บท

  1. 1
  2. 2
  3. 3
  4. 4
  5. 5
  6. 6
  7. 7
  8. 8
  9. 9
  10. 10
  11. 11
  12. 12
  13. 13
  14. 14
  15. 15
  16. 16
  17. 17
  18. 18
  19. 19
  20. 20
  21. 21
  22. 22
  23. 23
  24. 24
  25. 25
  26. 26
  27. 27
  28. 28
  29. 29
  30. 30
  31. 31
  32. 32
  33. 33
  34. 34
  35. 35
  36. 36
  37. 37
  38. 38
  39. 39
  40. 40
  41. 41
  42. 42

พันธสัญญาเดิม

พันธสัญญาใหม่

โยบ 14 พระคริสตธรรมคัมภีร์ไทย ฉบับอมตธรรมร่วมสมัย (TNCV)

1. “คนที่เกิดจากสตรีล้วนอายุสั้นและชีวิตก็เต็มไปด้วยความทุกข์ร้อน

2. เขาเบ่งบานเหมือนดอกไม้แล้วก็เหี่ยวเฉาไปเป็นดั่งเงาที่หายวับไปไม่คงอยู่

3. พระองค์ทรงจับตามองบุคคลเยี่ยงนี้หรือ?และจะทรงนำเขามาพิพากษาหรือ?

4. ใครเล่าสามารถเอาความบริสุทธิ์ออกจากสิ่งที่ไม่บริสุทธิ์?ไม่มีสักคน!

5. วันเวลาของมนุษย์ถูกกำหนดไว้แล้วพระองค์ทรงกำหนดปีเดือนของเขาพระองค์ทรงวางขอบเขตซึ่งเขาไม่อาจล่วงล้ำไปได้

6. ฉะนั้นขอทรงหันไปจากเขา ปล่อยเขาไว้ตามลำพังจนกว่าเวลาของเขาจะหมดลงเหมือนคนที่ถูกจ้างมา

7. “อย่างน้อยที่สุดยังมีความหวังสำหรับต้นไม้ถึงมันถูกโค่นก็ยังจะแตกหน่อขึ้นมาอีกและงอกกิ่งใหม่ขึ้นมาแทน

8. รากของมันอาจจะแก่คร่ำคร่าอยู่ในดินและตอก็ผุพัง

9. แต่เมื่อมันได้กลิ่นอายของน้ำมันก็สามารถแตกหน่อขึ้นมาใหม่เหมือนต้นอ่อน

10. แต่มนุษย์ตายไปและสิ้นแรงเขาหายใจเฮือกสุดท้ายแล้วก็ไม่เหลืออะไร

11. น้ำในทะเลสาบแห้งไปและแม่น้ำแห้งเหือดไปฉันใด

12. คนเราก็นอนลงและไม่ได้ลุกขึ้นมาอีกฉันนั้นถึงฟ้าดินสิ้นสลาย มนุษย์ก็จะไม่ฟื้นขึ้นมาหรือถูกปลุกให้ตื่นขึ้นมาอีก

13. “ถ้าเพียงแต่พระองค์จะซ่อนข้าพระองค์ไว้ในหลุมศพและพรางข้าพระองค์ไว้จนกว่าพระพิโรธของพระองค์จะผ่านไป!ถ้าเพียงแต่พระองค์จะทรงกำหนดเวลาไว้ให้ข้าพระองค์และทรงระลึกถึงข้าพระองค์อีก!

14. เมื่อคนเราตายไป เขาจะมีชีวิตอีกหรือ?ข้าพระองค์สู้เหนื่อยยากมาตลอดวันคืนข้าพระองค์จะรอคอยการเปลี่ยนแปลงใหม่ที่จะมาถึง

15. พระองค์จะตรัสเรียก และข้าพระองค์จะขานรับพระองค์จะทรงคิดถึงพระหัตถกิจของพระองค์

16. แน่นอน พระองค์จะทรงนับย่างก้าวของข้าพระองค์แต่ไม่นับบาปของข้าพระองค์

17. การล่วงละเมิดของข้าพระองค์จะถูกผนึกตราไว้ในถุงจะทรงปกปิดบาปของข้าพระองค์ไว้

18. “แต่เหมือนภูเขาสึกกร่อนและทลายไปและเหมือนหินถูกย้ายไปจากที่ของมัน

19. เหมือนน้ำกัดกร่อนก้อนหินและกระแสน้ำเชี่ยวพัดพาดินไปพระองค์ก็ทำลายความหวังของมนุษย์อย่างนั้นแหละ

20. พระองค์ทรงกำราบเขาเพียงครั้งเดียว เขาก็ล่วงลับไปพระองค์ทรงเปลี่ยนสีหน้าของเขา แล้วทรงส่งเขาไป

21. แม้ลูกๆ ของเขาจะมีเกียรติ เขาก็ไม่รู้แม้ลูกๆ ของเขาจะตกต่ำ เขาก็ไม่เห็น

22. เขารู้สึกได้แต่ความเจ็บปวดของร่างกายของตนเองและคร่ำครวญเพื่อตนเองเท่านั้น”