1. Nanging Ayub mangsuli, pangucape:
2. “Saiki pasambatku dadi pambalela,astane menet aku, satemah aku sesambat.
3. Ah, muga aku bisa sumurup kapriye anggonku ketemu kalawan Panjenengane,lan diparengake sowan marang ing daleme.
4. Aku banjur bakal njlentrehake prakaraku ana ing ngarsane,lan cangkemku bakal dakkebaki atur panjawab.
5. Aku mesthi bakal nyumurupi wangsulan-wangsulan kang diparingake marang aku,sarta aku bakal mangreti, apa kang dipangandikakake marang aku.
6. Apa Panjenengane kang asipat Mahakwaos iku karsa prakaran kalawan aku?Ora, Panjenengane mesthi bakal ngudaneni aku.
7. Wong kang jujur iku kang bakal nglawan padu ana ing ngarsane,lan aku mesthi bakal uwal babar pisan saka ing Hakimku.
8. Manawa aku lumaku mangetan, panjenengane ora ana ing kana,utawa mangulon, aku ora mrangguli Panjenengane.
9. Dakgoleki mangalor, Panjenengane ora katingal;genti mangidul, aku ora sumurup Panjenengane.
10. Dhasar Panjenegane nguningani lakuning uripku;manawa aku dileler, kaya emas anggonku metu.
11. Sikilku tetep ndherekake tindake,aku lumaku ing margine lan ora bakal nyimpang.
12. Parentah kang miyos saka ing lathine ora dakterak;dhawuhing lesane daksimpen ing sajroning atiku.
13. Nanging Panjenengane ora tau ewah --Sapa kang bisa ngalang-alangi Panjenengane?Apa kang dikarsakake, iya banjur ditindakake.
14. Awit Panjenengane bakal ngrampungake apa kang wus katetepake tumrap aku,lan isih akeh bab-bab liyane kang kaya mangkono kang dikarsakake.
15. Mulane atiku gumeter ana ing ngarsane,manawa iku kabeh dakpikir,aku banjur wedi banget marang Panjenengane.
16. Gusti Allah wus damel aku semplahKang Mahakuwasa wus damel atiku gemeter,
17. sabab aku sirna ora marga saka pepeteng,lan uga ora marga saka raiku katutupan ing peteng ndhedhet.”