κεφάλαια

  1. 1
  2. 2
  3. 3
  4. 4
  5. 5
  6. 6
  7. 7
  8. 8
  9. 9
  10. 10
  11. 11
  12. 12
  13. 13
  14. 14
  15. 15
  16. 16
  17. 17
  18. 18
  19. 19
  20. 20
  21. 21
  22. 22
  23. 23
  24. 24
  25. 25
  26. 26
  27. 27
  28. 28
  29. 29
  30. 30
  31. 31
  32. 32
  33. 33
  34. 34
  35. 35
  36. 36
  37. 37
  38. 38
  39. 39
  40. 40
  41. 41
  42. 42
  43. 43
  44. 44
  45. 45
  46. 46
  47. 47
  48. 48
  49. 49
  50. 50
  51. 51

Παλαιά Διαθήκη

Καινή Διαθήκη

Σοφια Σειραχ 16 Η Αγία Γραφή με τα Δευτεροκανονικά (Παλαιά και Καινή Διαθήκη) (TGVD)

Το κακό τέλος των ανόμων

1. Μη λαχταράς παιδιά πολλά και να ’ναι άχρηστα ούτε να χαίρεσαι για γιους που ’ναι ασεβείς.

2. Μη χαίρεσαι για τα παιδιά σου όταν πληθαίνουν, εάν τον Κύριο δεν σέβονται.

3. Σ’ αυτά τη διαιώνισή σου μη στηρίξεις και μη βασίζεσαι στο πλήθος τους. Γιατί καλύτερα ένα παρά χίλια· καλύτερα άτεκνος να πεθάνεις, παρά να ’χεις παιδιά ασεβή.

4. Ένας μονάχα άνθρωπος με φρόνηση αρκεί, παρά μια στρατιά ασεβών· γιατί μ’ έναν σοφό ο πληθυσμός της πολιτείας αυξαίνει, ενώ ερημώνεται με τη στρατιά των ασεβών.

5. Τέτοια πολλά έχουν δει τα μάτια μου, κι άλλα πιο καταπληκτικά έχουν τ’ αυτιά μου ακούσει.

6. Μες στων αμαρτωλών τη σύναξη η φωτιά φουντώνει και μέσα σ’ έθνος ανυπάκουο ξεσπάει η οργή.

7. Ο Κύριος δεν συγχώρησε τους γίγαντες τους παλαιούς, που στηριγμένοι στη δική τους δύναμη αποστάτησαν.

8. Δε γλίτωσε του Λωτ τους συμπολίτες, που τους σιχάθηκε για την υπερηφάνεια τους.

9. Τα έθνη δεν σπλαχνίστηκε τα ξεγραμμένα της Χαναάν, που για τις αμαρτίες τους καταστραφήκαν.

10. Το ίδιο δεν σπλαχνίστηκε τους πεζοπόρους που ήτανε χιλιάδες εξακόσιες, και τους συνένωνε η σκληροκαρδία τους.

11. Ακόμα κι ένας μόνο αν ήταν πεισματάρης, θα ’ταν απίθανο να είχε αθωωθεί. Πράγματι, η ευσπλαχνία κι η οργή στον Κύριο ανήκουν· αυτός είν’ ικανός να συγχωρεί και να σκορπάει οργή.

12. Καθώς είναι μεγάλη η ευσπλαχνία του, έτσι κι η αυστηρότητά του είναι μεγάλη· κρίνει τον άνθρωπο σύμφωνα με τις πράξεις του.

13. Δε θα ξεφύγει ο αμαρτωλός μ’ εκείνα που άρπαξε, και δε θ’ αργήσει του ασεβή η καρτερία ν’ αμειφθεί.

14. Ο Κύριος είναι πάντα έτοιμος την ευσπλαχνία του να δείξει, αλλά καθένας σύμφωνα με τα έργα του θ’ ανταμειφθεί.

15. [Ο Κύριος ενίσχυσε την άκαμπτη διάθεση του Φαραώ για να μην τον γνωρίσει, κι έτσι τα έργα του Κυρίου να μαθευτούν στη γη.

16. Σ’ όλη την πλάση είναι γνωστή η ευσπλαχνία του Θεού· μοίρασε στους ανθρώπους και το φως του και το σκοτάδι του].

Η βεβαιότητα της ανταπόδοσης

17. Μην πεις: «Θα κρυφτώ από τον Κύριο· ποιος τάχα θα με θυμηθεί από ’κει ψηλά; Μέσ’ στο μεγάλο πλήθος δε θα μ’ αναγνωρίσει· τι είμ’ εγώ μες στη δημιουργία την απέραντη;»

18. Κοίτα! Ο ουρανός, ακόμη κι ο υπέρτατος ο ουρανός, η άβυσσος και η γη θα σαλευτούν με την επίσκεψή του.

19. Ακόμη και τα όρη και τ’ ακροθέμελα της γης τραντάζονται κάτω απ’ το βλέμμα του.

20. Όλα αυτά ο νους να τα συλλάβει δεν μπορεί· και ποιος τον τρόπο που ενεργεί ο Κύριος θα νιώσει;

21. Τα περισσότερα έργα του είναι μες στο μυστήριο κρυμμένα, σαν καταιγίδα ξαφνική, που δεν τη βλέπει ο άνθρωπος.

22. «Ποιος τα έργα της δικαιοκρισίας του θα τ’ αναγγείλει; ή ποιος θα περιμένει να τα δει; Η εκπλήρωση της υπόσχεσής του αργεί πολύ να ’ρθεί».

23. Έτσι σκέφτεται ο άνθρωπος ο μικρόμυαλος· κι ο ασύνετος και παραπλανημένος σκέφτεται μόνο ανόητα.

Ο άνθρωπος μέσα στη δημιουργία

24. Παιδί μου, άκουσέ με κι απόκτησε τη γνώση και πρόσεχε στα λόγια μου με την καρδιά σου.

25. Με μέτρο τη διδασκαλία θα φανερώσω και θα διακηρύξω τη γνώση με ακρίβεια.

26. Ο Κύριος δημιούργησε απ’ την αρχή τα έργα του,κι απ’ τον καιρό που τα ’φτιαξε,του καθενός ξεχώρισε τη θέση.

27. Έβαλε τάξη στα έργα του ως την αιωνιότητακαι όρισε τους νόμους τουςγια όλες τις γενιές τους·ούτε πεινάσαν’ ούτε κουραστήκανεούτε ποτέ εγκατέλειψαν το έργο τους.

28. Ποτέ κανένα με το άλλο δεν συγκρούστηκε,ποτέ το λόγο του δεν θα τον παρακούσουν.

29. Κατόπι ο Κύριος έριξε πάνω στη γη το βλέμμα τουκαι την εγέμισε με τ’ αγαθά του.

30. Της σκέπασε την επιφάνεια μ’ όλα τα είδη των ζωντανών,κι αυτά στη γη και πάλι θα επιστρέψουν.