บท

  1. 1
  2. 2
  3. 3
  4. 4
  5. 5
  6. 6
  7. 7
  8. 8
  9. 9
  10. 10
  11. 11
  12. 12
  13. 13
  14. 14
  15. 15
  16. 16
  17. 17
  18. 18
  19. 19
  20. 20
  21. 21
  22. 22
  23. 23
  24. 24
  25. 25
  26. 26
  27. 27
  28. 28
  29. 29
  30. 30
  31. 31
  32. 32
  33. 33
  34. 34
  35. 35
  36. 36
  37. 37
  38. 38
  39. 39
  40. 40
  41. 41
  42. 42
  43. 43
  44. 44
  45. 45
  46. 46
  47. 47
  48. 48
  49. 49
  50. 50
  51. 51
  52. 52
  53. 53
  54. 54
  55. 55
  56. 56
  57. 57
  58. 58
  59. 59
  60. 60
  61. 61
  62. 62
  63. 63
  64. 64
  65. 65
  66. 66
  67. 67
  68. 68
  69. 69
  70. 70
  71. 71
  72. 72
  73. 73
  74. 74
  75. 75
  76. 76
  77. 77
  78. 78
  79. 79
  80. 80
  81. 81
  82. 82
  83. 83
  84. 84
  85. 85
  86. 86
  87. 87
  88. 88
  89. 89
  90. 90
  91. 91
  92. 92
  93. 93
  94. 94
  95. 95
  96. 96
  97. 97
  98. 98
  99. 99
  100. 100
  101. 101
  102. 102
  103. 103
  104. 104
  105. 105
  106. 106
  107. 107
  108. 108
  109. 109
  110. 110
  111. 111
  112. 112
  113. 113
  114. 114
  115. 115
  116. 116
  117. 117
  118. 118
  119. 119
  120. 120
  121. 121
  122. 122
  123. 123
  124. 124
  125. 125
  126. 126
  127. 127
  128. 128
  129. 129
  130. 130
  131. 131
  132. 132
  133. 133
  134. 134
  135. 135
  136. 136
  137. 137
  138. 138
  139. 139
  140. 140
  141. 141
  142. 142
  143. 143
  144. 144
  145. 145
  146. 146
  147. 147
  148. 148
  149. 149
  150. 150

พันธสัญญาเดิม

พันธสัญญาใหม่

สดุดี 44 พระคริสตธรรมคัมภีร์ไทย ฉบับอมตธรรมร่วมสมัย (TNCV)

(ถึงหัวหน้านักร้อง มัสคิลของบุตรโคราห์)

1. ข้าแต่พระเจ้า ข้าพระองค์ทั้งหลายได้ยินมากับหูบรรพบุรุษของข้าพระองค์ทั้งหลายได้เล่าให้ฟังถึงสิ่งที่พระองค์ได้ทรงกระทำในสมัยของพวกเขาเมื่อนานมาแล้ว

2. ด้วยพระหัตถ์ของพระองค์ พระองค์ทรงขับไล่ชนชาติต่างๆ ออกไปและทรงฝังรากบรรพบุรุษของข้าพระองค์ทั้งหลายพระองค์ทรงบดขยี้ชนเผ่าต่างๆและทรงทำให้เหล่าบรรพบุรุษของข้าพระองค์เจริญรุ่งเรือง

3. ไม่ใช่ด้วยดาบที่ทำให้พวกเขาพิชิตดินแดนได้ไม่ใช่ด้วยแขนของพวกเขาที่นำชัยชนะมาแต่ด้วยพระหัตถ์ขวาของพระองค์ ด้วยพระกรของพระองค์และด้วยความสว่างแห่งพระพักตร์ของพระองค์ เพราะพระองค์ทรงรักพวกเขา

4. พระองค์ทรงเป็นกษัตริย์ของข้าพระองค์และเป็นพระเจ้าของข้าพระองค์ผู้ทรงกำหนดชัยชนะแก่ยาโคบ

5. โดยพระองค์ ข้าพระองค์ทั้งหลายจึงขับไล่เหล่าศัตรูให้ล่าถอยโดยพระนามของพระองค์ ข้าพระองค์ทั้งหลายจึงบดขยี้ข้าศึก

6. ข้าพระองค์ไม่ได้วางใจในคันธนูของตนดาบไม่ได้นำชัยชนะมาให้ข้าพระองค์

7. แต่พระองค์ต่างหากทรงให้เราชนะศัตรูพระองค์ทรงทำให้ปฏิปักษ์อับอายขายหน้า

8. ข้าพระองค์ทั้งหลายจะอวดพระเจ้าเรื่อยไปจะสรรเสริญพระนามของพระองค์เป็นนิตย์เสลาห์

9. แต่บัดนี้พระองค์ทรงทอดทิ้งและปล่อยให้ข้าพระองค์ทั้งหลายตกต่ำพระองค์ไม่ได้ร่วมทัพไปกับข้าพระองค์ทั้งหลายอีกแล้ว

10. พระองค์ทรงให้ข้าพระองค์ทั้งหลายล่าถอยต่อหน้าศัตรูเหล่าปฏิปักษ์ได้ปล้นข้าพระองค์ทั้งหลาย

11. พระองค์ทรงปล่อยให้ข้าพระองค์ทั้งหลายถูกขย้ำกินเหมือนแกะและทรงทำให้ข้าพระองค์ทั้งหลายกระจัดกระจายไปในหมู่ชนชาติต่างๆ

12. พระองค์ทรงขายประชากรของพระองค์ไปในราคาน้อยนิดไม่ได้อะไรจากการขายนั้นเลย

13. พระองค์ทรงทำให้ข้าพระองค์ทั้งหลายตกเป็นขี้ปากของเพื่อนบ้านผู้คนรอบข้างเหยียดหยามและเยาะเย้ย

14. พระองค์ทรงทำให้ข้าพระองค์ทั้งหลายกลายเป็นคำเปรียบเปรยในหมู่ประชาชาติชนชาติต่างๆ ส่ายหน้าใส่ข้าพระองค์ทั้งหลาย

15. ข้าพระองค์อยู่อย่างอัปยศอดสูวันยังค่ำและหน้าของข้าพระองค์ปกคลุมด้วยความอับอาย

16. จากคำสบประมาทของคนที่ประณามและแช่งด่าข้าพระองค์เพราะศัตรูที่ต้องการแก้แค้น

17. ทั้งหมดนี้เกิดขึ้นกับข้าพระองค์ทั้งหลายทั้งที่ข้าพระองค์ทั้งหลายไม่ได้ลืมพระองค์หรือผิดต่อพันธสัญญาของพระองค์

18. หัวใจของข้าพระองค์ทั้งหลายไม่ได้ออกห่างจากพระองค์เท้าของข้าพระองค์ทั้งหลายก็ไม่ได้คลาดจากทางของพระองค์

19. แต่พระองค์ทรงบดขยี้ข้าพระองค์ทั้งหลาย และทำให้ข้าพระองค์ทั้งหลายกลายเป็นที่อาศัยของหมาป่าพระองค์ทรงคลุมข้าพระองค์ทั้งหลายด้วยความมืดทึบ

20. หากเราได้ลืมพระนามพระเจ้าของเราหรือยกมือกราบไหว้พระต่างด้าว

21. พระเจ้าจะไม่ทรงทราบหรือ?ในเมื่อพระองค์ทรงทราบความลี้ลับในใจ

22. แต่เพราะเห็นแก่พระองค์ ข้าพระองค์ทั้งหลายก็เผชิญความตายวันยังค่ำข้าพระองค์ทั้งหลายถูกนับว่าเป็นแกะที่จะเอาไปฆ่า

23. ข้าแต่องค์พระผู้เป็นเจ้า ขอทรงตื่นเถิด เหตุใดยังทรงหลับอยู่? ขอทรงลุกขึ้น!ขออย่าทรงทอดทิ้งข้าพระองค์ทั้งหลายตลอดไป

24. เหตุใดพระองค์ทรงซ่อนพระพักตร์?และทรงลืมที่ข้าพระองค์ทั้งหลายทุกข์ยากและถูกกดขี่ข่มเหง

25. ข้าพระองค์ทั้งหลายถูกเหยียบจมดินร่างกายต้องนอนคลุกฝุ่น

26. ขอทรงลุกขึ้นและทรงช่วยข้าพระองค์ทั้งหลายด้วยเถิดขอทรงไถ่ข้าพระองค์ทั้งหลายเพราะเห็นแก่ความรักมั่นคงของพระองค์