1. “มีเหมืองเงินและแหล่งถลุงทองคำ
2. แร่เหล็กได้มาจากพื้นดินและทองแดงถลุงมาจากสินแร่
3. มนุษย์ไล่ความมืดออกไปค้นหาแหล่งแร่ที่ลึกลับที่สุดในความมืดทึบ
4. เขาขุดปล่องในที่ห่างไกลจากถิ่นที่ผู้คนอาศัยในที่ซึ่งเท้าของมนุษย์ไม่ได้เหยียบย่างเข้าไปเขาไต่เชือกและแกว่งตัวไปมาในที่ห่างไกลจากผู้คน
5. แผ่นดินโลกเป็นแหล่งอาหารแต่เบื้องล่างหลอมตัวราวกับถูกไฟเผา
6. แก้วไพฑูรย์มาจากหินของมันและที่นั่นก็มีผงทองคำ
7. ไม่มีนกล่าเหยื่อตัวใดรู้เส้นทางที่ซ่อนอยู่นั้นไม่มีตาของเหยี่ยวตัวใดสังเกตเห็น
8. สัตว์ป่าที่สง่างามไม่ย่างกรายไปที่นั่นไม่มีราชสีห์ตัวใดผ่านไปที่นั่น
9. มือมนุษย์ทำลายหินที่แข็งแกร่งและทลายภูเขาลงถึงราก
10. เขาขุดอุโมงค์ทะลุหินผาและตาของเขามองเห็นของมีค่าในนั้น
11. เขาเสาะหาต้นน้ำลำธารและนำสิ่งที่ซ่อนเร้นมาสู่ความสว่าง
12. “แต่จะพบสติปัญญาได้จากที่ไหน?ความเข้าใจอยู่ที่ไหน?
13. มนุษย์ไม่เข้าใจถึงคุณค่าของสติปัญญาหาไม่พบในดินแดนของผู้มีชีวิต
14. ห้วงลึกกล่าวว่า ‘มันไม่ได้อยู่ในนี้’ทะเลกล่าวว่า ‘มันไม่ได้อยู่ที่นี่’
15. เราไม่สามารถซื้อปัญญาด้วยทองเนื้อดีที่สุดหรือตีราคาเป็นเงิน
16. หรือแลกซื้อด้วยทองคำแห่งเมืองโอฟีร์หรือด้วยโกเมนล้ำค่าหรือไพฑูรย์
17. ไม่ว่าทองคำหรือแก้วมณีก็ไม่อาจเทียบปัญญาได้อีกทั้งเพชรพลอยหรือเครื่องทองก็ไม่อาจแลกได้
18. หินปะการังและแก้วผลึกยิ่งไม่ต้องเอ่ยถึงค่าของสติปัญญาสูงกว่าทับทิม
19. บุษราคัมแห่งเอธิโอเปียไม่อาจเทียบเคียงแม้แต่ทองคำบริสุทธิ์ก็ไม่อาจแลกซื้อได้
20. “ถ้าเช่นนั้นสติปัญญามาจากที่ไหน?ความเข้าใจอยู่ที่ไหน?
21. มันถูกซ่อนจากสายตาของทุกชีวิตและถูกปิดบังไว้จากนกในอากาศ
22. หายนะและความตายกล่าวว่า‘เราเพียงแต่ได้ยินข่าวเล่าลือมา’
23. พระเจ้าทรงเข้าใจหนทางสู่สติปัญญาและพระองค์เพียงผู้เดียวทรงทราบว่ามันอยู่ที่ไหน
24. เพราะพระองค์ทรงแลเห็นถึงสุดปลายแผ่นดินโลกเห็นทุกสิ่งภายใต้ฟ้าสวรรค์
25. เมื่อพระเจ้าทรงกำหนดแรงลมและชั่งตวงห้วงน้ำ
26. เมื่อทรงตั้งกฎเกณฑ์ของสายฝนและจัดทางให้แก่พายุฟ้าคำรน
27. แล้วพระองค์ทรงทอดพระเนตรสติปัญญาและทรงประเมินค่าพระองค์ทรงยืนยันและทดสอบ
28. และพระองค์ตรัสแก่มนุษย์ว่า‘ความยำเกรงองค์พระผู้เป็นเจ้าคือสติปัญญาการหลีกหนีจากความชั่วคือความเข้าใจ’ ”