1. He bocah-bocah, padha ngrungokna pamerdining bapa,lan titenana supaya kowe bisa oleh pangreten,
2. awitdene piwulang kang becik kang dakwenehake marang kowe,aja padha ninggal marang pituduhku.
3. Marga nalika aku isih bocah tunggal saomah karo bapakku,aku ringkih lan dadi anak ontang-antinge ibuku;
4. aku diwulang bapakku, pituture mangkene: “Atimu dimen nggondheli tembung-tembungku;pituturku tetepana, temah kowe bakal urip;
5. mbudidayaa supaya oleh kawicaksanan, marsudia supaya oleh pangreten,aja ndleya lan aja nyimpang saka tembung-tembung kang metu saka ing cangkemku.
6. Aja nyingkur marang kawicaksanan, temah kowe bakal direksa,iku tresnanana, temah kowe bakal digumateni.
7. Wiwitane kawicaksanan iku: marsudia supaya oleh kawicaksanan,lan mbudidayaa oleh pangreten srana sabarang kang wus kokdarbeni.
8. Iku ajenana, temah kowe bakal diluhurake,manawa kokrangkul, kowe bakal kadadekake kajen keringan.
9. Sirahmu bakal dietrapi oncen-oncen kembang kang endah,sarta kowe bakal diwenehi makutha kang adi.”
10. He anakku, rungokna lan tampanana pituturku,temah bakal dawa umurmu.
11. Kowe dakwulang bab dalane kawicaksanan,daktuntun lakumu ana ing dalan kang lurus.
12. Manawa kowe lumaku, jangkahmu bakal ora dialang-alangi,manawa lumayu, ora bakal kesandhung.
13. Manuta marang pamerdi, aja kokeculake,iku reksanen, marga iya iku uripmu.
14. Aja ngambah dalane wong duraka,lan aja tumapak ing lurunge wong ala.
15. Dalan iku dohana, aja metu ing kono,nyimpanga lumakua terus,
16. awit wong iku padha ora bisa turu,yen durung nindakake piala, ngantuke ilang,yen durung gawe kesandhunge wong;
17. awit padha mangan roti pametuning duraka,sarta ngombe anggur pametune ambek siya.
18. Nanging dalane wong mursid iku kaya pepadhang ing wayah esuk,kang mundhak-mundhak padhange nganti tumeka ing wayah tengange.
19. Dalane wong duraka iku kaya pepeteng,padha ora sumurup apa kang marakake kesandhung.
20. He anakku, nggatekna tembungku,kupingmu telingna marang apa kang dakucapake:
21. kabeh iku aja nganti sumingkir saka ing ngarepmu,simpenen ana ing sajroning telenge atimu;
22. awit iku dadi panguripane wong kang nemu,lan dadi kawarasaning badane sakojur.
23. Atimu reksanen kanthi waspada,awit iku etuking panguripan.
24. Cangkem kang cidra singkirna saka ing awakmu,lan lambe kang kablinger buwangen kang adoh.
25. Mripatmu kareben terus mandeng mangarep,lan pandelenge mripatmu tansah katujokna mangarsa.
26. Metua ing dalan kang rata,sarta sakehe lakumu diajeg.
27. Aja menggok mangiwa utawa manengen,sikilmu edohna saka ing piala.