1. И кога ги заврши Исус сите овие зборови, им рече на учениците Свои:
2. „Знаете дека по два дни ќе биде Пасха и Синот Човечки ќе биде предаден на распнување.“
3. Тогаш првосвештениците, книжниците и старешините народни се собраа во дворот на првосвештеникот, по име Кајафа,
4. и се советуваа како да Го фатат Исус со измама и да Го убијат;
5. но рекоа: „Само не на празникот, за да не стане бунт меѓу народот.“
6. А кога беше Исус во Витанија, во куќата на Симон Лепрозниот,
7. Му пријде една жена со алабастерен сад со скапоцено миро и го изли врз главата Негова, кога Тој седеше на трпезата.
8. И кога го видоа тоа учениците Негови, негодуваа и рекоа: „Какво е тоа растурање?
9. Зашто тоа миро можеше скапо да се продаде и да им се даде на сиромасите.“
10. Но Исус, разбирајќи го тоа, им рече: „Зошто ја буните жената? Таа направи добро дело кон Мене!
11. Бидејќи сиромасите ги имате секогаш покрај себе, а Мене Ме немате секогаш;
12. таа, излевајќи го тоа миро врз телото Мое, Ме приготви за погреб.
13. Вистина, ви велам: каде и да биде проповедано ова Евангелие, по цел свет ќе се прикажува тоа што го направи таа, за нејзин спомен.“
14. Тогаш еден од дванаесетмината, по име Јуда Искариотски, отиде кај првосвештениците
15. и рече: „Што ќе ми дадете, па да ви Го предадам?“ А тие му предложија триесет сребреници.
16. И оттогаш тој бараше погодно време да Го предаде.
17. А во првиот ден на празникот Бесквасници пристапија кон Исус учениците и Му рекоа: „Каде сакаш да ти приготвиме да јадеш Пасха?“
18. Тој им рече: „Одете в град кај тој и тој човек и кажете му: ‚Учителот вели: времето Ми наближи, кај тебе ќе ја прославам Пасхата со учениците Свои.‘“
19. Учениците постапија како што им заповеда Исус и ја приготвија Пасхата.
20. Кога се стемни, Тој седна на трпезата со дванаесетте.
21. И кога јадеа, им рече: „Вистина ви велам: еден од вас ќе Ме предаде.“
22. Тие многу се нажалија и секој од нив почна да Го прашува: „Да не сум јас, Господи?“
23. А Тој им одговори и рече: „Оној што макна со Мене од чинијата, тој ќе Ме предаде.
24. Синот, пак, Човечки, си оди, како што е напишано за Него; но тешко му на оној човек преку кого Синот Човечки ќе биде предаден; подобро ќе беше за тој човек да не се беше родил.“
25. А Јуда, што Го предаде, одговори и рече: „Да не сум јас, Рави?“ Му одговори: „Ти рече.“
26. И кога јадеа, Исус зеде леб, го благослови, го прекрши, и откако им го даде на учениците, рече: „Земете, јадете, ова е Моето тело.“
27. И кога ја зеде чашата, заблагодари, им даде и рече: „Пијте од неа сите;
28. зашто ова е Мојата крв на Новиот завет, која се пролева за мнозина, за простување на гревовите.
29. И вам ви велам, зашто отсега нема да пијам од овој лозов плод сѐ до оној ден, кога ќе пијам нов со вас, во царството на Мојот Отец.“
30. И откако испеаја благодарствена песна, се искачија на Маслиновата Гора.
31. Тогаш Исус им рече: „Сите вие ќе се соблазните поради Мене уште оваа ноќ; зашто е напишано: ‚Ќе удрам по пастирот и овците од стадото ќе се разбегаат.‘
32. А по воскресението Мое ќе отидам пред вас во Галилеја.“
33. Тогаш Петар Му одговори и рече: „Дури и сите да се соблазнат поради Тебе, јас никогаш нема да се соблазнам.“
34. Исус му рече: „Вистина, ти велам: оваа ноќ уште пред да пропее петел, трипати ќе се одречеш од Мене.“
35. Петар Му кажа: „Ако затреба дури и да умрам со Тебе, нема да се откажам од Тебе!“ Истото го рекоа и сите ученици.
36. Потоа отиде Исус со нив на едно место, наречено Гетсиманија, и им рече на учениците: „Поседете тука, додека отидам онаму да се помолам.“
37. И кога ги поведе со себе Петар и двајцата Заведееви синови, се натажи и почна да тагува.
38. Тогаш Исус им рече: „Смртно е нажалена Мојата душа; останете тука и бидете будни со Мене!“
39. Оддалечувајќи се малку, падна на лицето свое; се молеше и говореше: „Оче Мој, ако е можно, нека Ме одмине оваа чаша; но, не како Јас што сакам, туку како Ти.“
40. Па дојде кај учениците и ги затече како спијат, и му рече на Петар: „Толку ли не можевте еден час да останете со Мене будни!?
41. Бидете будни и молете се, за да не паднете во искушение: духот е бодар, но телото е слабо.“
42. Пак и по втор пат отиде и се помоли, говорејќи: „Оче Мој, ако не може да ме одмине оваа чаша без да ја пијам, нека биде волјата Твоја!“
43. Кога дојде, пак ги најде како спијат, зашто очите им беа натежнале.
44. Откако ги остави, отиде и се помоли по третпат, изговарајќи ги истите зборови.
45. Тогаш пак дојде кај учениците Свои и им рече: „Сѐ уште спиете и почивате! Ете, наближи часот и Синот Човечки се предава во рацете на грешниците.
46. Станете, да одиме! Ете, се приближува оној што Ме предава.“
47. Додека Тој уште говореше, ете, Јуда, еден од дванаесетмината, дојде, и со него многу луѓе со мечеви и стапови, испратени од првосвештениците и старешините народни.
48. А оној, што Го предаваше, им беше дал знак, велејќи: „Фатете Го Тој што ќе го целивам!“
49. И веднаш му пријде на Исус и Му рече: „Те поздравувам, Рави!“ И Го целива.
50. А Исус му рече: „Пријателе, зошто си дошол?“ Тогаш пристапија, положија раце на Исус и Го фатија.
51. И ете, еден од оние што беа со Исус, протегна рака и го извади ножот свој, па го удри слугата на првосвештеникот, и му го отсече увото.
52. Тогаш Исус му рече: „Врати го ножот на неговото место. Зашто сите што се фаќаат за нож, од нож ќе загинат;
53. или мислиш дека не можам да Го помолам сега Својот Отец да Ми прати повеќе од дванаесет легиони ангели?
54. Но, како ќе се исполнат Писмата, ако ова не стане?“
55. Потоа Исус му рече на народот: „Како на разбојник сте излегле со мечеви и стапови за да Ме фатите. Секој ден седев со вас, поучувајќи во храмот, и не Ме фативте.
56. Но сето тоа стана за да се исполнат пророчките Писма.“ Тогаш сите ученици Го оставија и се разбегаа.
57. А оние што Го фатија Исус, Го одведоа кај првосвештеникот Кајафа, каде што беа собрани книжниците и старешините.
58. Петар, пак, одеше по Него оддалеку, до дворот на првосвештеникот; и влезе внатре, па седна со слугите за да го види крајот.
59. А првосвештениците и старешините, и целиот Синедрион бараа лажно сведоштво против Исус за да Го погубат
60. и не наоѓаа; и, макар што пристапија многу лажни сведоци, не најдоа. Но најпосле дојдоа двајца лажни сведоци
61. и рекоа: „Овој кажа: ‚Можам да го урнам Божјиот храм и за три дни да го соѕидам.‘“
62. Тогаш стана првосвештеникот и Му рече: „Ништо ли не одговараш? Што сведочат овие против Тебе?“
63. Но Исус молчеше. А првосвештеникот Му рече: „Те заколнувам во живиот Бог да ни кажеш: Ти ли си Христос, Синот Божји?“
64. Исус му одговори: „Ти рече! Но, јас ви велам: отсега ќе Го гледате Синот Човечки како седи оддесно на Силата и како доаѓа на небесните облаци.“
65. Тогаш првосвештеникот ја раскина облеката своја и рече: „Овој хули на Бога! Каква потреба имаме повеќе од сведоци? Ете, сега го чувте Неговото хулење!
66. Што мислите?“ А тие одговорија и рекоа: „Заслужува смрт!“
67. Тогаш Го плукаа в лице и Го тепаа, а други Го удираа по образите
68. и говореа: „Проречи ни, Христе, кој Те удри?“
69. А Петар седеше надвор во дворот. И му пријде една слугинка и му рече: „И ти беше со Исус Галилеецот!“
70. Но тој се одрече пред сите, велејќи: „Не знам што зборуваш!“
71. А кога одеше кон вратата, го виде друга и им рече на оние што беа таму: „И овој беше со Исус од Назарет!“
72. Но тој пак се одрече со заклетва: „Не Го познавам Човекот!“
73. Малку потоа се приближија оние што стоеја таму и му рекоа на Петар: „Навистина, и ти си од нив, зашто и говорот твој те издава!“
74. Тогаш тој почна да се колне, и се заколна: „Не Го познавам Човекот!“ И веднаш запеа петел.
75. И се сети Петар на Исусовите зборови што му ги рече: „Уште петел пред да запее, трипати ќе се одречеш од Мене.“ Па излезе надвор и горко плачеше.