1. Heile Israels-folket tok ut frå Elim, og den femtande dagen i den andre månaden etter at dei hadde fare frå Egypt, kom dei til Sin-øydemarka, som ligg mellom Elim og Sinai.
2. Medan dei var i øydemarka, tok heile folket til å murra mot Moses og Aron
3. og sa: «Gjev vi hadde fått døy for Herrens hand i Egypt, då vi sat kring kjøtgrytene og åt oss mette! Men no har de ført oss ut i villmarka, så heile denne folkemengda skal døy av svolt.»
4. Då sa Herren til Moses: «Eg vil la det regna mat ned over dykk frå himmelen. Kvar dag skal folket gå ut og sanka det dei treng. Såleis vil eg prøva dei og sjå om dei held seg etter lova mi eller ikkje.
5. Og når dei lagar til det dei har kome heim med sjette dagen, skal det vera dobbelt så mykje som det dei elles sankar om dagen.»
6. Så sa Moses og Aron til alle israelittane: «I kveld skal de skjøna at det er Herren som har ført dykk ut or Egypt.
7. Og i morgon tidleg skal de få sjå Herrens herlegdom; for han har høyrt korleis de murrar mot han. Men kva er vel vi, sidan de murrar mot oss?»
8. «De skal få sjå det,» sa Moses, «når Herren gjev dykk kjøt å eta i kveld og brød å metta dykk med i morgon tidleg. For Herren har høyrt korleis de murrar mot han. Kva er vel vi? Det er ikkje mot oss de murrar, men mot Herren.»
9. Moses sa til Aron: «Sei til heile Israels-folket: Stig fram for Herren! For han har høyrt korleis de murrar.»
10. Så tala Aron til alle israelittane som var samla. Då vende dei seg mot øydemarka, og Herrens herlegdom synte seg i skya.
11. Og Herren sa til Moses:
12. «Eg har høyrt korleis israelittane murrar. Sei til dei: Straks etter soleglad skal de få kjøt å eta, og i morgon tidleg skal de få metta dykk med brød. Og de skal skjøna at eg er Herren dykkar Gud.»
13. Då det så vart kveld, kom det ei slik mengd med vaktlar at dei dekte leiren, og om morgonen låg det dogg rundt ikring leiren.
14. Då dogga kvarv, fekk dei sjå eit fint, kornet lag bortover øydemarka. Det var som fint rim på marka.
15. Då israelittane såg det, sa dei seg imellom: «Kva er det?» For dei visste ikkje kva det var. Då sa Moses til dei: «Det er det brødet Herren har gjeve dykk til mat.
16. Dette er det påbodet Herren har gjeve: De skal sanka av det så mykje de treng, ein omer til manns. Kvar skal henta til dei som er i teltet hans, etter talet på dei som høyrer han til.»
17. Israelittane gjorde så og sanka, somme mykje, andre lite.
18. Men då dei mælte det i omeren, hadde den som hadde sanka mykje, ikkje noko att, og den som hadde sanka lite, leid ingen skort. Alle hadde sanka det dei trong.
19. Moses sa til dei: «Ingen må leiva noko av det til morgons.»
20. Men dei lydde ikkje Moses. Somme av dei lét noko vera att til morgons. Då gjekk det makk i det, og det lukta vondt. Og Moses vart harm på dei.
21. Sidan sanka dei morgon etter morgon, kvar så mykje som han trong. Men når sola tok til å heta, bråna det.
22. Sjette dagen sanka dei dobbelt så mykje brød, to omer til manns. Og alle leiarane i folket kom og fortalde det til Moses.
23. Då sa han til dei: «Det er det Herren har sagt. I morgon er det sabbat, heilag sabbat for Herren. Bak no det de vil, og kok det de vil! Men alt det som vert att, skal de leggja bort og gøyma til i morgon.»
24. Så la dei det bort til om morgonen, som Moses hadde sagt. Då lukta det ikkje vondt, og det kom ikkje makk i det.
25. Og Moses sa: «Et det i dag! For i dag er det sabbat for Herren; i dag finn de ikkje noko på marka.
26. Seks dagar skal de sanka. Men den sjuande dagen er det sabbat; då er det ikkje å finna.»
27. Den sjuande dagen var det likevel nokre som gjekk ut og ville sanka; men dei fann ingen ting.
28. Då sa Herren til Moses: «Kor lenge skal det vara før de vil halda boda og lovene mine?
29. Kom i hug at Herren har gjeve dykk sabbaten! Difor er det at han den sjette dagen gjev dykk mat for to dagar. Hald dykk heime, kvar hjå seg! Ingen må gå bort frå staden sin den sjuande dagen.»
30. Så heldt folket seg i ro den sjuande dagen.
31. Israelittane kalla det manna. Det var kvitt som korianderfrø og smaka som honningkake.
32. Moses sa: «Dette er det påbodet Herren har gjeve dykk: Fyll ein omer med manna og gøym han til etterkomarane dykkar, så dei kan få sjå det brødet eg gav dykk å eta i øydemarka då eg førte dykk ut or Egypt.»
33. Og Moses sa til Aron: «Ta ei krukke, ha opp i henne ein full omer med manna og set det ned for Herrens åsyn! Det skal gøymast til etterkomarane dykkar.»
34. Aron gjorde som Herren hadde sagt til Moses. Han sette krukka ned framfor lovkista; der skulle ho stå.
35. Israelittane åt manna i førti år, til dei kom til land der det budde folk. Manna åt dei heilt til dei kom til grensa mot Kanaan.
36. Ein omer er tiandeparten av ein efa.