1. Во тоа време гласот за Исус го слушна и четворовласникот Ирод,
2. кој им рече на своите потчинети: „Тоа е Јован Крстител; тој воскреснал од мртвите, па затоа и стануваат чуда преку него!“
3. Зашто Ирод, откако го фати Јован, го врза и го фрли во затвор заради Иродијада, жената на брат му Филип;
4. бидејќи Јован му велеше: „Не ти е допуштено да ја имаш неа!“
5. И сакаше да го убие, но се плашеше од народот, зашто го сметаа за пророк.
6. А кога му беше роденден на Ирод, ќерката на Иродијада играше пред гостите и му угоди на Ирод;
7. затоа тој ѝ се заколна дека ќе ѝ даде што и да побара.
8. И таа, поучена од мајка си, рече: „Дај ми ја овде на чинија главата на Јован Крстител!“
9. И се натажи царот; но, заради заклетвата и гостите свои, нареди да ѝ ја дадат.
10. Па прати, та ја отсекоа главата на Јован во затворот.
11. И ја донесоа главата негова на чинија и ѝ ја дадоа на девојката, а таа ја однесе на мајка си.
12. Учениците, пак, негови, дојдоа, го земаа неговото тело и го погребаа; и го известија Исуса.
13. Штом го чу тоа Исус, замина оттаму со кораб во пусто место, насамо; а народот, штом слушна за тоа, тргна по Него пеш од градовите.
14. И кога излезе Исус, виде многу народ; и се смилува над нив и ги излекува нивните болни.
15. А на стемнување Му пријдоа учениците Негови и рекоа: „Местово е пусто, а и доцна е веќе; пушти го народот да оди по селата и да си купи храна.“
16. Но, Исус им рече: „Нема потреба да одат; дајте им вие да јадат!“
17. А тие Му рекоа: „Ние имаме само пет леба и две риби.“
18. Тој им рече: „Донесете Ми ги тука!“
19. И откако му заповеда на народот да седне по тревата, ги зеде петте леба и двете риби, погледна кон небото, ги благослови, ги прекрши и им ги даде лебовите на учениците, а учениците – на народот.
20. И јадеа сите и се наситија; и собраа дванаесет кошеви полни со останати парчиња.
21. А оние што јадеа беа околу пет илјади мажи, покрај жените и децата.
22. И веднаш ги присили Исус учениците Свои да влезат во коработ и да минат на другата страна пред Него, додека Тој да го распушти народот.
23. Па штом го распушти народот, Тој се искачи на планината за да се помоли насамо. И таа вечер остана таму Сам.
24. А коработ беше веќе на сред море и брановите го удираа, зашто ветрот дуваше спротивно.
25. Но на четвртата стража преку ноќта, дојде Исус кај нив, одејќи по морето.
26. А учениците, штом Го видоа како оди по морето, се уплашија и рекоа: „Тоа е привидение!“ и од страв извикаа.
27. Но, Исус веднаш им прозборе, велејќи: „Не бојте се! Јас сум, не плашете се!“
28. А Петар, одговарајќи Му, рече: „Господи, ако си Ти, заповедај да дојдам кај Тебе по водата!“
29. И Исус му рече: „Дојди!“ Па штом излезе од коработ, Петар тргна по водата за да дојде кај Исуса;
30. но, кога го виде силниот ветар, се уплаши, почна да тоне и извика: „Господи, спаси ме!“
31. Исус веднаш му подаде рака, го фати и му рече: „Маловернику, зошто се посомнева?“
32. И кога влегоа во коработ, ветрот престана.
33. А оние што беа во коработ Му пристапија, Му се поклонија и рекоа: „Навистина, Ти си Син Божји!“
34. Па откако преминаа, дојдоа во земјата Генисаретска.
35. Луѓето од тоа место, штом Го познаа, разгласија по целата таа околија и ги донесоа кај Него сите болни.
36. И Го молеа да се допрат барем до крајот од Неговата облека; и тие што се допреа, се излекуваа.