บท

  1. 1
  2. 2
  3. 3
  4. 4
  5. 5
  6. 6
  7. 7
  8. 8
  9. 9
  10. 10
  11. 11
  12. 12
  13. 13
  14. 14
  15. 15
  16. 16
  17. 17
  18. 18
  19. 19
  20. 20
  21. 21
  22. 22
  23. 23
  24. 24
  25. 25
  26. 26
  27. 27
  28. 28
  29. 29
  30. 30
  31. 31
  32. 32
  33. 33
  34. 34
  35. 35
  36. 36
  37. 37
  38. 38
  39. 39
  40. 40
  41. 41
  42. 42

พันธสัญญาเดิม

พันธสัญญาใหม่

โยบ 36 พระคริสตธรรมคัมภีร์ไทย ฉบับอมตธรรมร่วมสมัย (TNCV)

1. เอลีฮูกล่าวต่อไปว่า

2. “ขอให้รับฟังอีกสักหน่อย และข้าพเจ้าจะแสดงให้ท่านเห็นว่ามีอย่างอื่นอีกมากมายที่ต้องพูดแทนพระเจ้า

3. ข้าพเจ้าได้ความรู้มาจากแดนไกลข้าพเจ้าจะชี้แจงให้ฟังว่าความยุติธรรมนั้นเป็นของพระผู้สร้างของข้าพเจ้า

4. มั่นใจเถิดว่าคำพูดของข้าพเจ้าเป็นความจริงผู้รอบรู้แท้จริงอยู่กับท่านแล้ว

5. “พระเจ้าทรงฤทธิ์ แต่ก็ไม่ได้ทรงเหยียดหยามผู้ใดพระองค์ทรงฤทธิ์และแน่วแน่ในพระประสงค์

6. พระองค์ไม่ทรงปล่อยให้คนชั่วมีชีวิตอยู่แต่ประทานสิทธิ์ให้แก่ผู้ที่ทุกข์ทรมาน

7. พระเนตรของพระองค์ไม่หันไปจากคนชอบธรรมแต่ทรงให้เขานั่งบนบัลลังก์ร่วมกับเหล่ากษัตริย์และเชิดชูเขาตลอดไป

8. แต่หากมนุษย์ถูกพันธนาการถูกมัดด้วยบ่วงทุกข์ทรมาน

9. พระองค์ก็ตรัสบอกพวกเขาว่าพวกเขาได้ทำอะไรลงไปว่าพวกเขาทำบาปด้วยความผยองอย่างไรบ้าง

10. พระองค์ทรงทำให้พวกเขารับฟังการเตือนสอนและทรงบัญชาให้พวกเขากลับใจจากความชั่วร้าย

11. หากพวกเขาเชื่อฟังและปรนนิบัติพระเจ้าพวกเขาจะใช้ชีวิตที่เหลือด้วยความเจริญรุ่งเรืองและปีเดือนของพวกเขาจะเป็นที่อิ่มเอมใจ

12. แต่หากพวกเขาไม่ยอมฟังพวกเขาจะพินาศด้วยคมดาบและตายโดยปราศจากความรู้

13. “คนอธรรมเก็บความขุ่นเคืองไว้ในใจแม้เมื่อพระองค์ทรงล่ามพวกเขาไว้ พวกเขาก็ไม่ร้องขอความช่วยเหลือ

14. พวกเขาเสียชีวิตตั้งแต่วัยฉกรรจ์ตายในหมู่ผู้ชายขายตัวตามสถานบูชา

15. แต่พระเจ้าทรงกอบกู้ผู้ที่ตกอยู่ในห้วงทุกข์พระองค์ตรัสกับเขายามทุกข์ลำเค็ญ

16. “พระองค์ทรงเกลี้ยกล่อมท่านให้ออกจากความทุกข์ยากมายังสถานที่กว้างขวางไร้ข้อจำกัดมาสู่โต๊ะอาหารอันน่าอภิรมย์ของท่านซึ่งเพียบพร้อมด้วยอาหารอันโอชะ

17. แต่บัดนี้ท่านมัวแต่หมกมุ่นอยู่กับการพิพากษาโทษอันควรแก่คนชั่วร้ายพระอาญาและความยุติธรรมจู่โจมจับท่านแล้ว

18. ระวังเถิด อย่าให้ผู้ใดล่อลวงท่านด้วยทรัพย์สมบัติอย่าให้สินบนก้อนใหญ่ทำให้ท่านเขวไป

19. ทรัพย์สินหรือความทุ่มเทเพียรพยายามใดๆ ของท่านนั้นจะช่วยค้ำชูท่านไม่ให้ตกอยู่ในความทุกข์ได้หรือ?

20. อย่าปรารถนายามค่ำคืนเพื่อจะพรากผู้คนจากเหย้าเรือน

21. จงระมัดระวังที่จะไม่หันไปหาความชั่วร้ายซึ่งดูเหมือนท่านเต็มใจจะเลือกเอามากกว่าความทุกข์ทรมาน

22. “ฤทธิ์อำนาจของพระเจ้าเป็นที่ยกย่องเทิดทูนผู้ใดเล่าเป็นครูเสมอเหมือนพระองค์?

23. ใครจะบงการวิถีทางของพระองค์ได้หรือกล่าวกับพระองค์ว่า ‘พระองค์ทรงกระทำผิด’?

24. อย่าลืมยกย่องพระราชกิจของพระเจ้าซึ่งมนุษย์ร้องเพลงสดุดี

25. มวลมนุษยชาติได้เห็นพระราชกิจเหล่านั้นเหล่ามนุษย์เพ่งดูแต่ไกล

26. พระเจ้าทรงยิ่งใหญ่นัก! เกินกว่าที่เราจะเข้าใจพระองค์ดำรงอยู่มานานเท่าใด เกินกว่าเราจะรู้

27. “พระองค์ทรงรวบรวมหยดน้ำขึ้นไปแล้วกลั่นเป็นฝนรดธารน้ำ

28. หมู่เมฆเทความชุ่มชื้นลงมาให้และโปรยปรายสายฝนแก่มนุษยชาติอย่างเหลือเฟือ

29. ผู้ใดเล่าสามารถเข้าใจได้ถ่องแท้ถึงการกระจายตัวของหมู่เมฆและการคำรนคำรามของฟ้าผ่า?

30. จงดูวิธีการที่ทรงกระจายฟ้าแลบรอบพระองค์อาบที่ลึกแห่งท้องทะเล

31. โดยวิธีนี้พระองค์ทรงปกครองมวลประชาชาติและประทานอาหารอย่างอุดมสมบูรณ์

32. พระองค์ทรงกุมสายฟ้าแลบไว้ในพระหัตถ์และบงการให้มันผ่าตรงจุดที่หมายไว้