1. ข้าแต่องค์พระผู้เป็นเจ้าโปรดสดับฟังคำอธิษฐานของข้าพระองค์ขอให้เสียงทูลวิงวอนขอความช่วยเหลือของข้าพระองค์นั้นขึ้นไปถึงพระองค์
2. ขออย่าทรงซ่อนพระพักตร์จากข้าพระองค์เมื่อข้าพระองค์ทุกข์ยากขอทรงเอียงพระกรรณสดับฟังเมื่อข้าพระองค์ร้องทูล ขอทรงตอบข้าพระองค์โดยเร็ว
3. เพราะวันคืนของข้าพระองค์ลับหายไปประหนึ่งควันกระดูกของข้าพระองค์ถูกแผดเผาเหมือนถ่านลุกโชน
4. จิตใจของข้าพระองค์ห่อเหี่ยวและเฉาไปเหมือนต้นหญ้าข้าพระองค์ลืมรับประทานอาหาร
5. เพราะข้าพระองค์คร่ำครวญโหยไห้จนผอมเหลือแต่หนังหุ้มกระดูก
6. ข้าพระองค์เป็นเช่นนกฮูกในถิ่นกันดารเป็นเช่นนกฮูกท่ามกลางซากปรักหักพัง
7. ข้าพระองค์ไม่อาจข่มตาให้หลับข้าพระองค์เป็นเหมือนนกเดียวดายบนหลังคา
8. ศัตรูของข้าพระองค์เย้ยหยันอยู่วันยังค่ำคู่อริใช้ชื่อข้าพระองค์เป็นคำแช่งด่า
9. เพราะข้าพระองค์กินขี้เถ้าต่างอาหารและผสมน้ำตาลงในเครื่องดื่ม
10. เนื่องด้วยพระพิโรธอันยิ่งใหญ่ของพระองค์พระองค์ได้ทรงยกข้าพระองค์ขึ้นและเหวี่ยงข้าพระองค์ทิ้ง
11. วันเวลาของข้าพระองค์เป็นเหมือนเงาในยามเย็นข้าพระองค์เหี่ยวเฉาไปดั่งต้นหญ้า
12. ข้าแต่องค์พระผู้เป็นเจ้า แต่พระองค์ประทับเหนือบัลลังก์ตลอดกาลพระเกียรติของพระองค์เลื่องลือตลอดทุกชั่วอายุ
13. พระองค์จะทรงลุกขึ้นและจะทรงเอ็นดูสงสารศิโยนเพราะบัดนี้ถึงเวลาแล้วที่จะเมตตาเมืองนั้นเวลาที่ทรงกำหนดมาถึงแล้ว
14. เพราะก้อนหินของเมืองนั้นเป็นที่รักของผู้รับใช้ของพระองค์และผงคลีดินของเมืองนั้นทำให้พวกเขาเกิดใจสงสาร
15. ประชาชาติทั้งหลายจะเกรงกลัวพระนามพระยาห์เวห์มวลกษัตริย์ของโลกจะยำเกรงพระเกียรติสิริของพระองค์
16. เพราะองค์พระผู้เป็นเจ้าจะทรงสร้างศิโยนขึ้นใหม่และพระองค์จะมาปรากฏด้วยพระเกียรติสิริของพระองค์
17. พระองค์จะทรงตอบคำอธิษฐานของคนสิ้นไร้ไม้ตอกพระองค์จะไม่ทรงดูแคลนคำทูลวิงวอนของพวกเขาเลย
18. ขอให้บันทึกเรื่องนี้ไว้เพื่อคนรุ่นหลังเพื่อคนที่จะเกิดมาจะได้สรรเสริญองค์พระผู้เป็นเจ้า
19. “องค์พระผู้เป็นเจ้าทอดพระเนตรลงมาจากสถานนมัสการเบื้องบนจากสวรรค์พระองค์ทรงมองดูโลก
20. เพื่อสดับฟังเสียงครวญครางของเหล่านักโทษและทรงปลดปล่อยผู้ต้องโทษประหาร”
21. ดังนั้นพระนามขององค์พระผู้เป็นเจ้าจะถูกประกาศในศิโยนและคำสรรเสริญพระองค์จะถูกประกาศในเยรูซาเล็ม
22. ยามเมื่อชนชาติและอาณาจักรต่างๆมาร่วมชุมนุมเพื่อนมัสการองค์พระผู้เป็นเจ้า
23. พระองค์ทรงตัดกำลังข้าพเจ้าทิ้งกลางคันทรงบั่นทอนวันเวลาของข้าพเจ้าให้สั้นลง
24. ข้าพเจ้าจึงร้องทูลว่า“ข้าแต่พระเจ้าของข้าพระองค์ ขออย่าทรงเอาชีวิตของข้าพระองค์ไปกลางคันปีเดือนของพระองค์ดำรงอยู่ทุกชั่วอายุ
25. ในปฐมกาลพระองค์ทรงวางฐานรากของแผ่นดินโลกและฟ้าสวรรค์เป็นพระหัตถกิจของพระองค์
26. สิ่งเหล่านี้จะพินาศไป แต่พระองค์ทรงดำรงอยู่ทั้งหมดนี้จะเก่าไปเหมือนเครื่องนุ่งห่มพระองค์จะทรงเปลี่ยนมันเหมือนเปลี่ยนเสื้อผ้าพวกมันจะถูกโยนทิ้งไป
27. แต่พระองค์เองยังคงเหมือนเดิมและปีเดือนของพระองค์จะไม่สิ้นสุด
28. พงศ์พันธุ์ของผู้รับใช้ของพระองค์จะดำรงชีวิตอยู่ต่อหน้าพระองค์ลูกหลานของพวกเขาจะได้รับการสถาปนาไว้ต่อหน้าพระองค์”