1. Pangeran Amazia nalika jumeneng ratu yuswane salawe taun, dene anggone ngasta paprentahan ing Yerusalem lawase sangalikur taun. Kang ibu asma Yoadan, saka ing Yerusalem.
2. Sang Prabu nglampahi apa kang bener ana ing paningaling Yehuwah, mung bae ora kalawan gumolonging panggalih.
3. Bareng pangwasaning karajan wus santosa ana ing astane, para punggawa kang nyedani Sang Nata, kang rama, padha dipateni.
4. Nanging anak-anake ora diukum pati, awit Sang Nata nindakake apa kang katulisan ing sajroning Toret, yaiku kitabe Nabi Musa, kang uga isi dhawuhe Pangeran Yehuwah: “Aja ana bapa kang mati marga saka anake, lan uga aja ana anak kang mati marga saka bapakne, nanging saben wong matine kudu marga dosane dhewe.”
5. Sang Amazia banjur nglempakake wong Yehuda, yaiku wong Yehuda lan Benyamin kabeh, padha didhawuhi ngadeg manut para kulawangsane, dipanggedheni dening tetindhihing wadya-bala sewu lan para tetindhihing wadya-bala satus. Bareng kaetung dening Sang Nata wong kang umur rong puluh taun munggah, tinemune ana nonoman telung atus ewu kang sembada ing perang kalawan sikep tumbak lan tameng.
6. Kajaba saka iku panjenengane nyewa saka Israel wong prawira kang gagah prakosa cacahe satus ewu, sewane satus talenta selaka.
7. Nanging nuli ana abdining Allah kang sowan marang ing ngarsane sarta munjuk: “Dhuh, Sang Prabu, sampun ngantos marengaken wadya-bala Israel nunggil kaliyan gusti kawula, awit Pangeran Yehuwah boten nunggil kaliyan Israel, inggih punika sakathahing bani Efraim punika.
8. Dene manawi punika meksa katunggilaken, sanadyan kados pundi kemawon tumindak paduka saha kakiyatan paduka ing salebeting peperangan, Gusti Allah badhe ndhawahaken paduka wonten ing ngajenging mengsah, amargi Gusti Allah punika kagungan pangwaos mitulungi tuwin ndhawahaken!”
9. Sang Prabu Amazia tumuli ngandika marang abdining Allah mau: “Lah banjur kapriye dhuwit satus talenta kang wus sunparingake marang wadya-bala Israel iku?” Atur wangsulane abdining Allah: “Pangeran Yehuwah saged maringi dhumateng paduka langkung saking samanten!”
10. Sang Prabu Amazia nuli misah wadya-bala kang saka Efraim lan nunggil karo panjenengane mau, padha kadhawuhan bali menyang ing papan padunungane. Wong-wong iku banjur nepsu banget marang Yehuda. Anggone padha mulih kalawan nepsu ngigit-igit.
11. Sang Prabu Amazia ngatingalake kekendelane, panjenengane mangagengi rakyate kalurugake menyang ing Lebak Asin lan nggecak panunggalane wong bani Seir sapuluh ewu.
12. Kajaba iku ana wong sapuluh ewu kan ditawan urip-uripan dening bani Yehuda kang banjur kagawa menyang ing pucake sawijining gunung parang, tumuli dijorogake mangisor saka ing pucaking gunung parang iku, satemah padha ajur mumur kabeh.
13. Nanging para wong saka wadya-bala kang didhawuhi mulih dening Sang Prabu Amazia, kang ora diparengake ndherek perang panjenengane, iku padha nempuh kutha-kutha ing Yehuda saka ing Samaria nganti tekan ing Bet-Horon sarta mateni wong kang manggon ing kono telung ewu tuwin ngrampas jarahan akeh.
14. Bareng Sang Prabu Amazia kondur saka anggone ngawonake wong Edom mau, para allahe bani Seir kang kaasta kondur, banjur kaedegake kadadekake allahe; Sang Prabu nuli sujud lan nyembah marang allah-allah iku sarta disajeni kurban.
15. Ing kono Pangeran Yehuwah duka marang Sang Prabu Amazia, banjur utusan nabi sowan marang ing ngarsane, kang tumuli munjuk: “Punapa sababipun dene paduka madosi allahipun bangsa ingkang boten saged ngluwari bangsanipun piyambak saking asta paduka?”
16. Nalika nabi mau lagi matur, Sang Prabu Amazia ngandika: “Apa sira sundadekake juru pirembage Sang Nata? Menenga! Apa sira njaluk mati?” Nabi mau banjur kendel, nanging sawuse matur: “Kawula punika sumerep bilih Gusti Allah sampun mutus badhe nyirnakaken paduka, awit paduka sampun tumindak makaten, saha boten karsa midhangetaken dhateng rembag kawula.”
17. Sawuse mangkono Sang Prabu Amazia, ratu ing Yehuda, nganakake pirembagan lan banjur utusan wong marang ing ngarsane Sang Prabu Yoas, bin Yoakhas bin Yehu, ratu ing Israel, kadhawuhan nglantarake pangandikane mangkene: “Sumangga kita sami ngaben kakiyatan!”
18. Nanging Sang Prabu Yoas, ratu ing Israel, nuli utusan sowan marang ing ngarsane Sang Prabu Amazia, ratu ing Yehuda, kadhawuhan maringake wangsulane mangkene: “Wit eri ing redi Libanon punika kintun piweling dhateng wit eres ing redi Libanon makaten: Anak sampeyan estri sampeyan sukakaken dhateng anak kula jaler, dadosa semahipun. Nanging kewan-kewan ing wana ingkang wonten ing redi Libanon punika langkung ing ngriku lajeng ngidak wit eri wau.
19. Panjenengan nggalih, panjenengan sampun ngawonaken Edom, milanipun panggalih panjenengan lajeng kumaluhur-luhur lan badhe ngupados pangaji-aji. Sapunika, kula aturi wonten ing dalem kemawon. Punapa ta prelunipun panjenengan ngajap dhateng bilai, satemah panjenengan lajeng dhawah dalasan Yehuda pisan?”
20. Nanging Sang Prabu Amazia ora karsa midhangetake, amarga bab iku wus katetepake dening Gusti Allah, wong-wong mau bakal kaulungake marang ing astane Sang Prabu Yoas, awit wus padha ngupaya marang allahe wong Edom.
21. Mulane Sang Prabu Yoas, ratu ing Israel, banjur majeng ngaben kakiyatan, panjenengane lan Sang Prabu Amazia, ratu ing Yehuda, ana ing Bet-Semes ing wilayah Yehuda.
22. Yehuda disorake Israel, temah padha lumayu menyang ing tarube dhewe-dhewe.
23. Sang Prabu Amazia, ratu ing Yehuda, putrane Sang Prabu Yoas bin Yoakhas nuli dicepeng dening Sang Prabu Yoas, ratu ing Israel, ana ing Bet-Semes, sarta banjur kabekta dening Sang Prabu Yoas menyang ing Yerusalem. Sang Prabu Yoas tumuli dhawuh mbubrah tembok Yerusalem wiwit Gapura Efraim nganti tekan Gapura Pojok, dawane patang atus asta.
24. Sawuse mangkono Sang Prabu banjur mundhuti sakehe emas lan selaka sarta sakehe prabot kang tinemu ana ing padalemaning Allah lan kang kareksa dening brayate Obed-Edom, uga raja-brana ing kadhatone Sang Nata sarta para wong kang kanggo cekelan, nuli kondur menyang ing Samaria.
25. Sang Prabu Amazia, putrane Sang Prabu Yoas, ratu ing Yehuda, isih sugeng limalas taun sawuse Sang Prabu Yoas bin Yoakhas, ratu ing Israel seda.
26. Anadene kekarene riwayate Sang Prabu Amazia, wiwit wiwitan nganti wekasan, iku kabeh rak katulisan ana ing buku bab para ratu ing Yehuda lan ing Israel.
27. Wiwit nalika Sang Prabu Amazia nebihi Pangeran Yehuwah, wong padha sekuthon nglawan panjenengane ana ing Yerusalem, mulane Sang Nata nuli ngungsi menyang ing Lakhis. Nanging wong-wong mau banjur padha kongkonan wong ngoyak panjenengane menyang ing Lakhis, sarta banjur disedani ana ing kono.
28. Sang Prabu nuli katitihake ing jaran sarta banjur disarekake sandhing para leluhure ing kuthane Sang Prabu Dawud.