1. Wulang bebasan anggitane Prabu Suleman putrane Prabu Dawud, ratu ing Israel,
2. kanggo nyumurupi kawicaksanan lan pamerdi,supaya mangreti marang tembung-tembung kang ana maknane,
3. kanggo nampani pamerdi kang marakake pinter,sarta kabeneran, kaadilan lan kejujuran,
4. kanggo aweh kalantipun marang wong kang ora duwe pangalaman,sarta kawruh lan kawicaksanan marang wong anom; --
5. wong kang wicaksana, becik ngrungokna, supaya wuwuh ngelmune,lan wong kang duwe pangreten supaya oleh bab-bab kang kena kanggo tetimbangan --
6. kanggo nyumurupi isine wulang bebasan lan pralambang,apadene tetembungan lan sanepane para wicaksana.
7. Wedi-asih marang Yehuwah iku wiwitaning kawruh,nanging wong bodho padha ngremehake kawicaksanan lan pamerdi.
8. He anakku, ngrungokna marang pamerdine bapakmu,lan aja ninggal piwulange ibumu;
9. marga oncen-oncen kembang kang endah iku kanggo sirahmu,sarta kalung kanggo gulumu.
10. He anakku, manawa kowe dibujuk dening wong dosa,kowe aja nurut;
11. manawa iku padha duwe pangucap:“Marang melua aku, padha ndingkik getih,nginjen marang wong tanpa kaluputan, tanpa sabab;
12. payo iku padha diuntal urip-uripan, kaya jagade wong mati,diuntal babar pisan kaya kang mudhun marang ing kubur;
13. temah kita padha oleh barang rupa-rupa kang akeh ajine,padha bisa ngebaki omah kita kalawan barang rampasan,
14. undhimu buwangen ana ing tengahku,kanthong siji kanggo kita kabeh.”
15. He anakku, uripmu aja niru tindak-tanduke wong-wong mau,sikilmu edohna saka ing dalane;
16. awit sikile wong iku parane marang ing piala,sarta cukat manawa arep ngwutahake getih.
17. Marga tanpa guna masang jaringana ing ngarepe sadhengah kang duwe suwiwi;
18. mangka wong iku mau padha ngadhang marang getihe dhewelan ndingkik marang nyawane dhewe.
19. Kaya mangkono pangalamane saben wong murka ing bab bebathen peteng,kang ngrebut nyawane wong kang ndarbeni.
20. Kawicaksanan nguwuh-uwuh seru ana ing lurung-lurung,sarta nyuwara ana ing ara-ara,
21. anggone nguwuh-uwuh ana ing sadhuwure balowerti,ana ing sangarepe gapuraning kutha anggone nglairake tembung-tembunge.
22. “He wong kang ora duwe pangalaman, nganti pira lawase,anggonmu isih nresnani kaananmu iku,tukang poyok anggone seneng memoyoklan wong bodho anggone sengit marang kawruh?
23. Padha madhepa marang pamelehku, lah aku arep ngesokake isining atikulan nyumurupake tembungku marang kowe.
24. Sarehne kowe mopo nalika dakundang,lan ora ana wong kang ngrewes nalika aku ngulurake tanganku,
25. malah kowe padha nyepelekake pituturkulan ora gelem nampani pepelingku,
26. mulane aku iya bakal nggeguyu bilaimu,lan nyokurake samangsa kowe ketekan pagiris,
27. samangsa kowe ketekan ing pagiris kang kaya prahara,lan katempuh ing bilai kang kaya lesus,sarta kataman ing karupekan lan kasusahan.
28. Ing kono bakal padha sambat-sambat marang aku, nanging ora bakal dakwangsuli,kanthi temen-temen anggone padha ngupaya aku, nanging ora bisa katemu.
29. Sarehne padha sengit marang kawruh lan ora milih ngabekti marang Pangeran Yehuwah,
30. padha emoh nampani pituturku,nanging padha nampik marang sakehe pamelehku,
31. mulane bakal padha mangan wohing panggawene,sarta padha wareg dening rancangane dhewe.
32. Awitdene wong kang tanpa pangalaman iku bakal kapatenan dening anggone lumun;sarta wong bodho bakal kasirnakake dening sembranane.
33. Balik sing sapa nggugu marang aku, iku bakal manggon kalawan slamet,kalis ing bilai kang nggegirisi.”