1. Ο κυβερνήτης ο σοφός μορφώνει το λαό του· και τη διοίκηση του ανθρώπου που έχει φρόνηση, η τάξη τη διακρίνει.
2. Όπως ο κυβερνήτης του λαού, έτσι κι οι υπουργοί του· κι όπως της πόλης ο διοικητής, έτσι κι οι κάτοικοί της.
3. Ένας άξεστος βασιλιάς θα καταστρέψει το λαό του, αλλά πάνω στη φρόνηση των ηγετών της η πόλη θα θεμελιωθεί.
4. Η εξουσία της γης είναι στα χέρια του Κυρίου, κι αυτός τον άνθρωπο που πρέπει θ’ αναδείξει πάνω της, όταν θα ’ρθεί η στιγμή.
5. Η επιτυχία αυτού του ανθρώπου βρίσκεται στα χέρια του Κυρίου· πάνω του θ’ αποθέσει αυτός το κύρος του.
6. Όσο κι αν έχει ο γείτονάς σου άδικο μην του κρατάς κακία και τίποτα μην κάνεις σπρωγμένος από εμπάθεια.
7. Η αλαζονεία είναι μισητή και στον Κύριο και στους ανθρώπους· και οι δυο την αδικία την απεχθάνονται.
8. Η κυριαρχία μεταβιβάζεται από το ένα στο άλλο έθνος με αδικίες, αυθαιρεσίες, χρηματισμό.
9. Γιατί τόση αλαζονεία στον άνθρωπο, που είναι χώμα και στάχτη, αφού κι ενόσω ακόμα ζει, αρχίζει η φθορά του;
10. Μια αρρώστια μακροχρόνια εμπαίζει το γιατρό· κι ο σημερνός ο βασιλιάς αύριο θα πεθάνει.
11. Όταν πεθαίνει ο άνθρωπος, έντομα τον κληρονομούν, σκουλήκια και προνύμφες.
12. Η έπαρση του ανθρώπου αρχίζει όταν αυτός απομακρύνεται απ’ τον Κύριο, όταν κρατάει την καρδιά του από τον Πλάστη του μακριά.
13. Πράγματι, η έπαρση αρχίζει από την ανταρσία στο Θεό· κι όποιος μ’ αυτήν εξοικειώνεται θα κάνει απαίσιες πράξεις ένα σωρό. Για τούτο ο Κύριος ρίχνει πάνω του απρόσμενους ολέθρους και τον εξαφανίζει ολότελα.
14. Ο Κύριος ανατρέπει των ισχυρών τους θρόνους και βάζει πράους να καθίσουνε στη θέση τους.
15. Ο Κύριος ξεριζώνει τους περήφανους λαούς και φυτεύει τους ταπεινούς λαούς στη θέση τους.
16. Ο Κύριος καταστρέφει των λαών τις χώρες και τις εξαφανίζει συθέμελα.
17. Μερικούς λαούς τούς σαρώνει και τους εξαφανίζει και την ανάμνησή τους τη σβήνει από τη γη.
18. Η αλαζονεία δεν έγινε για τους ανθρώπους, ούτε αυτοί γεννήθηκαν για να παραδίδονται στη βίαιη οργή.
19. Ποιο γένος είναι άξιο τιμής; Το γένος των ανθρώπων. Ποιοι άνθρωποι είναι άξιοι τιμής; Αυτοί που σέβονται τον Κύριο. Ποιο γένος είναι ανάξιο τιμής; Το γένος των ανθρώπων. Ποιοι άνθρωποι είναι ανάξιοι τιμής; Εκείνοι που τις εντολές τις παραβαίνουν.
20. Οι αδερφοί τιμούν τον αρχηγό τους, κι ο Κύριος τιμά εκείνους που τον σέβονται.
21. Για να σ’ αποδεχτεί ο Κύριος πρέπει και να τον σέβεσαι· ενώ αν έχεις έπαρση και σκληρή καρδιά θα σ’ απορρίψει.
22. Είτε κάποιος είναι πλούσιος είτε διάσημος είτε φτωχός, μονάχα για το σεβασμό του προς τον Κύριο αξίζει να καυχιέται.
23. Σωστό δεν είναι να περιφρονείς τον φτωχό που έχει φρόνηση ούτε ταιριάζει να τιμάς έναν αμαρτωλό.
24. Ο άρχοντας, ο κυβερνήτης κι ο ισχυρός κάθε τιμή αξίζουν· κανείς τους όμως πιο σπουδαίος δεν είναι από κείνον που σέβεται τον Κύριο.
25. Άνθρωποι ελεύθεροι θα γίνουν υπηρέτες στον υπηρέτη το σοφό, κι ο άνθρωπος ο γνωστικός για κάτι τέτοιο δε θ’ αγανακτήσει.
26. Μην παρασταίνεις το σοφό, όταν είναι να κάνεις τη δουλειά σου, ούτε τον εαυτό σου να εκθειάζεις όταν περνάς καιρούς στενόχωρους.
27. Καλύτερα να εργάζεσαι κι όλα να τα ’χεις άφθονα, παρά να τριγυρνάς και να καυχιέσαι, μα να στερείσαι το ψωμί.
28. Παιδί μου, να καυχιέσαι με σεμνότητα και τον εαυτό σου να τιμάς στο μέτρο που το αξίζει.
29. Ποιος θα βρεθεί να δικαιώσει εκείνον που τον εαυτό του αδικεί; Και ποιος τιμή θα δώσει σ’ εκείνον που καταφρονιέται μόνος του;
30. Τον φτωχό τον τιμάνε για τη γνώση του, τον πλούσιο για τα πλούτη του.
31. Αυτόν που τον τιμούν μέσα στη φτώχεια του, πόσο περισσότερο θα τον τιμούν όταν πλουτίσει! Κι αυτόν που τον καταφρονούν μέσα στα πλούτη του, πόσο περισσότερο η φτώχεια όταν τον βρει!