บท

  1. 1
  2. 2
  3. 3
  4. 4
  5. 5
  6. 6
  7. 7
  8. 8
  9. 9
  10. 10
  11. 11
  12. 12
  13. 13
  14. 14
  15. 15
  16. 16
  17. 17
  18. 18
  19. 19
  20. 20
  21. 21
  22. 22
  23. 23
  24. 24
  25. 25
  26. 26
  27. 27
  28. 28
  29. 29
  30. 30
  31. 31
  32. 32
  33. 33
  34. 34
  35. 35
  36. 36
  37. 37
  38. 38
  39. 39
  40. 40
  41. 41
  42. 42

พันธสัญญาเดิม

พันธสัญญาใหม่

โยบ 39 ฉบับ1971 (TH1971)

1. “เจ้า​รู้​ไหม​ว่า​เลียง‍ผา​ตก‍ลูก​เมื่อ‍ไรเจ้า​เคย​เฝ้า​ดู​กวาง​ตัว‍เมีย​ตก‍ลูก​หรือ

2. เจ้า​นับ​เดือน​ที่​มัน​ท้อง​ครบ​ได้​หรือและ​เจ้า​รู้​เวลา​เมื่อ​มัน​ตก‍ลูก​ไหม

3. คือ​เมื่อ​มัน​ฟุบ​ลง​ตก‍ลูก​ของ​มันแล้ว​ก็​ตก​ลูก‍อ่อน​ของ​มัน​ออก​มา

4. ลูก‍อ่อน​ของ​มัน​แข็ง‍แรง​ขึ้น มัน​เติบ‍ใหญ่​ใน​กลาง‍แจ้งมัน​ออก​ไป แล้ว​ไม่​กลับ​มา​หา​อีก

5. “ใคร​ปล่อย​ให้​ลา‍ป่า​วิ่ง​กระ‌เจิง​ไปใคร​แก้​เชือก​ผูก​ลา‍เปลี่ยว

6. ซึ่ง​เรา​ได้​ให้​ถิ่น​แห้ง‍แล้ง​เป็น​บ้าน​ของ​มันและ​ให้​ดิน​เค็ม​เป็น​ที่​อา‌ศัย​ของ​มัน

7. มัน​เย้ย​เสียง​อึก‌ทึก​ของ​เมืองมัน​ไม่‍ได้​ยิน​เสียง​ของ​ผู้​ขับขี่​ตะ‌โกน​บอก

8. มัน​ตระ‌เวน​ภูเขา​อัน​เป็น​ลาน​หญ้า​ของ​มันและ​มัน​แสวง​หญ้า‍เขียว​ทุก​อย่าง

9. “วัว‍กระ‌ทิง​ยอม​รับ‍ใช้​เจ้า​หรือมัน​จะ​นอน​ค้าง‍คืน​อยู่​ที่​ราง‍หญ้า​ของ​เจ้า​หรือ

10. เจ้า​เอา​เชือก​ผูก​วัว‍กระ‌ทิง​ให้​ลาก​ไถ​ได้​หรือหรือ​มัน​จะ​ยอม​คราด​ที่​ลุ่ม​ตาม​เจ้า​ไป​หรือ

11. เจ้า​จะ​พึ่ง​มัน เพราะ​แรง​มัน​มาก​ได้​หรือหรือ​จะ​มอบ​งาน​ของ​เจ้า​ไว้​กับ​มัน

12. เจ้า​ไว้​ใจ​ว่า​มัน​จะ​กลับ​มาและ​นำ​ข้าว‍ของ​เจ้า​มา​ที่​ลาน​นวด‍ข้าว​หรือ

13. “ปีก​ของ​นก​กระ‌จอก‍เทศ​กระ‌พือ​ไป​ด้วย​ความ​ภาคภูมิแต่​ปีก​และ​ขน​ของ​มัน​เหมือน​ของ​นก‍กระ‌สา‍ดำ​หรือ

14. เพราะ​มัน​ละ​ไข่​ของ​มัน​ไว้​กับ​ดินให้​มัน​อบ‍อุ่น​อยู่​ใน​ดิน

15. ลืม​ไป​ว่า​ตีน​หนึ่ง​อาจ​จะ​เหยียบ​มัน​แหลกและ​สัตว์‍ป่า‍ทุ่ง​จะ​ย่ำ​มัน

16. มัน​รุน‍แรง​ต่อ​ลูก‍อ่อน​ของ​มัน​อย่าง​กับ​ว่า​ไม่‍ใช่​ลูก​ของ​มันถึง​มัน​จะ​เหนื่อย​เปล่า มัน​ก็​ไม่​ไย‍ดี

17. เพราะ​พระ‍เจ้า​ทรง​กระ‌ทำ​ให้​มัน​ลืม​สติ‍ปัญ‌ญาและ​มิ‍ได้​ทรง​ให้​มัน​มี​ความ​เข้า‍ใจ

18. เมื่อ​มัน​เร่ง​ตัว​เอง​ให้​หนีมัน​หัวเราะ​เยาะ​ม้า​และ​คน​ขี่

19. “เจ้า​ให้​พลัง​แก่​ม้า​หรือเจ้า​เอา​ขน​ห่ม​คอ​ของ​มัน​หรือ

20. เจ้า​ทำ​ให้​มัน​กระ‌โดด​อย่าง​ตั๊ก‌แตน​หรือเสียง​หาย‍ใจ​อัน​ดัง​ของ​มัน​น่า​สะพรึง‍กลัว

21. มัน​ตะกุย​ไป​ใน​หุบ‍เขา และ​เต้น‍โลด​ด้วย​กำ‌ลัง​ของ​มันมัน​ออก​ไป​ปะทะ​คน​ถือ​อา‌วุธ

22. มัน​หัวเราะ​เยาะ​ความ​กลัว และ​ไม่​ถอย​หนีมัน​ไม่​หัน​กลับ​หนี​ดาบ

23. แล่ง​ธนู​กวัด‍แกว่ง​กระ‌ทบ​มันหอก​ใหญ่​ที่​แวบ‍วาบ​และ​หอก​ซัด​กระ‌แทก​มัน

24. มัน​โกย​ดิน​ด้วย​ความ​ดุร้าย​และ​เดือด‍ดาลพอ​ได้​ยิน​เสียง​เขา‍สัตว์ มัน​ยืน​นิ่ง​อยู่​ต่อ‍ไป​ไม่‍ได้

25. เมื่อ​เป่า​เขา‍สัตว์​ขึ้น มัน​ร้อง ‘ฮีแฮ่’มัน​ได้​กลิ่น​สง‌คราม​แต่​ไกลทั้ง​เสียง​ตะ‌โกน​ของ​ผู้​บัง‍คับ​บัญ‌ชา​และ​เสียง​โห่‍ร้อง

26. “เหยี่ยว​นก‍เขา​โผ​ไป​มา​ด้วย​สติ​ปัญ‌ญา​ของ​เจ้า​หรือและ​กาง​ปีก​ของ​มัน​ตรง​ไป​ทาง​ทิศ​ใต้

27. นก‍อิน‌ทรี​ทะยาน​ขึ้น​ตาม​บัญ‌ชา​ของ​เจ้า​หรือทั้ง​ทำ​รัง​ของ​มัน​บน​ที่​สูง

28. มัน​อยู่​ที่​หน้า‍ผา​และ​ทำ​รัง​ของ​มันบน​ชะโงก​ผา​และ​บน​ที่​เข้ม‍แข็ง

29. มัน​ส่าย​หา​เหยื่อ​จาก​ที่‍นั่นตา​ของ​มัน​เห็น​เหยื่อ​ได้​แต่​ไกล

30. ลูก‍อ่อน​ของ​มัน​ดูด​เลือดและ​มี​อะไร​ถูก​ฆ่า​ตาย​ที่‍ไหน​มัน​อยู่​ที่‍นั่น​แหละ”