1. แล้วบิลดัดตระกูลชูอาห์ตอบว่า
2. “ท่านทั้งหลายจะค้นหาถ้อยคำนานเท่าใดจงใคร่ครวญแล้วพวกเราจะพูด
3. ทำไมเราจึงถูกนับให้เป็นสัตว์ทำไมเราจึงเป็นคนโฉดในสายตาของท่านทั้งหลาย
4. ท่านผู้ฉีกตัวของท่านด้วยความโกรธของท่านจะให้แผ่นดินโลกถูกทอดทิ้ง เพราะเห็นแก่ท่านหรือหรือจะให้ก้อนหินโยกย้ายจากที่ของมัน
5. “เออ ความสว่างแห่งคนอธรรมจะถูกดับเสียและเปลวไฟของเขาไม่ส่องแสงอีก
6. ดวงสว่างในเต็นท์ของเขามืดและตะเกียงที่อยู่เหนือเขาก็ดับ
7. ก้าวอันแข็งแรงของเขาก็สั้นเข้าและความคิดอ่านของเขาเอง ก็คว่ำเขาลง
8. เพราะเขาถูกเหวี่ยงเข้าไปในข่าย ด้วยเท้าของเขาเองและเขาเดินอยู่บนหลุมพราง
9. กับอันหนึ่งฉวยส้นเท้าของเขาไว้แร้วจะรัดเขาไว้
10. มีบ่วงซ่อนอยู่ในดินไว้ดักเขามีกับอยู่ในทางไว้ดักเขา
11. สิ่งน่าหวาดเสียวทำให้เขาตกใจอยู่รอบด้านและไล่ติดส้นเท้าของเขาอยู่
12. กำลังของเขาก็กร่อนไปเพราะความหิวและภัยพิบัติก็คอยพร้อมอยู่ที่ข้างเขา
13. ผิวหนังของเขาโรคก็กินเสียเออ โรคระบาดก็กินแขนขาของเขา
14. เขาถูกถอนออกจากเต็นท์ที่เขาไว้วางใจถูกนำมายังพระราชาแห่งความน่าหวาดเสียว
15. สิ่งที่ไม่ใช่ของเขาอาศัยอยู่ในเต็นท์ของเขามีกำมะถันเกลื่อนกลาดอยู่เหนือที่อยู่ของเขา
16. รากของเขาแห้งไปและกิ่งของเขาเหี่ยวไป
17. การระลึกถึงเขาพินาศไปจากโลกและเขาไม่มีชื่ออยู่ในถนน
18. เขาถูกผลักไสจากความสว่างเข้าสู่ความมืดและถูกไล่ออกไปจากแผ่นดินโลก
19. เขาไม่มีลูกหรือหลานท่ามกลางวงศ์ตระกูลของเขาและไม่มีคนรอดตายในที่ซึ่งเขาเคยอาศัยอยู่
20. ชาวตะวันตกก็ตกตะลึงด้วยวันของเขาและชาวตะวันออกก็หวาดกลัวด้วย
21. แน่ละ ที่อยู่ของคนอธรรมเป็นอย่างนี้แหละและที่อยู่ของคนซึ่งไม่รู้จักพระเจ้าก็เป็นอย่างนี้แหละ”