1. เอลีฮูพูดต่อไปว่า
2. “ท่านคิดว่า นี่ยุติธรรมหรือท่านพูดหรือว่า ‘ความชอบธรรมของข้าพเจ้ายิ่งกว่าของพระเจ้า’
3. ที่ท่านถามว่า ‘ข้าพเจ้าจะได้ประโยชน์อะไรข้าพเจ้าจะดีอะไรขึ้นกว่าข้าพเจ้าทำบาป’
4. ข้าพเจ้าจะตอบท่านกับมิตรสหายของท่านด้วย
5. จงมองดูท้องฟ้าเถิดดูเมฆซึ่งอยู่สูงกว่าท่าน
6. ถ้าท่านทำบาป ท่านจะได้อะไรที่กระทบกระเทือนพระองค์ถ้าการทรยศของท่านทวีขึ้น ท่านทำอะไรแก่พระองค์
7. ถ้าท่านเป็นคนชอบธรรม ท่านถวายอะไรแก่พระองค์หรือพระองค์ทรงรับอะไรจากมือของท่าน
8. ความอธรรมของท่านก็เป็นอันตรายแก่คนอย่างท่านและความชอบธรรมของท่านก็เป็นประโยชน์แก่มนุษย์
9. “เหตุด้วยการถูกบีบบังคับเป็นอันมาก เขาได้ร้องทุกข์เขาร้องขอความช่วยเหลือเนื่องด้วยแขนของผู้ทรงอำนาจ
10. แต่ไม่มีสักคนพูดว่า ‘พระเจ้าผู้ทรงสร้างข้าพเจ้าผู้ทรงประทานเพลงในเวลากลางคืนทรงอยู่ที่ไหน
11. ผู้ทรงสอนเรามากกว่าสอนสัตว์แห่งแผ่นดินโลกและทรงกระทำให้เราฉลาดกว่านกในฟ้าอากาศ’
12. เขาร้องทุกข์ ณ ที่นั่น แต่พระองค์มิได้ทรงตอบเหตุความเย่อหยิ่งของคนชั่ว
13. แน่ละ พระเจ้ามิได้ฟังเสียงลมๆแล้งๆและองค์ผู้ทรงมหิทธิฤทธิ์ก็มิได้ทรงนับถือเสียงนั้น
14. จะยิ่งน้อยกว่านั้นสักเท่าใด เมื่อท่านว่า ท่านไม่เห็นพระองค์และเมื่อว่า คดีนั้นก็อยู่ต่อพระพักตร์พระองค์ และท่านคอยพระองค์อยู่
15. บัดนี้ เพราะพระพิโรธของพระองค์มิได้ลงโทษและพระองค์มิได้สนพระทัย การละเมิดเสียมากมาย
16. เพราะฉะนั้น โยบจึงอ้าปากพูดคำลมๆแล้งๆและทวีคำพูดโดยปราศจากความรู้”