บท

  1. 1
  2. 2
  3. 3
  4. 4
  5. 5
  6. 6
  7. 7
  8. 8
  9. 9
  10. 10
  11. 11
  12. 12
  13. 13
  14. 14
  15. 15
  16. 16
  17. 17
  18. 18
  19. 19
  20. 20
  21. 21
  22. 22
  23. 23
  24. 24
  25. 25
  26. 26
  27. 27
  28. 28
  29. 29
  30. 30
  31. 31
  32. 32
  33. 33
  34. 34
  35. 35
  36. 36
  37. 37
  38. 38
  39. 39
  40. 40
  41. 41
  42. 42

พันธสัญญาเดิม

พันธสัญญาใหม่

โยบ 10 พระคริสตธรรมคัมภีร์ไทย ฉบับอมตธรรมร่วมสมัย (TNCV)

1. “ข้าเกลียดชีวิตของข้าเสียจริงฉะนั้นข้าจะพร่ำบ่นตามอำเภอใจจะระบายความขมขื่นในวิญญาณของข้า

2. ข้าจะทูลพระเจ้าว่าขออย่าทรงตัดสินว่าข้าพระองค์ผิดเท่านั้นโปรดบอกด้วยว่าพระองค์ทรงตั้งข้อหาอะไรต่อข้าพระองค์

3. ทรงพอพระทัยหรือที่จะบีบคั้นข้าพระองค์และไม่ไยดีผู้ที่เป็นหัตถกิจของพระองค์ในขณะที่ทรงยิ้มให้แผนการของคนชั่วร้าย?

4. พระองค์ทรงมีพระเนตรอย่างตาของคนหรือ?พระองค์ทรงเห็นอย่างมนุษย์หรือ?

5. วันของพระองค์เหมือนวันของมนุษย์หรือ?ปีของพระองค์เหมือนปีของมนุษย์หรือ?

6. พระองค์จึงต้องค้นหาความผิดของข้าพระองค์และขุดคุ้ยบาปของข้าพระองค์

7. ทั้งๆ ที่ทราบว่าข้าพระองค์ไม่ได้ทำผิดและไม่มีใครสามารถช่วยข้าพระองค์จากเงื้อมพระหัตถ์ของพระองค์ได้

8. “พระหัตถ์ของพระองค์ทรงสร้างและทรงปั้นข้าพระองค์มาบัดนี้กลับจะทรงทำลายข้าพระองค์หรือ?

9. ขอทรงระลึกว่าพระองค์ทรงปั้นข้าพระองค์ขึ้นมาจากดินบัดนี้จะทรงเปลี่ยนข้าพระองค์กลับไปเป็นธุลีดินอีกหรือ?

10. พระองค์ไม่ได้ทรงเทข้าพระองค์ลงเหมือนเทน้ำนมและกวนข้าพระองค์เหมือนเนยแข็งหรือ?

11. ทรงห่อหุ้มข้าพระองค์ด้วยเนื้อกับหนังและทรงถักร้อยข้าพระองค์เข้าด้วยกันโดยกระดูกกับเส้นเอ็นไม่ใช่หรือ?

12. พระองค์ประทานชีวิตให้ และทรงสำแดงความกรุณาแก่ข้าพระองค์และในการจัดเตรียมของพระองค์ ทรงเฝ้าพิทักษ์รักษาจิตวิญญาณของข้าพระองค์

13. “แต่นี่คือสิ่งที่พระองค์ซ่อนไว้ในพระทัยและข้าพระองค์รู้ว่าพระองค์ทรงดำริเช่นนี้

14. คือหากข้าพระองค์ทำบาป พระองค์ทรงเฝ้าดูอยู่และไม่ปล่อยให้ข้าพระองค์ลอยนวลไปได้

15. หากข้าพระองค์ทำผิด วิบัติก็เกิดกับข้าพระองค์!ถึงแม้ข้าพระองค์ไม่ผิด ข้าพระองค์ก็ยังไม่อาจโงหัวขึ้นมาได้เพราะข้าพระองค์รู้สึกอัปยศอดสูยิ่งนักและจมอยู่ในห้วงความทุกข์ทรมานของข้าพระองค์

16. หากข้าพระองค์เงยหน้าขึ้น พระองค์ก็ทรงย่างเข้าหาเหมือนราชสีห์และแสดงฤทธิ์อำนาจอันน่าครั่นคร้ามของพระองค์ต่อข้าพระองค์

17. พระองค์ทรงเบิกพยานใหม่ๆ มากล่าวหาข้าพระองค์และกริ้วข้าพระองค์มากยิ่งขึ้นกองกำลังของพระองค์ถาโถมเข้าใส่ข้าพระองค์ซ้ำแล้วซ้ำเล่า

18. “ถ้าเช่นนั้นพระองค์ทรงนำข้าพระองค์ออกมาจากครรภ์มารดาทำไม?ข้าพระองค์อยากจะตายตั้งแต่ยังไม่มีใครเห็น

19. ถ้าเพียงแต่ข้าพระองค์ไม่เคยเกิดมาเป็นตัวเป็นตนหรือพอออกจากครรภ์มารดาก็ตรงดิ่งไปสู่หลุมฝังศพเลย!

20. ชีวิตสั้นๆ ของข้าพระองค์ใกล้จะดับแล้วไม่ใช่หรือ?ขอทรงหันไปจากข้าพระองค์เถิด เผื่อข้าพระองค์อาจจะมีเวลาชื่นใจสักชั่วขณะหนึ่ง

21. ก่อนจะไปสู่ที่ที่ไปแล้วไม่ได้กลับมาอีกสู่ดินแดนแห่งความหม่นหมองและเงามืดมิด

22. ดินแดนแห่งค่ำคืนอันมืดสนิทมีแต่เงามืดมิดและความวุ่นวายที่ซึ่งแม้แต่ความสว่างก็ยังเหมือนความมืด”