κεφάλαια

  1. 1
  2. 2
  3. 3
  4. 4
  5. 5
  6. 6
  7. 7
  8. 8
  9. 9
  10. 10
  11. 11
  12. 12
  13. 13
  14. 14
  15. 15
  16. 16
  17. 17
  18. 18
  19. 19
  20. 20
  21. 21
  22. 22
  23. 23
  24. 24
  25. 25
  26. 26
  27. 27
  28. 28
  29. 29
  30. 30
  31. 31
  32. 32
  33. 33
  34. 34
  35. 35
  36. 36
  37. 37
  38. 38
  39. 39
  40. 40
  41. 41
  42. 42
  43. 43
  44. 44
  45. 45
  46. 46
  47. 47
  48. 48
  49. 49
  50. 50
  51. 51

Παλαιά Διαθήκη

Καινή Διαθήκη

Σοφια Σειραχ 34 Η Αγία Γραφή με τα Δευτεροκανονικά (Παλαιά και Καινή Διαθήκη) (TGVD)

Η ματαιότητα των ονείρων

1. Οι μάταιες και πλανερές ελπίδες είναι για κείνον που δεν έχει φρόνηση· και στους ανόητους τα όνειρα δίνουν φτερά.

2. Όποιος προσέχει τα όνειρα, είναι σαν κάποιον που μοχθεί να πιάσει μια σκιά και κυνηγάει τον άνεμο.

3. Αυτά που βλέπουμε στα όνειρα είναι τα είδωλα των πραγμάτων, όπως το ομοίωμα ενός προσώπου απέναντι σ’ έναν καθρέφτη.

4. Απ’ το ακάθαρτο τι μπορεί να καθαριστεί; και τι από το ψέμα ν’ αληθέψει;

5. Μαντείες, προμηνύματα και όνειρα είν’ όλα χίμαιρες, καθώς της ετοιμόγεννης οι φαντασίες.

6. Καμία σημασία μην τους δίνεις, εκτός αν στάλθηκαν από τον Ύψιστο, σημάδια της επίσκεψής του.

7. Πολλούς τα όνειρα τους παραπλάνησαν κι όσοι ελπίσανε σ’ αυτά διαψευστήκαν.

8. Ο νόμος του Θεού θα εκπληρωθεί αδιάψευστα και η σοφία στην εντέλεια αποκαλύπτεται, όταν άνθρωποι αξιόπιστοι μιλούν.

Η χρησιμότητα των ταξιδιών

9. Άνθρωπος που ταξίδεψε πολύ, πολλά έχει μάθει· είναι πολύπειρος, κι όταν μιλά λέει για πράγματα που τα ξέρει καλά.

10. Όποιος δεν έχει πείρα, γνωρίζει λίγα μόνο πράγματα· ενώ ο πολυταξιδεμένος είναι όλο εμπειρίες.

11. Πολλά έχω δει στα ταξίδια που έκανα και πιο πολλά κατάλαβα απ’ όσα γίνεται να πω.

12. Πολλές φορές κινδύνεψα ως το θάνατο, μα σώθηκα χάρη σ’ αυτήν την πείρα.

Ο σεβασμός στον Κύριο

13. Όσοι τον Κύριο σέβονται θα ζήσουν, γιατί σ’ εκείνον που τους σώζει στηρίζεται η ελπίδα τους.

14. Όποιος τον Κύριο σέβεται, τίποτα δε θα φοβηθεί ούτε και θα δειλιάσει, γιατί εκείνος είν’ η ελπίδα του.

15. Ευτυχισμένος είν’ εκείνος που σέβεται τον Κύριο· σε ποιον ελπίζει, άλλωστε, και ποιος είναι το στήριγμά του;

16. Τα μάτια του Κυρίου είναι στραμμένα σ’ εκείνους που τον αγαπούν· αυτός είναι ισχυρή προστασία, στήριγμα δυνατό, στο λίβα ενάντια καταφύγιο, σκέπη για το μεσημεριάτικο ήλιο, προφύλαξη από παραπάτημα, στην πτώση γλιτωμός.

17. Ο Κύριος δίνει στην ψυχή φτερά, στα μάτια δίνει λάμψη, χαρίζοντας γιατρειά και ζωή κι ευλογία.

Οι θυσίες

18. Όταν προσφέρει κάποιος για θυσία ένα αγαθό που με αδικία απέκτησε, η προσφορά του είναι κοροϊδία και των παράνομων οι προσφορές δε γίνονται δεκτές.

19. Δεν είναι ευπρόσδεκτες στον Ύψιστο οι προσφορές των ασεβών, ούτε για τις θυσίες τις πολλές συγχωρεί αμαρτίες.

20. Όποιος προσφέρει μια θυσία με των φτωχών τα χρήματα, είναι σαν να θυσιάζει ένα παιδί μπροστά στα μάτια του πατέρα του.

21. Το παιδί των φτωχών είν’ η ζωή τους· κι εκείνος που τους το στερεί είναι φονιάς.

22. Όποιος από το διπλανό του τη διατροφή του αφαιρεί, είναι το ίδιο σαν να τον σκοτώνει· κι όποιος δε δίνει στον εργάτη το μισθό του, είναι φονιάς.

23. Όταν ο ένας χτίζει κι ο άλλος γκρεμίζει, εκτός από τους κόπους ποια είν’ η ωφέλεια;

24. Όταν ο ένας λέει ευχές κι ο άλλος λέει κατάρες, ποιανού φωνή θ’ ακούσει ο Κύριος;

25. Αυτός που καθαρίστηκε από άγγιγμα νεκρού, και τον αγγίζει πάλι, απ’ τον καθαρισμό του ποιο είναι τ’ όφελος;

26. Το ίδιο είναι κι ο άνθρωπος που για τις αμαρτίες του νηστεύει, και πάλι πάει και ξανακάνει τα ίδια· την προσευχή του ποιος θα την ακούσει; σε τι ωφελήθηκε που ταπεινώθηκε;