1. แล้วโยบตอบว่า
2. “โอ ข้าอยากให้ชั่งดูความร้อนใจของข้าและเอาความลำบากยากเย็นของข้าใส่ไว้ในตราชู
3. ก็จะหนักกว่าทรายในทะเลเพราะเหตุนี้คำพูดของข้าก็หุนหัน
4. เพราะธนูขององค์ผู้ทรงมหิทธิฤทธิ์ก็อยู่ในตัวข้าจิตใจของข้าดื่มพิษของมันความน่าหวาดเสียวจากพระเจ้าขยายแนวเข้าใส่ข้า
5. ลาป่าร้องเมื่อมันมีหญ้าหรือวัวผู้ร้องบนกองหญ้าของมันหรือ
6. จะรับประทานสิ่งที่จืดโดยไม่ใส่เกลือได้หรือหรือมะเขือมอญมีรสอะไรบ้าง
7. สิ่งที่จิตใจของข้าไม่ยอมแตะต้องนั้นกลับเป็นอาหารที่เบื่อหน่ายของข้า
8. “โอ ข้าอยากจะได้สมดังที่ทูลขอและขอพระเจ้าทรงประทานตามความปรารถนาของข้า
9. ว่าพระเจ้าพอพระทัยที่จะขยี้ข้าว่าพระองค์จะใช้พระหัตถ์ของพระองค์อย่างเต็มที่ และตัดข้าออกเสีย
10. นี่จะเป็นการปลอบโยนใจของข้าข้าคงเต้นโลดแม้ในความเจ็บปวดจะขาดใจเพราะข้ามิได้ปฏิเสธพระวจนะขององค์ผู้บริสุทธิ์นั้น
11. ข้ามีกำลังอะไร ที่ข้าจะคอยและอะไรเป็นอวสานของข้าที่ข้าจะต้องอดทน
12. กำลังของข้าเป็นกำลังของหินหรือเนื้อของข้าเป็นเนื้อทองสัมฤทธิ์หรือ
13. ที่จริงข้าไม่มีความช่วยเหลือในตัวข้าเลยข้าจนปัญญาเสียแล้ว
14. “บุคคลผู้ใด หน่วงเหนี่ยวความกรุณาไว้จากเพื่อนก็ทอดทิ้งความยำเกรงองค์ผู้ทรงมหิทธิฤทธิ์
15. พี่น้องของข้าทรยศอย่างห้วยอย่างห้วยที่น้ำไหลล้น
16. ซึ่งดำไปเหตุด้วยน้ำแข็งและที่หิมะซ่อนตัวอยู่ในนั้น
17. ในคิมหันต์มันก็หายไปเมื่อร้อน มันก็สูญไปจากที่ของมัน
18. หมู่คนเดินทางหันออกจากทางของเขาเขาขึ้นไปยังที่ร้างเปล่า และพินาศ
19. หมู่คนเดินทางของตำบลเทมามองดูคนเดินทางของเมืองเชบารอคอยหมู่คนเหล่านั้น
20. เพราะเขาทั้งหลายหวังใจ เขาจึงต้องผิดหวังเขามาถึงที่นั่นและต้องยุ่งใจ
21. บัดนี้ ท่านทั้งหลายเป็นอย่างนั้นแก่ข้าท่านเห็นความลำบากยากเย็นและท่านก็กลัว
22. ข้าพูดว่า ‘ขอของกำนัลข้าหน่อย’หรือ ‘ขอสินบนจากทรัพย์สินของท่าน ให้ข้า’
23. หรือว่า ‘ขอช่วยกู้ข้าจากมือของปฏิปักษ์’หรือว่า ‘ขอไถ่ข้าจากมือของผู้บีบบังคับ’ หรือ
24. “สอนข้าซี และข้าจะเงียบขอทำให้ข้าเข้าใจว่าข้าผิดตรงไหน
25. คำซื่อตรงมีอำนาจมากจริงๆแต่คำติเตือนของท่านติเตือนอะไร
26. ท่านคิดว่าท่านติเตือนถ้อยคำได้หรือเมื่อคำปราศรัยของคนสิ้นหวังเป็นแต่ลม
27. เออ ท่านทั้งหลายคงจะได้จับฉลากเอาลูกกำพร้าพ่อและต่อรองเอาเพื่อนของท่านเหมือนเป็นสินค้า
28. “แต่บัดนี้ ขอมองดูข้าเพราะข้าจะไม่มุสาต่อหน้าของท่าน
29. ขอทีเถอะ ขอหันคิดใหม่ อย่าผิดธรรมเลยเออ กลับคิดใหม่เถอะ ข้ายังถูกอยู่
30. มีความผิดสิ่งใดบนลิ้นข้าหรือข้าน่ะหรือ ไม่รู้ถึงภัยพิบัติ