1. ความสุขมีแก่คนเหล่านั้นที่ไม่เดินตามรอยเท้าของคนชั่วหรือยืนอยู่ในทางของคนบาปหรือนั่งอยู่ในที่นั่งของคนชอบเยาะเย้ย
2. แต่พวกเขาปีติยินดีในบทบัญญัติขององค์พระผู้เป็นเจ้าและใคร่ครวญบทบัญญัตินั้นทั้งกลางวันและกลางคืน
3. พวกเขาเป็นเหมือนต้นไม้ที่ปลูกไว้ริมธารน้ำซึ่งออกผลตามฤดูกาลและใบก็ไม่เหี่ยวแห้งทุกสิ่งที่พวกเขาทำก็เจริญรุ่งเรือง
4. ส่วนคนชั่วไม่เป็นเช่นนั้น!เขาเป็นเหมือนแกลบซึ่งลมพัดปลิวฟุ้งไป
5. ดังนั้นคนชั่วจะถูกตัดสินโทษเมื่อถึงวันพิพากษาและคนบาปจะไม่อยู่ในที่ชุมนุมของผู้ชอบธรรม
6. เพราะองค์พระผู้เป็นเจ้าทรงดูแลทางของคนชอบธรรมแต่ทางของคนชั่วจะพินาศ