บท

  1. 1
  2. 2
  3. 3
  4. 4
  5. 5
  6. 6
  7. 7
  8. 8
  9. 9
  10. 10
  11. 11
  12. 12
  13. 13
  14. 14
  15. 15
  16. 16
  17. 17
  18. 18
  19. 19
  20. 20
  21. 21
  22. 22
  23. 23
  24. 24
  25. 25
  26. 26
  27. 27
  28. 28
  29. 29
  30. 30
  31. 31
  32. 32
  33. 33
  34. 34
  35. 35
  36. 36
  37. 37
  38. 38
  39. 39
  40. 40
  41. 41
  42. 42
  43. 43
  44. 44
  45. 45
  46. 46
  47. 47
  48. 48
  49. 49
  50. 50
  51. 51
  52. 52
  53. 53
  54. 54
  55. 55
  56. 56
  57. 57
  58. 58
  59. 59
  60. 60
  61. 61
  62. 62
  63. 63
  64. 64
  65. 65
  66. 66
  67. 67
  68. 68
  69. 69
  70. 70
  71. 71
  72. 72
  73. 73
  74. 74
  75. 75
  76. 76
  77. 77
  78. 78
  79. 79
  80. 80
  81. 81
  82. 82
  83. 83
  84. 84
  85. 85
  86. 86
  87. 87
  88. 88
  89. 89
  90. 90
  91. 91
  92. 92
  93. 93
  94. 94
  95. 95
  96. 96
  97. 97
  98. 98
  99. 99
  100. 100
  101. 101
  102. 102
  103. 103
  104. 104
  105. 105
  106. 106
  107. 107
  108. 108
  109. 109
  110. 110
  111. 111
  112. 112
  113. 113
  114. 114
  115. 115
  116. 116
  117. 117
  118. 118
  119. 119
  120. 120
  121. 121
  122. 122
  123. 123
  124. 124
  125. 125
  126. 126
  127. 127
  128. 128
  129. 129
  130. 130
  131. 131
  132. 132
  133. 133
  134. 134
  135. 135
  136. 136
  137. 137
  138. 138
  139. 139
  140. 140
  141. 141
  142. 142
  143. 143
  144. 144
  145. 145
  146. 146
  147. 147
  148. 148
  149. 149
  150. 150

พันธสัญญาเดิม

พันธสัญญาใหม่

สดุดี 55 พระคริสตธรรมคัมภีร์ไทย ฉบับอมตธรรมร่วมสมัย (TNCV)

(ถึงหัวหน้านักร้อง ใช้เครื่องสาย มัสคิลของดาวิด)

1. ข้าแต่พระเจ้า โปรดฟังคำอธิษฐานของข้าพระองค์ขออย่าทรงเพิกเฉยต่อคำทูลวิงวอนของข้าพระองค์

2. ขอทรงสดับและทรงตอบเถิดความคิดรบกวนจิตใจของข้าพระองค์และข้าพระองค์วิตกกังวล

3. เพราะเสียงของศัตรูเพราะการจับจ้องของคนชั่วพวกเขานำความทุกข์ทรมานมายังข้าพระองค์และเหยียดหยามข้าพระองค์ด้วยความโกรธ

4. จิตใจข้าพระองค์ร้าวรานอยู่ภายในความหวาดผวาต่อความตายจู่โจมข้าพระองค์

5. ความกลัวและความหวาดหวั่นครอบงำข้าพระองค์ความหวาดกลัวท่วมท้นข้าพระองค์

6. ข้าพระองค์กล่าวว่า “โอ ข้าพเจ้าอยากมีปีกเหมือนนกพิราบ!จะได้บินจากไปและพักสงบ

7. ข้าพเจ้าจะหนีไปไกลลิบและพักอยู่ในถิ่นกันดารเสลาห์

8. ข้าพเจ้าจะรีบรุดไปยังที่กำบังให้ไกลจากมรสุมและพายุร้ายนี้”

9. ข้าแต่องค์พระผู้เป็นเจ้าขอทรงทำให้คนชั่วสับสนอลหม่าน ทำให้ภาษาของเขายุ่งเหยิงไปเพราะข้าพระองค์เห็นความรุนแรงและการรบราฆ่าฟันในเมือง

10. พวกเขาป้วนเปี้ยนอยู่บนกำแพงทั้งวันทั้งคืนความมุ่งร้ายและการทารุณอยู่ในเมือง

11. พวกบ่อนทำลายปฏิบัติการอยู่ในเมืองการข่มขู่และล่อลวงมีไม่ขาดตามท้องถนน

12. หากเป็นศัตรูมาสบประมาทข้าพเจ้า ข้าพเจ้ายังพอจะทนได้หากเป็นปฏิปักษ์ที่ลุกขึ้นต่อต้านข้าพเจ้า ข้าพเจ้าจะไปซ่อนตัวเสีย

13. แต่นี่เป็นท่านเอง ซึ่งเป็นคนอย่างข้าพเจ้าเพื่อนร่วมทาง เพื่อนสนิทของข้าพเจ้า

14. ผู้ซึ่งครั้งหนึ่งข้าพเจ้าเคยโอภาปราศรัยด้วยอย่างหวานชื่นขณะที่เราเดินเคียงกันไปกับฝูงชนที่พระนิเวศของพระเจ้า

15. ขอให้ความตายมาถึงเหล่าศัตรูของข้าพเจ้าโดยที่พวกเขาไม่ทันตั้งตัวขอให้เขาลงไปยังแดนมรณาทั้งเป็นเพราะความชั่วอยู่ในหมู่พวกเขา

16. ส่วนข้าพเจ้าร้องทูลพระเจ้าและองค์พระผู้เป็นเจ้าทรงช่วยข้าพเจ้า

17. ยามเย็น ยามเช้า และยามเที่ยงข้าพเจ้าร้องทูลด้วยความทุกข์ลำเค็ญและพระองค์ทรงได้ยินเสียงของข้าพเจ้า

18. พระองค์ทรงช่วยข้าพเจ้าพ้นจากอันตรายจากสงครามที่เล่นงานข้าพเจ้าแม้ข้าศึกมากมายต่อสู้กับข้าพเจ้า

19. พระเจ้าผู้ทรงครอบครองอยู่นิรันดร์จะทรงได้ยินและทำให้พวกเขาทุกข์ยากเสลาห์ผู้ซึ่งไม่ยอมเปลี่ยนวิถีทางและไม่ยำเกรงพระเจ้า

20. เพื่อนของข้าพเจ้าโจมตีเพื่อนของเขาเขาละเมิดพันธสัญญา

21. ถ้อยคำของเขาลื่นเหมือนเนยแต่สงครามอยู่ในใจของเขาถ้อยคำของเขาละมุนละไมยิ่งกว่าน้ำมันแต่ถ้อยคำเหล่านั้นเหมือนดาบที่ชักออกจากฝัก

22. จงมอบภาระของท่านไว้กับองค์พระผู้เป็นเจ้าพระองค์จะทรงค้ำชูท่านไว้พระองค์จะไม่ทรงปล่อยให้คนชอบธรรมล้มลง

23. ข้าแต่พระเจ้า แต่พระองค์จะทรงส่งคนชั่วลงไปในแดนพินาศคนกระหายเลือดและคนเจ้าเล่ห์จะไม่มีชีวิตยืนยาวถึงครึ่งอายุขัยของเขาแต่สำหรับข้าพระองค์ ข้าพระองค์วางใจในพระองค์