บท

  1. 1
  2. 2
  3. 3
  4. 4
  5. 5
  6. 6
  7. 7
  8. 8
  9. 9
  10. 10
  11. 11
  12. 12
  13. 13
  14. 14
  15. 15
  16. 16
  17. 17
  18. 18
  19. 19
  20. 20
  21. 21
  22. 22
  23. 23
  24. 24
  25. 25
  26. 26
  27. 27
  28. 28
  29. 29
  30. 30
  31. 31
  32. 32
  33. 33
  34. 34
  35. 35
  36. 36
  37. 37
  38. 38
  39. 39
  40. 40
  41. 41
  42. 42

พันธสัญญาเดิม

พันธสัญญาใหม่

โยบ 3 พระคริสตธรรมคัมภีร์ไทย ฉบับอมตธรรมร่วมสมัย (TNCV)

คำกล่าวของโยบ

1. ต่อมาโยบเอ่ยปากสาปแช่งวันที่เขาเกิดมา

2. เขากล่าวว่า

3. “หากเป็นไปได้ ขอให้วันที่ข้าเกิดมาและคืนที่พวกเขาพูดกันว่า‘เด็กชายคนหนึ่งเกิดมาแล้ว!’ พินาศเถิด

4. ขอให้วันนั้นกลับกลายเป็นความมืดขอพระเจ้าเบื้องบนอย่าใส่พระทัยกับวันนั้นอย่าให้มีแสงใดๆ ส่องในวันนั้น

5. ขอให้ความมืดและเงาดำครอบคลุมมันไว้ขอให้เมฆปกคลุมเหนือมันขอให้ความมืดบดบังแสงสว่างของวันนั้น

6. ขอให้ความมืดกลืนค่ำคืนที่ข้าได้เกิดมานั้นขอให้ลบวันนั้นออกจากปฏิทินอย่านับมันเข้ากับวันหรือเดือนใดๆ อีกเลย

7. ขอให้คืนนั้นเป็นหมันอย่าให้ได้ยินเสียงโห่ร้องยินดี

8. ขอให้ผู้มีอาคมสาปแช่งวันทั้งหลายผู้พร้อมจะปลุกเรียกเลวีอาธานขึ้นมาสาปแช่งวันนั้น

9. ขอให้ดาวรุ่งในเช้านั้นอับแสงไปขอให้ความหวังที่จะได้เห็นแสงสว่างนั้นสูญเปล่าและไม่มีวันได้เห็นแสงอรุณ

10. จงสาปแช่งวันนั้น เพราะมันไม่ยอมปิดครรภ์มารดาของข้าปล่อยให้ข้าเกิดมารู้เห็นความทุกข์นี้

11. “ทำไมหนอข้าจึงไม่ตายตั้งแต่เกิด?ทำไมไม่สิ้นลมตั้งแต่คลอด?

12. ทำไมหนอจึงมีตักที่รองรับข้าไว้มีอ้อมอกที่เลี้ยงดู?

13. ไม่เช่นนั้นป่านนี้ข้าคงได้นอนอย่างสงบข้าคงได้หลับและพักอย่างสบาย

14. กับบรรดากษัตริย์และที่ปรึกษาของโลกผู้สร้างสถานที่สำหรับตนซึ่งบัดนี้ปรักหักพัง

15. กับบรรดาผู้ครอบครองซึ่งมีเงินทองเต็มบ้าน

16. ทำไมหนอข้าจึงไม่ถูกดินกลบหน้าเหมือนทารกที่ตายตั้งแต่ยังไม่คลอดที่ไม่เคยเห็นเดือนเห็นตะวัน?

17. ที่นั่นคนชั่วหยุดวุ่นวายและคนเหนื่อยอ่อนก็ได้พักสงบ

18. เชลยอยู่อย่างสบายไม่ได้ยินเสียงตะคอกจากนายทาสอีกต่อไป

19. ทั้งผู้ใหญ่ผู้น้อยอยู่ที่นั่นและทาสก็เป็นอิสระจากนาย

20. “ทำไมหนอจึงยังให้แสงสว่างแก่ผู้ที่ทุกข์ลำเค็ญและให้ชีวิตแก่ผู้ที่ขมขื่นในดวงวิญญาณ?

21. แก่ผู้ที่กระหายหาความตายแต่ไม่พบทั้งๆ ที่เขาเสาะหามันยิ่งกว่าขุมทรัพย์ที่ซ่อนอยู่

22. ผู้เต็มไปด้วยความเปรมปรีดิ์และชื่นชมยินดีเมื่อพวกเขาได้ไปถึงหลุมฝังศพ

23. ทำไมยังให้ชีวิตกับชายจนตรอกผู้ที่พระเจ้าทรงปิดทางออกของชีวิตไว้?

24. เพราะการทอดถอนใจมาถึงข้าแทนข้าวปลาอาหารเสียงครวญครางของข้าพรั่งพรูออกมาเหมือนสายน้ำ

25. สิ่งที่ข้ากลัวได้มาถึงข้าสิ่งที่ข้าหวาดหวั่นเกิดขึ้นกับข้าแล้ว

26. ข้าไม่มีสันติสุข ไม่มีความสงบข้าไม่ได้พักผ่อน มีแต่ความวุ่นวายเท่านั้น”