa malih sampun Paduka ganjar kamlaratan utawi kasugihan,namung kaparingana rejeki ingkang dados panduman kawula.
9. Supados manawi kawula tuwuk, sampun ngantos selak dhateng Padukakaliyan wicanten: Pangeran Yehuwah iku sapa?Utawi manawi kacingkrangan sampun ngantos purun nyolong,satemah nyawiyah dhateng asmanipun Gusti Allah kawula.
10. Aja madulake batur marang bendarane,supaya batur mau aja ngipati-ipati kowe, sarta kowe banjur kudu nanggung kaluputane iku.
11. Ana turun kang nyupatani bapakne,lan ora mberkahi marang biyunge.
12. Ana turun kang nganggep marang awake dhewe resik,mangka durung dikumbah reregede dhewe.
13. Ana turun kang wateke angkuh,lan ladak mripate;
14. ana turun kang untune arupa pedhang,lan bame arupa lading,kanggo mangsa marang para wong kang tinindhes nganti entek saka ing bumining wong kang padha katindhes,para wong miskin ing antarane manungsa.
15. Lintah iku duwe anak wadon loro,sakarone padha muni: “Kanggo aku!” lan “Kanggo aku!”Ana telung prakara kang ora bisa wareg-wareg,malah patang prakara kang ora tau muni: “Wus cukup!”
16. Jagade wong mati lan guwa-garba kang gabug,lan bumi kang ora bisa wareg banyu,sarta geni kang ora tau ngucap: “Wus cukup!”
17. Mripat kang nyampahi marang bapa,sarta emoh mituhu marang biyung,iku bakal dithothol dening manuk gagak ing pinggir kalilan kamangsa dening anake manuk garudha.
18. Ana telung prakara kang dakgumuni,malah patang prakara kang ora dakngreteni;
19. yaiku: lakune manuk garudha ing awang-awang,lakune ula ana ing parang,lakune prau ana ing tengahe sagara,sarta lakune wong lanang karo prawan.
20. Lakune wong wadon bedhang iku mangkene:dhisike mangan, banjur ngusapi cangkeme,nuli ngucap: Aku ora nglakoni ala.
21. Ana telung prakara kang ndadekake bumi horeg,malah patang prakara kang ndadekake ora betahe:
22. marga batur tukon manawa dadi ratu,marga wong gemblung manawa kewaregen,
23. marga wong wadon kang ora disenengi ing wong manawa oleh bojo,apadene marga rewang wadon kang ngesur kalenggahane bendarane putri.
24. Ing bumi ana kewan papat kang cilik dhewe,nanging kang cukat banget:
25. semut iku golongan kang ora rosa,nanging sasuwene mangsa panas padha tandho pangan,
26. kancil iku golongan kang ringkih,nanging anggone gawe omah ana ing sajroning parang,
27. walang iku ora duwe ratu,nanging padha baris kanthi tumata,
28. cecak iku kena kacekel nganggo tangan,nanging ing kadhatone para ratu iya ana.
29. Ana kewan telu kang gagah jangkahe,malah papat kang jangkahe bregas, yaiku:
30. singa kang prakosa dhewe padha-padha kewan,sarta ora mundur ngadhepi apa bae.
31. Jago kang angkuh, utawa wedhus lanang,lan ratu kang tindak ing ngarepe kawulane.
32. Manawa kowe ngumukake awakmu dhewe, dadia tanpa pikir, dadia sawuse kokrasakake,tanganmu tutupna ing cangkemmu.
33. Awit puwan iku manawa diwenyet-wenyet metu mertegane,yen irung dipijet-pijet metu getihe,yen nepsu dipejet marakake kerengan.