1. แล้วเอลีฟัสชาวเทมานตอบว่า
2. “ถ้าใครจะพูดอะไรกับท่านสักคำ ท่านพอจะทนฟังได้ไหม?แต่ใครเล่าจะอดใจไว้ไม่พูดออกมา?
3. คิดดูสิว่าท่านเคยแนะนำคนมากมายเคยช่วยให้คนที่อ่อนเปลี้ยเพลียแรงมีกำลังขึ้นมาแล้วอย่างไร
4. คำพูดของท่านเคยค้ำจุนผู้ที่สะดุดล้มท่านทำให้คนที่ล้มพับลงเข้มแข็งขึ้นมาได้
5. แต่เดี๋ยวนี้เมื่อความทุกข์ร้อนมาถึงท่าน ท่านก็ท้อแท้เมื่อความทุกข์ร้อนกระหน่ำใส่ ท่านก็หมดกำลังใจ
6. ไม่ควรหรือที่คุณธรรมของท่านจะให้ความมั่นใจแก่ท่านและความประพฤติดีพร้อมของท่านจะให้ความหวังแก่ท่าน?
7. “บัดนี้จงใคร่ครวญดูเถิด มีหรือที่คนบริสุทธิ์ต้องพินาศ?มีหรือที่คนชอบธรรมต้องถูกทำลาย?
8. ข้าสังเกตว่าคนที่ไถความชั่วและหว่านความเดือดร้อนก็จะเก็บเกี่ยวสิ่งนั้น
9. พวกเขาพินาศโดยลมหายใจของพระเจ้าย่อยยับโดยพระพิโรธของพระองค์
10. สิงโตอาจจะส่งเสียงขู่คำรามแต่เขี้ยวเล็บของราชสีห์ก็ยังถูกหัก
11. สิงโตย่อยยับเพราะหาเหยื่อไม่ได้ลูกสิงห์ต้องกระจัดกระจายไป
12. “มีถ้อยคำมาถึงข้าอย่างลี้ลับเป็นเสียงกระซิบที่หูของข้าได้ยิน
13. ในฝันร้ายซึ่งเข้ามายามค่ำคืนขณะที่ผู้คนหลับสนิท
14. ความหวาดหวั่นพรั่นพรึงจู่โจมข้าทำให้กระดูกทุกซี่ของข้าสั่นสะท้าน
15. วิญญาณดวงหนึ่งวูบผ่านหน้าข้าไปข้าขนลุกซู่
16. วิญญาณดวงนั้นหยุดแต่ข้าบอกไม่ได้ว่ามันเป็นอะไรมีร่างหนึ่งอยู่ตรงหน้าข้าและข้าได้ยินเสียงเบาๆ เสียงหนึ่งกล่าวว่า
17. ‘มนุษย์จะชอบธรรมกว่าพระเจ้าได้หรือ?คนเราจะบริสุทธิ์กว่าพระผู้สร้างของเขาได้หรือ?
18. หากว่าพระเจ้ายังทรงไว้วางพระทัยผู้รับใช้ของพระองค์เองไม่ได้หากว่าพระองค์ยังทรงกล่าวโทษความผิดพลาดของเหล่าทูตสวรรค์
19. แล้วผู้ที่อาศัยในเรือนดินจะยิ่งกว่านั้นสักเท่าใดผู้ซึ่งมีรากฐานอยู่ในธุลีดินซึ่งขยี้ให้ตายได้ง่ายดายยิ่งกว่าแมลงเม่า!
20. จากรุ่งอรุณถึงสนธยา เขาถูกห้ำหั่นเป็นชิ้นๆพินาศไปนิรันดร์โดยไม่มีผู้ใดสังเกต