1. Josia was agt jaar oud toe hy koning geword het en hy het 31 jaar in Jerusalem regeer.
2. Hy het gedoen wat reg was vir die Here en die voorbeeld van sy voorvader Dawid gevolg en nie links of regs daarvan afgewyk nie.
3. Gedurende die agtste jaar van sy regering, toe hy nog jonk was, het Josia begin om die God van sy voorvader Dawid te dien. In sy twaalfde jaar het hy begin om Juda en Jerusalem te reinig deur al die heidense heiligdomme, die Asjerapale en die gesnede en gegote beelde te vernietig.
4. Hy het toegesien dat die altare vir die Baälbeelde afgebreek en hulle wierookaltare vernietig word. Hy het ook die Asjerapale, en die gesnede en die gegote beelde stukkend geslaan en fyngemaal. Dit is oor die grafte gestrooi van dié wat hulle aanbid het.
5. Daarna het hy die bene van die afgodspriesters op hulle eie altare verbrand. So het hy Juda en Jerusalem gereinig.
6. Hy het dieselfde gedoen in die dorpe van Manasse, Efraim en Simeon, en selfs so ver as Naftali, en ook die ruïnes in die omgewing.
7. Hy het heidense altare en die Asjerapilare vernietig en die afgodsbeelde tot stof fyngemaal. Hy het die wierookaltare dwarsdeur die land van Israel afgebreek en toe na Jerusalem teruggekeer.
8. In die agtiende jaar van sy regering, nadat hy die land en die tempel gereinig het, het Josia vir Safan, seun van Asalja, Maäseja, die goewerneur van Jerusalem, en Joag seun van Joahas die koninklike geskiedskrywer, gestuur om die tempel van die Here sy God te herstel.
9. Hulle het die geld wat die Levitiese poortwagters vir die tempel van God ingesamel het, aan Gilkija, die hoëpriester, gegee. Die gawes vir die tempel het gekom uit Manasse, Efraim, die hele oorblyfsel van Israel, asook uit Juda en Benjamin en die inwoners van Jerusalem.
10. Hy het die geld toevertrou aan die mense wat aangewys is om oor die herstel van die Here se tempel toesig te hou. Húlle het weer die werkers betaal wat die herstelwerk en opknapping gedoen het.
11. Hulle het ook geld gegee waarmee timmermanne en messelaars gekapte klip vir die mure kon koop, asook timmerhout vir die balke van die geboue. Ook die dele wat vroeëre konings van Juda toegelaat het om te verval, het hulle weer herstel.
12. Die werkers het getrou onder leiding van Jagat en Obadja, Leviete uit die Merarifamiliegroep, en Sagaria en Mesullam uit die Kehatgroep gewerk. Ander Leviete wat bekwaam was om musiekinstrumente te speel,
13. is ook in bevel geplaas van werkers in verskeie ambagte. Nog ander Leviete het as administratiewe amptenare, skrywers en poortwagters opgetree.
14. Terwyl die geld uitgehaal is wat vir die tempel van die Here versamel is, het Gilkija die priester afgekom op die boek van die gebooie van die Here wat deur Moses gegee is.
15. Gilkija sê toe vir Safan die staatsekretaris: “Ek het die boek van die gebooie in die tempel van die Here gekry!” Gilkija het die boekrol vir Safan gegee.
16. Safan het die boekrol na die koning toe geneem en gesê: “U beamptes is besig om elke ding te doen wat aan hulle opgedra is.
17. Die geld wat by die tempel vir die Here bymekaargemaak is, is aan die toesighouers en die arbeiders gegee.”
18. Safan die staatsekretaris het bygevoeg: “Gilkija die priester het vir my ’n boekrol gegee.” Hy het dit toe vir die koning voorgelees.
19. Toe die koning hoor wat in die gebooie geskryf was, het hy sy klere geskeur
20. en die volgende opdragte aan Gilkija, Agikam seun van Safan, Abdon seun van Miga, Safan die staatsekretaris, en Asaja, die koning se raadgewer, gegee:
21. “Gaan na die tempel toe en praat met die Here namens my en namens die hele oorblyfsel van Israel en Juda. Raadpleeg Hom oor die inhoud van die boekrol wat gekry is. Die Here se toorn is uitgestort oor ons omdat ons voorouers nie gehoorsaam was aan die woord van die Here nie. Ons het nie gedoen soos wat in hierdie rol geskrywe is nie.”
22. Gilkija en die mans wat die koning aangewys het, het na die profetes Gulda gegaan wat in die nuwe deel van Jerusalem gewoon het. Sy was die vrou van Sallum seun van Tikwa, seun van Gasra, die klerebewaarder.
23. Sy sê vir hulle: “Die Here die God van Israel het gepraat. Gaan vertel vir die man wat julle na my toe gestuur het:
24. ‘Dit is wat die Here sê: Ek sal onheil oor hierdie stad en sy inwoners bring. Al die vervloekings waarvan geskryf is in die boekrol wat aan die koning van Juda voorgelees is, sal plaasvind soos daar geskryf staan.
25. Want hulle het My verlaat en heidense gode aanbid sodat hulle My baie kwaad gemaak het vir hulle oor alles wat hulle gedoen het. My toorn sal uitgestort word oor hierdie plek, en niks sal My stuit nie.’
26. “Maar gaan na die koning van Juda wat julle gestuur het om die Here te raadpleeg en sê vir hom: ‘Dit is wat die Here, die God van Israel, sê oor die boodskap wat julle ontvang het.
27. Jy was spyt en het jou verootmoedig deur jou klere te skeur en het in berou voor My gehuil toe jy die woorde oor hierdie plek en sy inwoners gehoor het. Ek het jou gebed verhoor, sê die Here.
28. Ek sal nie die beloofde onheil oor hierdie stad en sy inwoners stuur voor jy gesterf het en in vrede begrawe is nie. Jy sal nie die rampe sien wat Ek oor hierdie plek gaan bring nie.’” Hulle het hierdie boodskap aan die koning gebring.
29. Die koning het al die leiers van Juda en Jerusalem opgeroep.
30. Hy het opgegaan na die tempel van die Here saam met al die inwoners van Juda en Jerusalem, die priesters en die Leviete, al die mense, groot en klein. Daar het die koning vir hulle die hele boek van die verbond voorgelees wat in die Here se tempel gekry is.
31. Die koning het by die pilaar, sy plek van gesag, gaan staan en die verbond in die teenwoordigheid van die Here hernu. Hy het ’n verbond met die Here gesluit en onderneem om sy opdragte, eise en voorskrifte met hart en siel te gehoorsaam deur die bepalings van die verbond na te kom soos dit in die boekrol geskryf is.
32. Hy het geëis dat elkeen in Jerusalem en Benjamin hulle ook daartoe verbind. Die inwoners van Jerusalem het so gedoen deur hulle verbond met God, die God van hulle voorouers, te hernu.
33. Daarna het Josia al die afskuwelike afgode uit die hele land van Israel verwyder en elkeen wat daar in Jerusalem byeen was, verplig om die Here hulle God te dien. Gedurende die res van sy lewe het hulle nie afgewyk van die eise van die Here die God van hulle voorouers nie.