บท

  1. 1
  2. 2
  3. 3
  4. 4
  5. 5
  6. 6
  7. 7
  8. 8
  9. 9
  10. 10
  11. 11
  12. 12
  13. 13
  14. 14
  15. 15
  16. 16
  17. 17
  18. 18
  19. 19
  20. 20
  21. 21
  22. 22
  23. 23
  24. 24
  25. 25
  26. 26
  27. 27
  28. 28
  29. 29
  30. 30
  31. 31
  32. 32
  33. 33
  34. 34
  35. 35
  36. 36
  37. 37
  38. 38
  39. 39
  40. 40
  41. 41
  42. 42

พันธสัญญาเดิม

พันธสัญญาใหม่

โยบ 6 พระคริสตธรรมคัมภีร์ไทย ฉบับอมตธรรมร่วมสมัย (TNCV)

โยบ

1. แล้วโยบตอบว่า

2. “อยากให้ชั่งดูความทุกข์ร้อนของข้าและเอาความลำเค็ญทั้งหมดของข้าขึ้นตราชู!

3. แน่นอนว่ามันจะหนักยิ่งกว่าเม็ดทรายในทะเลไม่น่าแปลกใจเลยที่ข้าได้พูดอย่างวู่วาม

4. ลูกศรขององค์ทรงฤทธิ์ฝังอยู่ในข้ายาพิษที่อาบไว้ซึมซาบวิญญาณของข้าความหวาดหวั่นที่พระเจ้าส่งมาประดังเข้าใส่ข้า

5. มีหรือที่ลาป่าจะร้องเมื่อมีหญ้า?มีหรือที่วัวจะส่งเสียงเมื่อมีอาหารกิน?

6. จะกินอาหารที่จืดชืดโดยไม่เหยาะเกลือได้หรือ?ไข่ขาวดิบๆ จะมีรสชาติอะไร?

7. ข้าไม่ยอมแตะต้องอาหารแบบนั้นหรอกเพราะทำให้ข้าเอือม

8. “โอ ขอให้ข้าได้ตามที่ทูลขอเถิดขอพระเจ้าโปรดประทานตามที่ข้าหวังไว้

9. คือขอให้พระเจ้าทรงขยี้ข้าขอทรงคลายพระหัตถ์ที่กำข้าไว้ แล้วปล่อยให้ข้าถูกตัดขาดไป!

10. อย่างน้อยข้าก็ยังมีข้อปลอบใจและยินดีขณะเจ็บปวดแสนสาหัสว่าข้าไม่ได้ปฏิเสธพระวจนะขององค์บริสุทธิ์

11. “ข้าเอากำลังจากไหนหนอจึงยังมีความหวังอยู่?ข้ามีความคาดหมายอะไรหนอถึงทนอยู่ได้?

12. กำลังของข้าแข็งแกร่งดั่งหินผาหรือ?เนื้อของข้าเป็นทองสัมฤทธิ์หรือ?

13. ข้ายังมีกำลังจะช่วยเหลือตัวเองได้หรือในเมื่อความสำเร็จมลายไปจากข้าแล้ว?

14. “ถึงแม้ว่าคนสิ้นหวังจะหมดความยำเกรงองค์ทรงฤทธิ์แต่เขายังสมควรจะได้รับความเห็นอกเห็นใจจากเพื่อนฝูง

15. แต่ข้าพึ่งพวกท่านที่เป็นเสมือนพี่น้องของข้าไม่ได้เลย เหมือนสายน้ำที่ไหลๆ หยุดๆเหมือนลำธารที่ไหลล้น

16. ซึ่งขุ่นดำและเอ่อล้นเพราะน้ำแข็งและหิมะละลาย

17. แต่ยามแห้งแล้งกลับหยุดไหลและเมื่ออากาศร้อนระอุกลับแห้งผาก

18. กองคาราวานหันออกจากเส้นทางของเขาเข้าไปในแดนกันดารแล้วก็พินาศ

19. กองคาราวานของเหล่าพ่อค้าเร่จากเทมาและเชบาเสาะหาน้ำด้วยความหวัง

20. พวกเขาทุกข์เพราะหวังไว้มากครั้นมาถึงกลับต้องผิดหวัง

21. ท่านก็เป็นเช่นนั้น พิสูจน์ให้เห็นแล้วว่าไม่ได้ช่วยเหลืออะไรพอเห็นสิ่งที่น่าขยะแขยงท่านก็ขยาดกลัว

22. ข้าเคยเอ่ยปากหรือว่า ‘ขออะไรให้ข้าบ้างขอไถ่ข้าด้วยทรัพย์สินของท่าน

23. หรือขอช่วยข้าจากมือของศัตรูขอไถ่ข้าจากอุ้งมือของคนอำมหิต’?

24. “สอนข้าเถิด แล้วข้าจะนิ่งสงบชี้แจงมาสิว่าข้าผิดตรงไหน

25. คำพูดจริงใจช่างน่าเจ็บปวดจริงนะ!แต่คำโต้แย้งของท่านพิสูจน์อะไรได้?

26. ท่านจงใจจะแก้คำพูดของข้าและทำราวกับว่าถ้อยคำของคนสิ้นหวังเป็นเหมือนสายลมหรือ?

27. พวกท่านถึงกับจับฉลากเลือกลูกกำพร้าพ่อและขายเพื่อน

28. “แต่บัดนี้ โปรดเมตตาดูข้าเถิดข้าจะโกหกท่านซึ่งๆ หน้าหรือ?

29. หยุดเหมาว่าข้าผิดเสียทีเถิด อย่าอยุติธรรมนักเลยขอให้ทบทวนดูเพราะข้าชอบธรรม