1. ข้าแต่พระเจ้า ชนชาติทั้งหลายได้รุกรานกรรมสิทธิ์ของพระองค์พวกเขาทำให้พระวิหารศักดิ์สิทธิ์ของพระองค์เป็นมลทินพวกเขาทำให้เยรูซาเล็มกลายเป็นซากปรักหักพัง
2. พวกเขาปล่อยให้ศพผู้รับใช้ของพระองค์เป็นอาหารของฝูงนกในอากาศให้เนื้อประชากรของพระองค์ตกเป็นอาหารของสัตว์ร้ายในแผ่นดิน
3. พวกเขาทำให้เลือดหลั่งรินทั่วเยรูซาเล็มดั่งน้ำนองไม่มีใครสักคนที่จะจัดการฝังศพ
4. ข้าพระองค์ทั้งหลายตกเป็นคำเปรียบเปรยของเพื่อนบ้านเป็นที่ดูหมิ่นและเยาะเย้ยของชนชาติโดยรอบ
5. อีกนานเพียงใด ข้าแต่องค์พระผู้เป็นเจ้า? พระองค์จะทรงพระพิโรธไปตลอดกาลหรือ?อีกนานเพียงใดที่ความหึงหวงของพระองค์จะเผาผลาญดั่งไฟ?
6. ขอทรงเทพระพิโรธลงเหนือชนชาติทั้งหลายที่ไม่ยอมรับพระองค์ลงเหนืออาณาจักรต่างๆที่ไม่ยอมร้องทูลโดยออกพระนามของพระองค์
7. เพราะพวกเขาได้กลืนกินยาโคบและทำลายล้างภูมิลำเนาของเขา
8. ขออย่าทรงให้โทษบาปของบรรพบุรุษมาตกกับข้าพระองค์ทั้งหลายขอพระเมตตามาถึงข้าพระองค์ทั้งหลายโดยเร็วเพราะข้าพระองค์ทั้งหลายตกต่ำที่สุด
9. ข้าแต่พระเจ้าองค์พระผู้ช่วยให้รอดของข้าพระองค์ทั้งหลาย ขอทรงช่วยข้าพระองค์ทั้งหลายเถิดเพื่อเห็นแก่เกียรติสิริแห่งพระนามของพระองค์โปรดช่วยกู้และอภัยบาปของข้าพระองค์ทั้งหลายเพื่อเห็นแก่พระนามของพระองค์
10. เหตุใดจะให้ชนชาติต่างๆ พูดได้ว่า“พระเจ้าของพวกเขาอยู่ที่ไหน?”ต่อหน้าต่อตาของเรา ขอให้ชนชาติทั้งหลายรับรู้โดยทั่วกันว่าพระเจ้าทรงแก้แค้นแทนโลหิตที่หลั่งรินของผู้รับใช้ของพระองค์
11. ขอให้เสียงครวญครางของเหล่านักโทษมาถึงต่อหน้าพระองค์โดยอานุภาพแห่งพระกรของพระองค์ขอทรงไว้ชีวิตผู้ถูกสั่งประหาร
12. ข้าแต่องค์พระผู้เป็นเจ้า ขอทรงแก้แค้นบรรดาคนที่อยู่ล้อมรอบข้าพระองค์ซึ่งกำลังลบหลู่พระองค์ให้รับโทษหนักถึงเจ็ดเท่า
13. แล้วข้าพระองค์ทั้งหลายผู้เป็นประชากรของพระองค์เป็นแกะแห่งทุ่งหญ้าของพระองค์จะสรรเสริญพระองค์เป็นนิตย์ข้าพระองค์ทั้งหลายจะสรรเสริญเทิดทูนพระองค์สืบไปทุกชั่วอายุ