บท

  1. 1
  2. 2
  3. 3
  4. 4
  5. 5
  6. 6
  7. 7
  8. 8
  9. 9
  10. 10
  11. 11
  12. 12
  13. 13
  14. 14
  15. 15
  16. 16
  17. 17
  18. 18
  19. 19
  20. 20
  21. 21
  22. 22
  23. 23
  24. 24
  25. 25
  26. 26
  27. 27
  28. 28
  29. 29
  30. 30
  31. 31
  32. 32
  33. 33
  34. 34
  35. 35
  36. 36
  37. 37
  38. 38
  39. 39
  40. 40
  41. 41
  42. 42

พันธสัญญาเดิม

พันธสัญญาใหม่

โยบ 7 พระคริสตธรรมคัมภีร์ไทย ฉบับอมตธรรมร่วมสมัย (TNCV)

1. “มนุษย์ไม่ต้องดิ้นรนตรากตรำในโลกเหมือนทหารที่ถูกเกณฑ์หรอกหรือ?ชีวิตของเขาไม่เหมือนชีวิตลูกจ้างหรอกหรือ?

2. เหมือนทาสที่ใฝ่หายามเย็นหลังเลิกงานเหมือนลูกจ้างตั้งตารอเวลารับค่าจ้าง

3. ข้าก็เช่นกัน ได้รับส่วนปีเดือนอันไร้ผลได้รับคืนวันอันทุกข์ลำเค็ญ

4. เมื่อข้านอนลงข้าก็คิดว่า ‘อีกนานไหมกว่าจะได้ตื่น?’ค่ำคืนช่างยืดยาวจริงๆ ข้านอนกระสับกระส่ายจนรุ่งสาง

5. ร่างของข้าเต็มไปด้วยหนอนและแผลตกสะเก็ดผิวหนังของข้าปริแตกและกลัดหนอง

6. “ชีวิตของข้าผ่านไปเร็วกว่ากระสวยของช่างทอแล่นไปสู่จุดจบอย่างสิ้นหวัง

7. ข้าแต่พระเจ้า โปรดระลึกว่าชีวิตของข้าพระองค์นั้นเพียงอึดใจเดียวตาของข้าพระองค์จะไม่เห็นความสุขอีก

8. ตาของผู้ที่เห็นข้าพระองค์ตอนนี้ ต่อไปก็จะไม่เห็นอีกแล้วพระองค์จะทอดพระเนตรหาข้าพระองค์ แต่ข้าพระองค์ไม่อยู่เสียแล้ว

9. เหมือนเมฆสลายตัวและลับหายไปคนที่ลงไปยังหลุมฝังศพก็ไม่หวนคืนมาอีก

10. เขาจะไม่มีวันได้กลับบ้านอีกเลยเขาจะไม่เป็นที่รู้จักในแถบนั้นอีก

11. “ฉะนั้นข้าพระองค์จะไม่นิ่งอยู่ข้าพระองค์จะพูดออกมาด้วยความทุกข์ระทมใจข้าพระองค์จะพร่ำบ่นด้วยความขมขื่นในดวงวิญญาณ

12. ข้าพระองค์เป็นทะเลหรือสัตว์ร้ายแห่งห้วงลึกกระนั้นหรือพระองค์จึงทรงวางยามเฝ้าข้าพระองค์ไว้?

13. เมื่อข้าพระองค์คิดว่าการนอนหลับจะช่วยปลอบใจและฟูกนุ่มๆ จะทำให้ข้าพระองค์คลายทุกข์ที่พร่ำบ่นถึงอยู่

14. ถึงกระนั้นพระองค์ก็ยังเขย่าขวัญข้าพระองค์ด้วยความฝันทำให้ข้าพระองค์หวาดหวั่นด้วยนิมิตต่างๆ

15. ดังนั้นให้ข้าพระองค์อึดอัดใจและตายไปยังดีกว่าอยู่ในร่างกายอย่างนี้ต่อไป

16. ข้าพระองค์เบื่อหน่ายชีวิต ข้าพระองค์ไม่ขออยู่ค้ำฟ้าโปรดทิ้งข้าพระองค์ไว้ตามลำพังเพราะวันเวลาของข้าพระองค์ไม่มีความหมาย

17. “มนุษย์นั้นสำคัญไฉนหนอพระองค์จึงเอาพระทัยใส่เขาขนาดนั้น?

18. ที่พระองค์จะต้องตรวจตราเขาอยู่ทุกเช้าและทดสอบเขาอยู่ทุกขณะ

19. พระองค์จะทรงหันไปทางอื่นหรือปล่อยข้าพระองค์ไว้ตามลำพังแม้สักครู่เดียวไม่ได้เลยหรือ?

20. ข้าแต่พระเจ้าผู้ทรงเฝ้าดูมนุษยชาติหากข้าพระองค์ได้ทำบาป ข้าพระองค์ได้ทำอะไรต่อพระองค์เล่า?เหตุใดทรงกระทำให้ข้าพระองค์ตกเป็นเป้าของพระองค์?และทำให้ชีวิตข้าพระองค์เป็นภาระแก่พระองค์?

21. ทำไมหนอพระองค์จึงไม่อภัยความผิดพลั้งและยกโทษบาปของข้าพระองค์?ในเมื่ออีกไม่นานข้าพระองค์ก็จะนอนลงกลางธุลีดินพระองค์จะทรงเสาะหาข้าพระองค์ แต่ข้าพระองค์ไม่อยู่เสียแล้ว”