1. Во тој час Му пристапија учениците до Исуса и рекоа: „Кој е најголем во царството небесно?“
2. И Исус повика едно дете, го постави меѓу нив
3. и им рече: „Вистина ви велам, ако не се обратите и не бидете како деца, нема да влезете во царството небесно:
4. кој, пак, ќе се понизи како ова дете, тој е најголем во царството небесно;
5. и кој прима такво дете во Мое име, Мене Ме прима.“
6. „Кој ќе соблазни едно од овие мали, кои веруваат во Мене, за него е подобро да му се обеси воденички камен на вратот и да потоне во морска длабочина.
7. Тешко му на светот од соблазни, зашто соблазните треба да дојдат; но тешко му на оној човек, преку кого доаѓа соблазната.
8. Ако те соблазнува раката твоја или ногата твоја, отсечи ја и фрли ја од себе: подобро е за тебе да влезеш во животот куц или сакат, отколку со двете раце и двете нозе да бидеш фрлен во вечниот оган;
9. и ако те соблазнува окото твое, извади го и фрли го од себе: подобро е за тебе да влезеш во животот со едно око, отколку да ги имаш и двете очи, а да бидеш фрлен во огнениот пекол.“
10. „Гледајте да не презрете едно од овие мали, зашто, ви велам, нивните ангели на небесата постојано го гледаат лицето на Мојот Отец небесен.
11. Зашто Синот Човечки дојде да го бара и спаси загубеното.
12. Што мислите? Ако некој човек има сто овци и една од нив се загуби, нема ли да ги остави деведесет и деветте в планина и да појде да ја бара загубената?
13. Па, ако ја најде, вистина ви велам, ве уверувам дека ќе се радува за неа повеќе отколку за деведесет и деветте незагубени.
14. Така, не е волја на вашиот Отец небесен да загине ниедно од овие мали.“
15. „Ако згреши против тебе братот твој, оди и искарај го насамо; ако те послуша, си го придобил брата си;
16. ако не те послуша, земи со себе уште еден или двајца, па со устата на двајца или тројца сведоци нека се потврди секој збор;
17. ако, пак, не ги послуша и нив, кажи ѝ на Црквата; па, ако и Црквата не ја послуша, тогаш нека ти биде тој како незнабожец и цариник.“
18. „Вистина ви велам: сѐ што ќе сврзете на земјата, ќе биде сврзано и на небото; и сѐ што ќе разрешите на земјата, ќе биде разрешено и на небото.
19. Пак ви велам: ако двајца од вас се согласат на земјата да молат за нешто, што и да било, ќе им биде дадено од Мојот Отец, Кој е на небесата;
20. зашто, каде се двајца или тројца собрани во Мое име, таму сум и Јас среде нив.“
21. Тогаш Петар пристапи кон Него и рече: „Господи, колкупати да му простам на брата ми, кога ќе згреши против мене? До седумпати ли?“
22. Исус му одговори: „Не ти велам до седум, туку до седумдесетпати по седум.“
23. „Затоа царството небесно прилега на цар кој сакал да ја расчисти сметката со своите слуги.
24. Кога почна да ја расчистува сметката, доведоа кај него еден што му должеше десет илјади таланти;
25. па, бидејќи немаше со што да плати, господарот негов нареди да го продадат него, и жена му, и децата негови, и сѐ што имаше, за да наплати.
26. Тогаш тој слуга падна и му се поклонуваше говорејќи: ‚Господаре, стрпи се спрема мене и сѐ ќе ти платам.‘
27. А господарот на тој слуга се смилува, го пушти и му го прости долгот.
28. Слугата, пак, штом излезе, најде еден од другарите свои, кој му должеше сто денарии, и кога го фати, го давеше и му велеше: ‚Врати ми што ми должиш!‘
29. Тогаш неговиот другар падна пред нозете негови, го молеше и велеше: ‚Стрпи се спрема мене и сѐ ќе ти исплатам!‘
30. Но тој не сакаше, туку отиде и го фрли во затвор, додека не му го исплати долгот.
31. Другарите, пак, негови, кога видоа што се случи, многу се натажија, па откако отидоа, му кажаа на својот господар за сѐ што се случи.
32. Тогаш господарот негов го повика и му рече: ‚Зол слуго, јас ти го простив оној долг, зашто ме молеше;
33. не требаше ли и ти да се смилуваш над својот другар, како што се смилував и јас над тебе?‘
34. И се разгневи господарот негов, па го предаде на мачители, додека не му го исплати целиот долг.
35. Така и Мојот Отец небесен ќе постапи со вас, ако секој од вас не му ги прости од срце грешките на брата си.“