1. Αυτός που εκδικιέται θα δοκιμάσει του Κυρίου την εκδίκηση, που με ακρίβεια καταγράφει τις αμαρτίες του.
2. Συχώρα τον πλησίον σου για ό,τι κακό σου έκανε· και τότε, όταν προσευχηθείς, οι αμαρτίες σου θα συγχωρηθούν.
3. Άνθρωπος σ’ άνθρωπο ενάντια κρατάει οργή, κι από τον Κύριο ζητάει συχώρεση;
4. Για έναν όμοιο του άνθρωπο δεν έχει έλεος· πώς το ζητάει για τις δικές του αμαρτίες;
5. Αυτός, αν κι είναι άνθρωπος, μνησικακεί· ποιος θα του συγχωρήσει τις δικές του αμαρτίες;
6. Σκέψου τα τελευταία σου και πάψε να μισείς· τη φθορά και το θάνατο στοχάσου και τήρησε τις εντολές.
7. Να θυμάσαι τις εντολές και μην κρατάς κακία στο διπλανό σου ενάντια· τη διαθήκη να θυμάσαι του Υψίστου, κι αν κάποιος αμαρτήσει από άγνοια, παράβλεψέ το.
8. Μένε μακριά από φιλονικίες κι έτσι τις αμαρτίες θ’ αποφύγεις· ο άνθρωπος που αρπάζεται θα ξεσηκώσει τσακωμούς.
9. Ο αμαρτωλός φέρνει αναστάτωση ανάμεσα σε φίλους· κι ανάμεσα σε ανθρώπους που ζουν ειρηνικά, σπέρνει ζιζάνια.
10. Ανάλογα με των καυσίμων την ποσότητα θα διαρκεί η φωτιά, κι ανάλογος με του ανθρώπου την ισχύ θα είναι ο θυμός του· σύμφωνα με τα πλούτη του η οργή του θα φουντώνει, κι όσο η φιλονικία θα δυναμώνει, τόσο και πιο πολύ η φωτιά θ’ απλώνεται.
11. Μια φιλονικία απρόσμενη ανάβει τη φωτιά, και μια διαμάχη αλόγιστη φτάνει ως και την αιματοχυσία.
12. Τη σπίθα αν φυσάς θ’ ανάψει κι αν φτύσεις πάνω της θα σβήσει· και τα δυο βγαίνουν απ’ το στόμα σου.
13. Μακριά από τον φιλοκατήγορο και τον διπρόσωπο, γιατί αυτοί κατέστρεψαν πολλούς που ζούσαν με ειρήνη μεταξύ τους.
14. Των τρίτων οι κουβέντες πολλούς ανθρώπους τούς συγκλόνισαν, τους σκόρπισαν απ’ το ’να στο άλλο έθνος, κατέστρεψαν οχυρωμένες πόλεις κι ανέτρεψαν τα σπίτια ανθρώπων ισχυρών.
15. Των τρίτων οι κουβέντες έκαναν να διωχτούν από τα σπίτια τους ενάρετες γυναίκες, κι απ’ τους καρπούς των κόπων τους τις στέρησαν.
16. Όποιος σε τέτοια δίνει σημασία, δε θα ’βρει ανάπαυση ούτε ήσυχα θα ζήσει.
17. Το χτύπημα με το μαστίγιο προκαλεί πληγές, το χτύπημα όμως με τη γλώσσα τσακίζει κόκαλα.
18. Πολλοί σκοτώθηκαν από σπαθί κι ωστόσο είναι λιγότεροι από κείνους, που εξαιτίας της γλώσσας πέθαναν.
19. Είν’ ευτυχής εκείνος που απ’ αυτήν φυλάχτηκε, που δεν έμεινε εκτεθειμένος στο θυμό της, που δε σήκωσε το ζυγό της, και τα δεσμά της δεν τον έδεσαν.
20. Γιατί ο ζυγός της είναι σιδερένιος και τα δεσμά της από ορείχαλκο.
21. Ο θάνατος που η γλώσσα προκαλεί, είναι θάνατος φοβερός· προτιμότερος είναι απ’ αυτήν ο άδης.
22. Η γλώσσα δεν πρόκειται να εξουσιάσει τους ευσεβείς· κι εκείνοι πάλι δε θα καούν στη φλόγα της.
23. Όσοι εγκαταλείπουνε τον Κύριο, θα γίνουν θύματά της γλώσσας τους· αυτή θα καίει ανάμεσά τους και δε θα σβήνει· πάνω τους θα ριχτεί σαν το λιοντάρι, και σαν τη λεοπάρδαλη θα τους κατασπαράξει.
24-25. Όπως φράζεις το κτήμα σου με αγκάθια, έτσι φτιάξε και για το στόμα σου πόρτα κι αμπάρα. Κι όπως δένεις σφιχτά, προσεχτικά, το ασήμι σου και το χρυσάφι, το ίδιο πρόσεχε και ζύγιζε και μέτρα το καθετί που λες.
26. Πρόσεχε να μη σφάλεις με τη γλώσσα σου, μήπως τύχει και πέσεις πάνω σ’ αυτόν που την παγίδα σού έστησε.