บท

  1. 1
  2. 2
  3. 3
  4. 4
  5. 5
  6. 6
  7. 7
  8. 8
  9. 9
  10. 10
  11. 11
  12. 12
  13. 13
  14. 14
  15. 15
  16. 16
  17. 17
  18. 18
  19. 19
  20. 20
  21. 21
  22. 22
  23. 23
  24. 24
  25. 25
  26. 26
  27. 27
  28. 28
  29. 29
  30. 30
  31. 31
  32. 32
  33. 33
  34. 34
  35. 35
  36. 36
  37. 37
  38. 38
  39. 39
  40. 40
  41. 41
  42. 42

พันธสัญญาเดิม

พันธสัญญาใหม่

โยบ 21 ฉบับ1971 (TH1971)

โยบ​กล่าว​ยืน‍ยัน​ความ​เจริญ​ของ​คน​อธรรม

1. แล้ว​โยบ​ตอบ​ว่า

2. “ขอ​ฟัง​ถ้อย‍คำ​ของ​ข้า​อย่าง​ระมัด‌ระวังและ​ให้​คำ​นี้​ปลอบ‍ใจ​ท่าน

3. ขอ​อด‍ทน​หน่อย​และ​ข้า​จะ​พูดและ​เมื่อ​ข้า​พูด​แล้ว ก็​เยาะ​ต่อ‍ไป​เถอะ

4. ส่วน​ข้า​นี้ จะ​ต่อ‍ว่า​มนุษย์​หรือทำไม​ข้า​จึง​ไม่​ควร​หุน‍หัน

5. มอง‍ดู​ข้า​ซี และ​จง​ตก‍ตะ‌ลึง​เถิดและ​ท่าน​จง​เอา​มือ​ปิด​ปาก​ของ​ท่าน

6. เมื่อ​ข้า​ระลึก​ถึง​เรื่อง​ที่​ข้า​จะ​พูด​นี้ ข้า​ก็​ตระ‌หนก‍ตก‍ใจและ​ความ​สั่น‍สะท้าน​ก็​จับ​เนื้อ​ของ​ข้า

7. ทำไม​คน​อธรรม​จึง​มี​ชีวิต​อยู่เออ จน​ถึง​แก่ และ​เจริญ​มี​กำ‌ลัง​มาก‍ขึ้น

8. ลูก​หลาน​ของ​เขา​ก็​ตั้ง​มั่น‍คง​อยู่​ต่อ‍หน้า​เขาและ​เชื้อ‍สาย​ของ​เขา​ก็​อยู่ต่อ‍หน้า​ต่อ‍ตา​เขา

9. เรือน​ของ​เขา​ทั้ง‍หลาย​ก็​ปลอด‍ภัย​อยู่​เย็น​เป็น​สุขและ​ไม้‍เรียว​ของ​พระ‍เจ้า​ก็​ไม่​อยู่​บน​เขา

10. วัว‍ผู้​ของ​เขา​เกิด​พันธุ์​ไม่‍มี​ขาดวัว‍เมีย​ของ​เขา​ตก​ลูก และ​ไม่‍มี​แท้ง

11. เขา​ส่ง​เด็กๆ​ออก​ไป​อยู่​อย่าง​ฝูง​แพะ​แกะและ​ลูก​หลาน​เล็ก​ของ​เขา​ก็​เต้น‍รำ

12. เขา​ร้อง‍เพลง​ประ‌สาน​เสียง​รำ‌มะ‌นา​และ​พิณ‍เขา‍คู่และ​เปรม‍ปรีดิ์​ตาม​เสียง​ปี่

13. ตลอด​วัน​เวลา​ของ​เขา เขา​ก็​เจริญและ​เขา​ลง​ไป​ที่​แดน​คน‍ตาย​ใน​พริบ‍ตา​เดียว

14. เขา​ทูล​พระ‍เจ้า​ว่า ‘ขอ​จาก​เรา​ไป​เสียเพราะ​เรา​ไม่​ปรารถ‌นา​ความ​รู้​ใน​ทาง​ของ​ท่าน

15. องค์​ผู้​ทรง​มหิทธิ‌ฤทธิ์​คือ​อะไร ที่​เรา​จะ​ต้อง​ปรน‌นิบัติ​เขาถ้า​เรา​อธิษ‌ฐาน​ต่อ​เขา เรา​จะ​ได้​ประ‌โยชน์​อะไร’

16. ดู‍เถิด ความ​จำ‌เริญ​ของ​เขา​ทั้ง‍หลาย​ไม่​อยู่ ใน​กำ‍มือ​ของ​เขา​หรือคำ​ปรึก‌ษา​ของ​คน​อธรรม​อยู่​ห่าง‍ไกล​จาก​ข้า

17. “ตะเกียง​ของ​คน​อธรรม​ดับ​บ่อย​เท่า‍ใดความ​ยาก‍ลำ‌บาก​มา​เหนือ​เขา​บ่อย​เท่า‍ใดพระ‍เจ้า​ทรง​แจก‍จ่าย​ความ​เจ็บ‍ปวด​ด้วย​พระ‍พิโรธ​บ่อย​เท่า‍ใด

18. เขา​เป็น​เหมือน​ฟาง‍ข้าว​หน้า​ลมและ​เป็น​เหมือน​แกลบ​ที่​พายุ​พัด​ไป​บ่อย​เท่า‍ใด

19. ท่าน​ว่า ‘พระ‍เจ้า​ทรง​สะสม​ความ​บาป​ชั่ว​ของ​เขา​ไว้​ให้​ลูก​หลาน​ของ​เขา’ขอ​พระ‍องค์​ทรง​ตอบ‍แทน​แก่​เขา​ทั้ง‍หลาย​เองเพื่อ​เขา​ทั้ง‍หลาย​จะ​ได้​ทราบ

20. ขอ​ให้​นัยน์ตา​ของ​เขา​เห็น​ความ​พินาศ​ของ​เขาและ​ให้​เขา​ดื่ม​พระ‍พิโรธ​ของ​องค์​ผู้​ทรง​มหิทธิ‌ฤทธิ์

21. เพราะ​เขา​สน‍ใจ​อะไร​ใน​เรื่อง​วงศ์‍วาน​ที่​ตาม​เขา​มาเมื่อ​จำ‌นวน​เดือน​ของ​เขา​ถูก​ตัด​ขาด​เสีย​แล้ว

22. มี​ผู้‍ใด​จะ​สอน​พระ‍เจ้า​ได้​หรือเมื่อ​พระ‍องค์​ทรง​พิพาก‌ษา​เทว‌ชีพ

23. คน​หนึ่ง​ตาย​เมื่อ​ยัง​แข็ง‍แรง​เต็ม​ที่สบาย​และ​ปลอด‍ภัย​ทั้ง‍สิ้น

24. ถัง​กาย​ของ​เขา​เต็ม​ด้วย​น้ำ‍นมและ​มัน​กระ‌ดูก​ของ​เขา​ก็​ชุ่ม

25. อีก​คน​หนึ่ง​ตาย​ด้วย​ใจ​ขม‍ขื่นไม่​เคย​ได้​ชิม​ของ​ดี

26. เขา​ทั้ง‍สอง​นอน​ลง​ใน​ผง​คลี‍ดิน​เหมือน​กันและ​ตัว‍หนอน​ก็​คลุม​เขา​ทั้ง‍สอง​ไว้

27. “ดู‍เถิด ข้า​รู้​ความ​คิด​ของ​ท่านและ​อุบาย​ของ​ท่าน​ที่​จะ​ทำ​ผิด​ต่อ​ข้า

28. เพราะ​ท่าน​ว่า ‘วัง​ของ​เจ้า‍นาย​อยู่​ที่‍ไหนเต็นท์​ซึ่ง​คน​อธรรม​อา‌ศัย​นั้น​อยู่​ที่‍ไหน’

29. ท่าน​มิ‍ได้​ถาม​นัก‍ท่อง‍เที่ยวและ​ท่าน​ไม่​ได้​รับ​สักขี‍พยาน​ของ​เขา​หรือ

30. ว่า​ใน​คราว​ที่​เกิด​ภัย‍พิบัติ​นั้น​คน​อธรรม​มัก​รอด​ได้และ​เขา​ได้​รับ​การ​ช่วย‍เหลือ​ให้​พ้น​ใน​วัน​แห่ง​พระ‍พิโรธ

31. ใคร​แจ้ง​วิธี​การ​ของ​เขา​ให้​เขา​ฟังและ​ผู้‍ใด​สนอง​เขา​ใน​สิ่ง​ที่​เขา​ได้​กระ‌ทำ

32. และ​เมื่อ​คน​หาม​เขา​ไป​ยัง​หลุม​ศพก็​มี​ยาม​เฝ้า​ที่​อุโมงค์

33. สำ‌หรับ​เขา​ก้อน‍ดิน​ที่​หุบ‍เขา​ก็​เบา​สบายคน​ทั้ง‍ปวง​ก็​ตาม​เขา​ไปและ​คน​ที่​ไป​ข้าง‍หน้า​ก็​นับ​ไม่​ถ้วน

34. แล้ว​ทำไม​ท่าน​จะ​มา​เล้า‍โลม​ใจ​ข้า​ด้วย​สิ่ง​ว่าง‍เปล่าคำ‍ตอบ​ของ​ท่าน​ไม่‍มี​อะไร​เหลือ​แล้ว นอก‍จาก​หลอก‍ลวง”