บท

  1. 1
  2. 2
  3. 3
  4. 4
  5. 5
  6. 6
  7. 7
  8. 8
  9. 9
  10. 10
  11. 11
  12. 12
  13. 13
  14. 14
  15. 15
  16. 16
  17. 17
  18. 18
  19. 19
  20. 20
  21. 21
  22. 22
  23. 23
  24. 24
  25. 25
  26. 26
  27. 27
  28. 28
  29. 29
  30. 30
  31. 31
  32. 32
  33. 33
  34. 34
  35. 35
  36. 36
  37. 37
  38. 38
  39. 39
  40. 40
  41. 41
  42. 42
  43. 43
  44. 44
  45. 45
  46. 46
  47. 47
  48. 48
  49. 49
  50. 50
  51. 51
  52. 52
  53. 53
  54. 54
  55. 55
  56. 56
  57. 57
  58. 58
  59. 59
  60. 60
  61. 61
  62. 62
  63. 63
  64. 64
  65. 65
  66. 66
  67. 67
  68. 68
  69. 69
  70. 70
  71. 71
  72. 72
  73. 73
  74. 74
  75. 75
  76. 76
  77. 77
  78. 78
  79. 79
  80. 80
  81. 81
  82. 82
  83. 83
  84. 84
  85. 85
  86. 86
  87. 87
  88. 88
  89. 89
  90. 90
  91. 91
  92. 92
  93. 93
  94. 94
  95. 95
  96. 96
  97. 97
  98. 98
  99. 99
  100. 100
  101. 101
  102. 102
  103. 103
  104. 104
  105. 105
  106. 106
  107. 107
  108. 108
  109. 109
  110. 110
  111. 111
  112. 112
  113. 113
  114. 114
  115. 115
  116. 116
  117. 117
  118. 118
  119. 119
  120. 120
  121. 121
  122. 122
  123. 123
  124. 124
  125. 125
  126. 126
  127. 127
  128. 128
  129. 129
  130. 130
  131. 131
  132. 132
  133. 133
  134. 134
  135. 135
  136. 136
  137. 137
  138. 138
  139. 139
  140. 140
  141. 141
  142. 142
  143. 143
  144. 144
  145. 145
  146. 146
  147. 147
  148. 148
  149. 149
  150. 150

พันธสัญญาเดิม

พันธสัญญาใหม่

สดุดี 105 พระคริสตธรรมคัมภีร์ไทย ฉบับอมตธรรมร่วมสมัย (TNCV)

1. จงขอบพระคุณองค์พระผู้เป็นเจ้า และร้องทูลออกพระนามของพระองค์ให้ประชาชาติทั้งหลายได้รู้ถึงสิ่งที่พระองค์ทรงทำ

2. จงร้องเพลงถวายพระองค์ ร้องสรรเสริญถวายพระองค์บอกถึงพระราชกิจอันมหัศจรรย์ทั้งสิ้นของพระองค์

3. จงเทิดทูนพระนามอันบริสุทธิ์ของพระองค์ให้จิตใจของผู้ที่แสวงหาองค์พระผู้เป็นเจ้าชื่นชมยินดี

4. จงหมายพึ่งองค์พระผู้เป็นเจ้าและพระกำลังของพระองค์จงแสวงหาพระพักตร์พระองค์เสมอ

5. จงระลึกถึงปาฏิหาริย์ที่พระองค์ทรงกระทำถึงการอัศจรรย์และคำพิพากษาที่พระองค์ทรงประกาศ

6. วงศ์วานอับราฮัมผู้รับใช้ของพระองค์เอ๋ยลูกหลานของยาโคบที่ทรงเลือกสรรเอ๋ย

7. พระองค์ทรงเป็นพระยาห์เวห์พระเจ้าของเราคำพิพากษาของพระองค์อยู่ทั่วพื้นแผ่นดินโลก

8. พระองค์ทรงระลึกถึงพันธสัญญาของพระองค์ตลอดกาลทรงระลึกถึงพระดำรัสที่ทรงบัญชาไว้ตลอดพันชั่วอายุคน

9. พันธสัญญาที่พระองค์ทรงทำกับอับราฮัมคำปฏิญาณที่พระองค์ทรงสัญญากับอิสอัค

10. พระองค์ทรงยืนยันต่อยาโคบเป็นกฎเกณฑ์ต่ออิสราเอลเป็นพันธสัญญานิรันดร์

11. “เราจะยกดินแดนคานาอันให้เจ้าให้เป็นมรดกของเจ้าทั้งหลาย”

12. เมื่ออิสราเอลยังมีจำนวนน้อยนักน้อยเหลือเกิน และเป็นเพียงคนแปลกหน้าในดินแดนนั้น

13. พวกเขาระเหเร่ร่อนจากชนชาติหนึ่งไปอีกชนชาติหนึ่งจากอาณาจักรหนึ่งไปอีกอาณาจักรหนึ่ง

14. พระองค์ไม่ทรงยอมให้ผู้ใดข่มเหงรังแกเขาเพราะเห็นแก่เขา พระองค์ทรงกำราบกษัตริย์ทั้งหลาย

15. “อย่าแตะต้องบรรดาผู้ที่เราเจิมตั้งไว้อย่าทำอันตรายใดๆ แก่เหล่าผู้เผยพระวจนะของเรา”

16. พระองค์ทรงบัญชาให้เกิดการกันดารอาหารในดินแดนนั้นและทำลายเสบียงอาหารทั้งสิ้นของเขา

17. และพระองค์ทรงส่งชายคนหนึ่งไปล่วงหน้าพวกเขาโยเซฟถูกขายไปเป็นทาส

18. เท้าของเขาฟกช้ำเพราะถูกตีตรวนคอของเขาถูกค้ำอยู่ในคาเหล็ก

19. ตราบจนสิ่งที่เขาบอกไว้เป็นจริงขึ้นมาตราบจนพระวจนะขององค์พระผู้เป็นเจ้าพิสูจน์ว่าเขาพูดจริง

20. ฟาโรห์ได้ส่งคนมาปล่อยตัวเขาประมุขของประชาชนปล่อยเขาเป็นอิสระ

21. ฟาโรห์ได้ตั้งเขาให้เป็นนายเหนือราชสำนักเป็นผู้ดูแลทุกสิ่งที่พระองค์ทรงครอบครอง

22. เพื่อชี้แนะเจ้านายทั้งหลายตามใจชอบและสั่งสอนปัญญาให้กับที่ปรึกษาของกษัตริย์

23. แล้วอิสราเอลเข้ามาอยู่ในอียิปต์ยาโคบมาเป็นคนต่างด้าวในดินแดนของฮาม

24. พระองค์ทรงทำให้ประชากรของพระองค์มีลูกหลานมากมายพระองค์ทรงทำให้พวกเขามีจำนวนมากเกินไปสำหรับศัตรู

25. ผู้ซึ่งพระเจ้าทรงเปลี่ยนจิตใจของพวกเขาให้เกลียดประชากรของพระองค์ให้คบคิดกันต่อสู้กับผู้รับใช้ของพระองค์

26. พระองค์ทรงส่งโมเสสผู้รับใช้ของพระองค์มาพร้อมกับอาโรนผู้ซึ่งพระองค์ทรงเลือกสรร

27. ทั้งสองแสดงหมายสำคัญของพระองค์ท่ามกลางพวกเขาแสดงปาฏิหาริย์ของพระองค์ในดินแดนของฮาม

28. พระองค์ทรงส่งความมืดมากระทำให้มืดมิดทั่วแดนไม่ใช่เพราะพวกเขาดึงดันขัดขืนพระดำรัสของพระองค์หรือ?

29. พระองค์ทรงเปลี่ยนน้ำของพวกเขาให้กลายเป็นเลือดทำให้ปลาตายหมด

30. ดินแดนของพวกเขาเต็มไปด้วยกบซึ่งเข้าไปถึงห้องนอนของบรรดาเจ้านาย

31. พระองค์ตรัส ฝูงเหลือบและริ้นก็มาทั่วดินแดนของพวกเขา

32. พระองค์ทรงเปลี่ยนฝนให้กลายเป็นลูกเห็บและฟ้าคำรนทั่วดินแดนนั้น

33. พระองค์ทรงล้มเถาองุ่นและต้นมะเดื่อของพวกเขาลงราบคาบและโค่นต้นไม้ในดินแดนของพวกเขาระเนระนาด

34. พระองค์ตรัส ฝูงตั๊กแตนก็มามืดฟ้ามัวดิน

35. มันกัดกินทุกอย่างที่เขียวชอุ่มในแผ่นดินกัดกินผลิตผลทั้งหมดจากพื้นดิน

36. จากนั้นพระองค์ทรงประหารลูกหัวปีในดินแดนของเขาซึ่งเป็นผลแรกจากวัยหนุ่มของเขา

37. พระองค์ทรงนำอิสราเอลออกมาพร้อมกับเงินและทองไม่มีใครสักคนในตระกูลต่างๆ ที่อิดออดลังเล

38. อียิปต์เปรมปรีดิ์เมื่อพวกเขาออกไปเพราะคร้ามกลัวอิสราเอลยิ่งนัก

39. พระองค์ทรงแผ่เมฆเป็นร่มกำบังให้และประทานไฟให้แสงสว่างในยามค่ำคืน

40. พวกเขาร้องขอเนื้อ พระองค์ก็ทรงส่งนกคุ่มมาพระองค์ทรงเลี้ยงพวกเขาให้อิ่มเอมด้วยอาหารจากสวรรค์

41. พระองค์ทรงเปิดศิลา น้ำก็พุ่งออกมามันไหลดั่งแม่น้ำในถิ่นกันดาร

42. เพราะพระองค์ทรงระลึกถึงพระสัญญาอันศักดิ์สิทธิ์ที่ประทานแก่อับราฮัมผู้รับใช้ของพระองค์

43. พระองค์จึงทรงนำประชากรของพระองค์ออกมาด้วยความชื่นบานนำผู้ที่พระองค์ทรงเลือกสรรออกมาด้วยเสียงโห่ร้องยินดี

44. พระองค์ประทานดินแดนของชนชาติต่างๆ แก่เขาพวกเขาได้ครอบครองกรรมสิทธิ์ในสิ่งที่คนอื่นลงแรงไว้

45. ทั้งนี้เพื่อพวกเขาจะได้รักษาข้อบังคับและทำตามบทบัญญัติของพระองค์จงสรรเสริญองค์พระผู้เป็นเจ้าเถิด