1. “เจ้าจับเลวีอาธานด้วยเบ็ดได้หรือ?เอาบ่วงคล้องลิ้นมันได้หรือเปล่า?
2. เจ้าสามารถเอาเชือกสนตะพายจมูกของมันเอาตะขอแทงขากรรไกรของมันได้หรือ?
3. มันจะวอนขอความเมตตาจากเจ้าหรือ?จะพูดกับเจ้าอย่างนุ่มนวลหรือ?
4. มันจะตกลงยินยอมเป็นทาสรับใช้ของเจ้าตลอดชีวิตหรือ?
5. เจ้าจะสามารถเลี้ยงดูมันเหมือนนกและยกมันให้เป็นเพื่อนเล่นของลูกสาวของเจ้าหรือ?
6. พ่อค้าจะมาต่อราคาซื้อมันและแบ่งขายกันหรือ?
7. หลาวจะระคายผิวของมันหรือ?ฉมวกจะระคายหัวของมันหรือ?
8. หากเจ้าลงมือจับมันสักครั้งเจ้าจะจดจำการต่อสู้และเข็ดขยาดไม่กล้าทำอีกเลย!
9. เป็นความหวังลมๆ แล้งๆ ที่คิดจะปราบมันแค่เห็นมันก็ใจฝ่อแล้ว
10. ไม่มีใครดุร้ายพอที่จะไปยั่วมันก็แล้วใครเล่ากล้ายืนขึ้นต่อหน้าเรา?
11. ใครเล่าจะมาเอ่ยอ้างฟ้องร้องเราซึ่งเราต้องชดใช้ให้?ทุกสิ่งภายใต้ฟ้าสวรรค์เป็นของเรา
12. “เราจะไม่งดกล่าวถึงแข้งขากำลังและเรือนร่างอันสง่างามของมัน
13. ใครสามารถถลกผิวหนังของมัน?ใครสามารถคล้องบังเหียนให้มัน?
14. ใครจะกล้าเปิดปากของมันซึ่งมีฟันน่ากลัวเรียงรายอยู่?
15. หลังของมันมีเกล็ดเหมือนโล่ซ้อนถี่แนบกันเป็นแถว
16. ผนึกเรียงกันแน่นจนอากาศผ่านเข้าไม่ได้
17. มันเกาะติดกันสนิทยึดแน่นจนไม่อาจแยกจากกันได้
18. เวลามันจาม มีแสงแวบวาบออกมาดวงตาของมันดั่งแสงอรุณ
19. เปลวเพลิงพ่นออกจากปากของมันมีประกายไฟแลบออกมา
20. ควันคละคลุ้งจากรูจมูกของมันเหมือนไอพวยพุ่งจากกาน้ำเดือดซึ่งใช้ต้นกกเป็นฟืน
21. ลมหายใจของมันจุดถ่านหินให้ลุกโชนและเปลวไฟพุ่งขึ้นมาจากปากของมัน
22. คอของมันมีกำลังมหาศาลความอกสั่นขวัญแขวนนำหน้ามันไป
23. เนื้อของมันเกาะติดกันแน่นแข็งหนาและขยับไม่ได้
24. หน้าอกของมันแข็งดั่งศิลาแกร่งดั่งแท่นของหินโม่
25. เมื่อมันลุกขึ้น คนแข็งแรงที่สุดก็ขวัญหนีดีฝ่อพอมันขยับตัว พวกเขาก็ถอยหนี
26. ดาบ หอก หลาว แหลนอาวุธใดๆ ไม่มีผลต่อมัน
27. สำหรับมัน เหล็กก็ไม่ต่างอะไรกับฟางและทองสัมฤทธิ์คือไม้ผุๆ
28. ลูกศรไม่สามารถทำให้มันหนีเตลิดสำหรับมัน หินสลิงก็เหมือนแกลบ
29. กระบองก็เป็นเพียงฟางเส้นหนึ่งและมันหัวเราะเยาะหอกที่พุ่งเข้าใส่
30. ท้องของมันปกคลุมด้วยเกล็ดแหลมเหมือนเศษหม้อแตกทิ้งรอยไว้ในโคลนเหมือนเลื่อนนวดข้าว
31. มันทำให้ห้วงลึกปั่นป่วนเหมือนหม้อน้ำเดือดท้องทะเลพลุ่งพล่านเหมือนหม้อน้ำมันเดือด
32. มันทิ้งระลอกฟองผุดประกายอยู่ข้างหลังใครเห็นคงนึกว่าทะเลมีผมหงอก
33. ไม่มีอะไรอื่นอีกแล้วในโลกที่เหมือนมันเป็นสัตว์ซึ่งไม่รู้จักความกลัว
34. มันดูถูกสัตว์ที่เย่อหยิ่งทั้งปวงมันเป็นราชาเหนือสรรพสิ่งที่ทรนง”