บท

  1. 1
  2. 2
  3. 3
  4. 4
  5. 5
  6. 6
  7. 7
  8. 8
  9. 9
  10. 10
  11. 11
  12. 12
  13. 13
  14. 14
  15. 15
  16. 16
  17. 17
  18. 18
  19. 19
  20. 20
  21. 21
  22. 22
  23. 23
  24. 24
  25. 25
  26. 26
  27. 27
  28. 28
  29. 29
  30. 30
  31. 31
  32. 32
  33. 33
  34. 34
  35. 35
  36. 36
  37. 37
  38. 38
  39. 39
  40. 40
  41. 41
  42. 42
  43. 43
  44. 44
  45. 45
  46. 46
  47. 47
  48. 48
  49. 49
  50. 50
  51. 51
  52. 52
  53. 53
  54. 54
  55. 55
  56. 56
  57. 57
  58. 58
  59. 59
  60. 60
  61. 61
  62. 62
  63. 63
  64. 64
  65. 65
  66. 66
  67. 67
  68. 68
  69. 69
  70. 70
  71. 71
  72. 72
  73. 73
  74. 74
  75. 75
  76. 76
  77. 77
  78. 78
  79. 79
  80. 80
  81. 81
  82. 82
  83. 83
  84. 84
  85. 85
  86. 86
  87. 87
  88. 88
  89. 89
  90. 90
  91. 91
  92. 92
  93. 93
  94. 94
  95. 95
  96. 96
  97. 97
  98. 98
  99. 99
  100. 100
  101. 101
  102. 102
  103. 103
  104. 104
  105. 105
  106. 106
  107. 107
  108. 108
  109. 109
  110. 110
  111. 111
  112. 112
  113. 113
  114. 114
  115. 115
  116. 116
  117. 117
  118. 118
  119. 119
  120. 120
  121. 121
  122. 122
  123. 123
  124. 124
  125. 125
  126. 126
  127. 127
  128. 128
  129. 129
  130. 130
  131. 131
  132. 132
  133. 133
  134. 134
  135. 135
  136. 136
  137. 137
  138. 138
  139. 139
  140. 140
  141. 141
  142. 142
  143. 143
  144. 144
  145. 145
  146. 146
  147. 147
  148. 148
  149. 149
  150. 150

พันธสัญญาเดิม

พันธสัญญาใหม่

สดุดี 35 พระคริสตธรรมคัมภีร์ไทย ฉบับอมตธรรมร่วมสมัย (TNCV)

(บทประพันธ์ของดาวิด)

1. ข้าแต่องค์พระผู้เป็นเจ้า ขอทรงต่อสู้กับบรรดาผู้ที่ต่อสู้กับข้าพระองค์ขอทรงสู้รบกับบรรดาผู้ที่สู้รบกับข้าพระองค์

2. ขอทรงถือโล่และเขนขอทรงลุกขึ้นและมาช่วยข้าพระองค์

3. ขอทรงชูหอกและขวานศึกต่อสู้ผู้รุกไล่ข้าพระองค์โปรดตรัสกับจิตใจของข้าพระองค์ว่า“เราคือความรอดของเจ้า”

4. ขอให้ผู้ที่มุ่งเอาชีวิตของข้าพระองค์นั้นอัปยศอดสูขอให้ผู้ที่วางแผนทำลายข้าพระองค์ล่าถอยไปด้วยความตกใจกลัว

5. ให้เขาเป็นเหมือนแกลบที่ถูกลมพัดมีทูตขององค์พระผู้เป็นเจ้าขับไล่เขา

6. ขอให้ทางของเขาลื่นและมืดมนมีทูตขององค์พระผู้เป็นเจ้าไล่ล่าเขาไป

7. เพราะเขาวางข่ายดักข้าพระองค์โดยไม่มีสาเหตุและขุดหลุมพรางดักข้าพระองค์โดยไม่มีสาเหตุ

8. ขอให้ความพินาศจู่โจมเขาโดยไม่คาดคิดขอให้เขาติดข่ายที่เขาวางไว้เองขอให้เขาตกหลุมพรางของตัวเองพินาศไป

9. แล้วจิตวิญญาณของข้าพระองค์จะปีติยินดีในองค์พระผู้เป็นเจ้าและชื่นชมในการกอบกู้ของพระองค์

10. ทั้งชีวิตจิตใจของข้าพระองค์จะประกาศว่า“องค์พระผู้เป็นเจ้าเจ้าข้า ใครเล่าเสมอเหมือนพระองค์?พระองค์ทรงช่วยผู้ยากไร้จากผู้ที่แข็งแกร่งเกินกำลังของเขาทรงช่วยผู้ยากไร้และแร้นแค้นจากผู้ที่ปล้นเขา”

11. พยานผู้มุ่งร้ายขึ้นมาปรักปรำข้าพระองค์เขาสอบสวนข้าพระองค์ในข้อหาที่ข้าพระองค์ไม่รู้เรื่อง

12. เขาตอบแทนการดีของข้าพระองค์ด้วยการชั่วและละทิ้งจิตวิญญาณของข้าพระองค์ให้เปล่าเปลี่ยว

13. แต่เมื่อพวกเขาป่วย ข้าพระองค์สวมชุดผ้ากระสอบและถ่อมใจลงด้วยการอดอาหารเมื่อคำอธิษฐานของข้าพระองค์ไม่ได้รับคำตอบ

14. ข้าพระองค์ทุกข์โศกราวกับว่าพวกเขาเป็นเพื่อนหรือพี่น้องของข้าพระองค์ข้าพระองค์ก้มศีรษะลงด้วยความโศกเศร้าราวกับว่าร้องไห้ให้กับมารดาของข้าพระองค์

15. แต่เมื่อข้าพระองค์สะดุด พวกเขากลับพากันดีใจรวมหัวกันเล่นงานโดยที่ข้าพระองค์ไม่รู้ตัวรุมนินทาว่าร้ายข้าพระองค์ไม่หยุดหย่อน

16. พวกเขาเยาะเย้ยถากถางอย่างคนอธรรมพวกเขากัดฟันใส่ข้าพระองค์

17. ข้าแต่องค์พระผู้เป็นเจ้า พระองค์จะทรงนิ่งดูอยู่นานเท่าใดหนอ?ขอทรงช่วยกู้ชีวิตของข้าพระองค์ให้พ้นจากความร้ายกาจของเขาช่วยกู้ชีวิตอันมีค่าของข้าพระองค์จากสิงโตเหล่านี้

18. ข้าพระองค์จะขอบพระคุณพระองค์ในที่ชุมนุมใหญ่ข้าพระองค์จะสรรเสริญพระองค์ท่ามกลางมหาชน

19. ขออย่าให้คนเหล่านั้นที่มาเป็นศัตรูโดยไม่มีสาเหตุยิ้มเยาะข้าพระองค์ได้ขออย่าให้คนที่เกลียดชังข้าพระองค์โดยไม่มีสาเหตุขยิบตาให้กัน

20. คนเหล่านี้ไม่พูดกันอย่างสงบมีแต่คบคิดกันใส่ร้ายคนที่อยู่อย่างสงบในแผ่นดิน

21. พวกเขาโพนทะนากล่าวหาข้าพระองค์เขาว่า “นั่นไง! นั่นไง! เราเห็นกับตาเลย”

22. ข้าแต่องค์พระผู้เป็นเจ้า พระองค์ทรงเห็นโดยตลอด ขออย่าทรงนิ่งเฉยข้าแต่องค์พระผู้เป็นเจ้า ขออย่าทรงอยู่ห่างไกลจากข้าพระองค์

23. ขอทรงตื่นและลุกขึ้นปกป้องข้าพระองค์!พระเจ้าและองค์พระผู้เป็นเจ้าของข้าพระองค์ ขอทรงต่อสู้เพื่อข้าพระองค์ด้วยเถิด

24. ข้าแต่พระยาห์เวห์พระเจ้าของข้าพระองค์ ขอทรงพิสูจน์ว่าข้าพระองค์ไร้ความผิดตามความชอบธรรมของพระองค์ขออย่าให้พวกเขายิ้มเยาะข้าพระองค์

25. อย่าให้พวกเขาคิดว่า “นั่นไง ในที่สุดก็สมใจเรา!”หรือพูดว่า “เราได้กลืนกินเขาแล้ว”

26. ขอให้ผู้ที่ยิ้มเยาะความทุกข์ของข้าพระองค์อับอายและสับสนวุ่นวายขอให้ผู้ที่ยกตัวข่มข้าพระองค์อัปยศอดสู

27. ขอให้ผู้ที่ชื่นชมเมื่อข้าพระองค์พ้นข้อหาโห่ร้องอย่างยินดีปรีดาขอให้เขากล่าวเสมอๆ ว่า “ขอเทิดทูนสรรเสริญองค์พระผู้เป็นเจ้าผู้พอพระทัยในความผาสุกร่มเย็นของผู้รับใช้ของพระองค์”

28. ลิ้นของข้าพระองค์จะกล่าวถึงความชอบธรรมของพระองค์และสรรเสริญพระองค์วันยังค่ำ