1. Salomo roep toe die leiers van Israel, al die stamhoofde en familiehoofde, bymekaar in Jerusalem. Hulle moes die verbondsark van die Here uit die Dawidstad, ook bekend as Sion, na die tempel oorbring.
2. Op die feesdag in die vroeë herfs het almal in Israel by koning Salomo bymekaargekom.
3. Toe al die leiers van Israel daar was, het die priesters die ark opgetel.
4. Die priesters en Leviete het die ark van die Here, die tent van ontmoeting en al die gewyde toebehore uit die tent van ontmoeting gedra.
5. Koning Salomo en die hele gemeente van Israel was saam voor die ark bymekaar. Hulle het kleinvee en beeste voor die ark geoffer. Daar was so baie dat niemand dit kon tel of bereken nie.
6. Daarna het die priesters die verbondsark van die Here na die binneste heiligdom van die tempel, die Allerheiligste, gebring en dit onder die vlerke van die gerubs neergesit.
7. Die gerubs se vlerke was bo-oor die ark en die drahoute uitgesprei.
8. Die drahoute was so lank dat die punte vanaf die voorkant van die binneste heiligdom gesien kon word, maar nie van buite af nie. Hulle is vandag nog daar.
9. Daar was niks in die ark nie, behalwe die twee plat klippe wat Moses by Horeb daarin gesit het. Dit was toe die Here tydens die uittog uit Egipte ’n verbond met die Israeliete gemaak het.
10. Toe die priesters uit die heiligdom kom, het ’n wolk die tempel van die Here gevul.
11. Omdat die magtige teenwoordigheid van die Here die tempel gevul het, kon die priesters nie met hulle werk voortgaan nie.
12. Toe het Salomo gebid: “Die Here het gesê Hy wil in digte duisternis woon.
13. Ek het nou vir U ’n glansryke tempel gebou waarin U vir altyd kan woon!”
14. Terwyl die hele vergadering van Israel voor hom gestaan het, het die koning hom na hulle toe gedraai en hulle geseën.
15. Hy het gesê: “Loof die Here, die God van Israel wat met sy mond beloftes gemaak het en met sy hand dit aan my pa, Dawid, vervul het deur te sê:
16. ‘Vandat Ek my volk Israel uit Egipte gebring het, het Ek nie onder die stamme van Israel ’n stad gekies waar ’n tempel tot eer van my Naam gebou sou word nie. Maar Ek het wel Dawid gekies as koning oor my volk.’
17. “My pa, Dawid, wou hierdie tempel tot eer van die Naam van die Here, die God van Israel bou,
18. maar die Here het vir hom gesê: ‘Dis goed dat jy beplan om ’n tempel tot eer van my Naam te bou,
19. maar jy is nie die een wat dit sal bou nie. Jou eie seun wat jy sal verwek, hý is die een wat dit sal doen.’
20. “Nou het die Here gedoen wat Hy belowe het, want ek het volgens die belofte van die Here in my pa se plek koning van Israel geword. Ek het hierdie tempel tot eer van die Naam van die Here, die God van Israel gebou.
21. Ek het ook ’n plek ingeruim vir die ark wat die verbond bevat wat die Here tydens die uittog uit Egipte met ons voorvaders gemaak het.”
22. Daarna het Salomo in die teenwoordigheid van die hele vergadering van Israel voor die altaar van die Here gaan staan en sy hande na die hemel toe uitgestrek.
23. Hy het gebid: “Here, God van Israel, in die hemel of op die hele aarde is daar geen God soos U nie. U bly getrou aan u verbond en het u troue liefde bly betoon aan almal wat U heelhartig met ywer dien.
24. U het u beloftes aan u dienaar, my pa Dawid, nagekom. U het die belofte met u eie mond gemaak, en vandag het U dit met u eie hande vervul.
25. En nou, Here, God van Israel, laat tog ook u beloftes aan u dienaar, my pa Dawid, waar word. Want U het vir hom gesê: ‘As jou afstammelinge voor My lewe soos jy geleef het, sal hulle altyd oor Israel regeer.’
26. Nou, God van Israel, bevestig tog hierdie beloftes aan u dienaar, my pa Dawid.
27. “Maar kan dit moontlik wees dat God op die aarde sou woon? Die hemel, selfs die hoogste hemel, kan U nie bevat nie. Wat nog te sê hierdie tempel wat ek vir U gebou het!
28. Luister tog na my gebed en smeking, Here my God. Luister na die roepstem en die gebed wat u dienaar vandag tot U rig.
29. Hou tog dag en nag ’n wakende oog oor hierdie tempel. Dis die plek waarvan U gesê het dat u Naam daar sal woon sodat U altyd die gebed sal hoor wat ek na hierdie plek toe rig.
30. Luister tog na die smekinge wat ek en u volk Israel na hierdie plek toe sal bid. Mag U ons hoor in die hemel waar U woon, en wanneer U hoor, vergewe tog.
31. “As ’n persoon iemand anders kwaad aandoen en hy moet voor die altaar in hierdie tempel ’n eed van onskuld kom aflê,
32. hoor dan uit die hemel en oordeel tussen u dienaars, die klaer en die aangeklaagde. Straf die skuldige persoon en spreek die onskuldige vry.
33. “As u volk deur hulle vyande verslaan word omdat hulle teen U gesondig het, en as hulle dan na U toe terugdraai en u Naam bely en hier in die tempel tot U bid en smeek,
34. luister dan tog uit die hemel en vergewe die sondes van u volk en bring hulle terug na hierdie land wat U aan hulle voorouers gegee het.
35. “As die hemele toegesluit bly en daar geen reën val nie omdat u volk teen U gesondig het; en as hulle na hierdie plek toe bid en u Naam bely, en hulle bekeer van hulle sondes omdat U hulle gestraf het,
36. hoor dan tog uit die hemel en vergewe die sondes van u dienaars, u volk Israel. Leer hulle om te doen wat reg is, en stuur die reën oor die land wat U aan u volk as eiendom gegee het.
37. “Indien daar hongersnood in die land kom, of pes in die land uitbreek, of heuningdou of skimmel, of treksprinkane, of indien die vyande van u volk die stede beleër, watter ramp of siekte hulle ook al tref,
38. luister dan. Luister na die gebed en die smeking van die enkelinge of die hele volk Israel, soos elkeen sy behoefte bekendmaak en die hande na hierdie tempel toe uitstrek.
39. Luister dan uit die hemel waar U is en vergewe en gryp in. U wat elke mens se binnekant ken, gee tog aan elkeen wat hy nodig het, want net U weet wat in die mens se gemoed aangaan.
40. Dan sal hulle aan U gehoorsaam wees, solank hulle woon in die land wat U aan ons voorouers gegee het.
41. “Ook as vreemdelinge wat nie van u volk Israel is nie, van U hoor en uit verre lande kom ter wille van u groot Naam –
42. want hulle sal van U hoor en van u kragtige dade en u mag – as hulle na hierdie tempel toe bid,
43. hoor dan uit die hemel waar U woon en gee dit wat hulle vra. Dan sal al die mense van die aarde U leer ken en eerbied vir U hê net soos u eie volk Israel. Hulle sal ook weet dat hierdie tempel wat ek gebou het aan u Naam gewy is.
44. “As u volk op u bevel uittrek om oorlog teen hulle vyande te maak en hulle tot U, die Here, bid in die rigting van hierdie stad wat U uitgekies het en na hierdie tempel wat ek vir u Naam gebou het,
45. luister dan in die hemel na hulle gebede en smekinge, en gee aan hulle die oorwinning.
46. “As hulle teen u sondig – want wie sondig nie – kan U ontevrede word en hulle oorgee aan hulle vyande wat hulle as gevangenes wegvoer na ’n vreemde land, ver of naby.
47. As hulle egter in daardie land van gevangenskap hulle dalk in berou tot U bekeer en tot U smeek: ‘Ons het oortree, ons het gesondig, ons het kwaad gedoen,’
48. luister tog na hierdie gebede. As hulle hulle heelhartig en in opregtheid tot U bekeer in die land van gevangenskap; as hulle tot U bid in die rigting van die land wat U aan hulle voorvaders gegee het en van hierdie stad wat U gekies het, en van hierdie tempel wat ek tot eer van u Naam gebou het,
49. luister dan tog in die hemel waar U woon na hulle gebede en smeking, en wees genadig.
50. Vergewe dan u volk wat teen U gesondig het, vergewe al die opstand teen U. Laat dié wat hulle gevange geneem het genade aan hulle betoon,
51. want hulle is u volk, u eiendom wat U uit die smeltoond van Egipte gebring het.
52. “Wees tog ontvanklik vir my versoeke en die smekinge van u volk Israel. Luister en antwoord hulle wanneer hulle na U roep.
53. Want toe U ons voorouers uit Egipte gebring het, oppermagtige Here, het U vir Moses u dienaar gesê dat U Israel afgesonder het uit al die nasies op die aarde om u eiendom te wees.”
54. Nadat Salomo klaar gebid het en hierdie dinge van die Here gevra het, het hy opgestaan van waar hy voor die altaar van die Here met sy hande uitgestrek na die hemel toe gekniel het.
55. Hy het gaan staan en die hele gemeente van Israel hardop soos volg geseën:
56. “Loof die Here wat vir sy volk Israel rus gegee het soos Hy beloof het. Nie een woord van al die goeie beloftes wat Hy vir Moses gegee het, het onvervuld gebly nie.
57. Mag die Here ons God met ons wees soos Hy met ons voorouers was. Mag Hy ons nooit verlaat of ons laat vaar nie.
58. Mag Hy ons die gewilligheid gee om in alles sy wil te doen en om al sy gebooie, bevele en bepalings wat Hy vir ons voorouers gegee het, te gehoorsaam.
59. En mag hierdie woorde wat ek voor die Here gebid het voortdurend, dag en nag, by Hom wees sodat die Here ons God my saak en die saak van sy volk Israel volgens ons daaglikse behoeftes in stand sal hou.
60. Dan sal mense oor die hele wêreld weet dat die Here God is en dat daar geen ander god is nie.
61. En mag julle ten volle toegewy wees aan die Here ons God sodat julle altyd sy bevele en gebooie gehoorsaam soos wat julle dit vandag doen.”
62. Daarna het die koning en die hele Israel saam met hom offers aan die Here gebring.
63. Salomo het 22 000 beeste en 120 000 kleinvee as maaltydoffers aan die Here gebring. So het die koning en die hele Israel die tempel van die Here ingewy.
64. Daardie dag het die koning die middelste deel van die voorhof, wat voor die tempel van die Here was, aan Hom opgedra. Hy het brandoffers, graanoffers en die vet van die maaltydoffers daar geoffer omdat die bronsaltaar voor die tempel van die Here te klein was vir al die baie offers.
65. Toe het Salomo en die hele Israel sewe dae lank feesgevier voor die Here. Dit was ’n groot byeenkoms, want hulle het so ver gekom as van Lebo-Hamat in die noorde tot by die Egiptespruit in die suide. Daarna het hulle nog sewe dae lank feesgevier, altesaam veertien dae.
66. Die dag daarna het Salomo die volk huis toe gestuur. Hulle het die koning met ’n seën gegroet en vertrek, vol vreugde en bly dat die Here goed was vir sy dienaar Dawid en vir sy volk Israel.