1. Bareng samubarang kabeh wus rampung, wong Israel kang ana ing kono kabeh padha mider-mider ing kutha-kutha ing tanah Yehuda, banjur padha ngrusak sakehe tugu brahala, nyirnakake sakehe saka brahala lan ngrubuhake sakehe tengger pangurbanan lan misbyah ing satanah Yehuda lan Benyamin kabeh, uga kang ana ing Efraim lan Manasye, nganti sirna kabeh. Sawuse mangkono wong Israel kabeh banjur padha mulih menyang ing kutha-kuthane, menyang ing ebeke dhewe-dhewe.
2. Sang Prabu Hizkia tumuli merang-merang para imam lan para wong Lewi, didadekake golongan-golongan manut kawajibane dhewe-dhewe tumrap imam lan tumrap wong Lewi, ing bab saos kurban obaran lan kurban slametan, bab ngucap sokur lan ing bab ngidungake pepujian sarta ing bab leladi ana ing gapura-gapura ing papan patarubaning Yehuwah.
3. Sang Nata paring pasumbang saka barang kagungane kanggo kurban obaran, yaiku: kurban obaran ing wektu esuk lan ing wanci sore, kurban obaran ing dina-dina Sabat lan ing sasi-sasi anyar lan ing dina-dina gedhe; iku kabeh katulisan ana ing Torete Pangeran Yehuwah.
4. Sabanjure panjenengane paring dhawuh marang rakyat, yaiku wong kang padha manggon ing Yerusalem, supaya ngaturake pasumbang kang dadi pandumane para imam lan para wong Lewi, amrih bisa ngesokake kakuwatane kanggo nindakake Toreting Sang Yehuwah.
5. Bareng undhang-undhang mau wus sumebar, wong Israel banjur enggal-enggal masrahake pametune kang kawitan tumrap gandum, anggur, lenga, madu lan sawernane wuluwetuning bumi nganti akeh. Kajaba iku uga masrahake pisungsung pra-sapuluhane samubarang kabeh nganti akeh.
6. Wong Israel lan wong Yehuda kang padha manggon ing kutha-kutha ing tanah Yehuda uga masrahake pisungsung pra-sapuluhan, awujud sapi lan wedhus, lan pisungsung pra-sapuluhan kang arupa pisungsung suci kang wus kasucekake kagem Sang Yehuwah, Gusti Allahe. Kabeh iku diselehake nganti tumpuk-tumpuk.
7. Anggone miwiti nata tumpukan iku ing sasi katelu, dene rampunge ing sasi kapitu.
8. Sang Prabu Hizkia lan para panggedhe nuli padha rawuh mirsani tumpukan iku tuwin padha ngalembana marang Pangeran Yehuwah lan umate, yaiku wong Israel.
9. Sang Prabu Hizkia ndangu marang para imam lan para wong Lewi bab tumpukan iku,
10. dene Imam Agung Azarya, tedhake Sang Zadhok, ngunjukake wangsulan mangkene: “Wiwit nalika pisungsung mligi punika kasaosaken dhateng ing padalemaning Pangeran Yehuwah, kawula sampun sami nedha ngantos tuwuk sanget, ewasamanten taksih tirah kathah sanget, amargi Sang Yehuwah sampun maringi berkah dhateng umatipun, satemah lajeng wonten tirahan ingkang samanten kathahipun punika.”
11. Sang Prabu Hizkia banjur dhawuh nyawisake kamar-kamar ana ing padalemaning Sang Yehuwah, lan iku iya nuli kacawisake.
12. Anadene wong-wong padha setya anggone masrahake mrono sakehe pisungsung-mligi, pisungsung pra-sapuluhan lan pisungsung-pisungsung suci. Khonanya, sawijining wong Lewi, kang rumeksa marang iku kabeh, lan Simei, sadulure, iku sorsorane,
13. dene Yehiel, Azarya, Nahat, Asahel, Yerimot, Yozabad, Eliel, Yismakhya, Makhat lan Benaya, iku padha dadi penilik, andhahane Khonanya lan Simei, sadulure mau, cundhuk karo pitedahe Sang Prabu Hizkia lan Imam Agung Azarya, kepalaning padalemane Pangeran Yehuwah.
14. Sabanjure Kore bin Yimna, sawijining wong Lewi, dadi jaga gapura wetan, niti-priksa pisungsung-pisungsung manasuka kagem Gusti Allah, sarta ngedum-edum pisungsung-mligi kang kagem Pangeran Yehuwah lan pisungsung-pisungsung suci pinunjul.
15. Ana ing kutha-kuthane para imam dheweke dibiyantu kalawan setya dening Eden, Minyamin, Yesua, Semaya, Amarya lan Sekhanya ing bab ngedum-edum mau marang para sadulur miturut gelengane, marang para wong diwasa lan bocah-bocah,
16. kajaba marang saben wong kang lumebu ing padalemaning Sang Yehuwah, manut dina-dina kang katetepake, manut kawajiban kang kapasrahake, lan manut golongane, yaiku para wong lanang kang kacathetan ana ing dhaftar, kang umure telung taun munggah.
17. Para imam padha dicatheti ana ing dhaftar manut kulawangsane, dene para wong Lewi kang umure rong puluh taun munggah dicatheti manut kawajiban lan golongane.
18. Para imam kacathetan dalah sabrayate kabeh, yaiku: bojo, anak lanang lan wadon, dadi sagelengane kabeh, amarga kalawan tumemen anggone padha nucekake awake minangka pisungsung kang suci.
19. Tumrap tedhake Rama Harun, yaiku para imam, kang padha manggon ing pangonan-pangonan ing sakubenge kutha-kuthane, ing saben kutha ana wong-wong kang kalawan dipratelakake jenenge, tinuding ngedum-edum marang saben wong lanang gegelitaning brayat imam lan marang saben wong Lewi kang klebu ing dhaftar.
20. Kaya mangkono kang katindakake dening Sang Prabu Hizkia ana ing satanah Yehuda kabeh. Panjenengane nglampahi apa kang becik, kang jujur lan apa kang bener ana ing ngarsaning Sang Yehuwah, Gusti Allahe.
21. Saben arep miwiti pakaryan kang lumadi marang padelemaning Allah, lan kang tumuju marang tumindaking Toret lan pepakening Allah, panjenengane ngupadi marang Gusti Allahe. Samubarang kabeh dilampahi kalawan gumolonging panggalih, mulane sakehe pambudi-dayane angsal damel.