1. ข้าแต่พระเจ้า ขอทรงเงี่ยพระกรรณฟังคำอธิษฐานของข้าพระองค์ขออย่าซ่อนพระองค์เสียจากคำวิงวอนของข้าพระองค์
2. ขอทรงสดับ และขอทรงตอบข้าพระองค์ข้าพระองค์ยอมแพ้ความทุกข์ยากลำบากแล้ว
3. ข้าพระองค์บ้าไปเพราะเสียงของศัตรูเพราะการบีบบังคับของคนอธรรมเหตุว่าเขานำความทุกข์ยากลำบากมาให้ข้าพระองค์และเขาบ่มความเกลียดชังข้าพระองค์โดยความโกรธ
4. จิตใจของข้าพระองค์ระทมอยู่ในข้าพระองค์ความสยดสยองของมัจจุราชตกเหนือข้าพระองค์
5. ความกลัวและความสะทกสะท้านมาเหนือข้าพระองค์ความหวาดเสียวท่วมข้าพระองค์
6. และข้าพระองค์ว่า “โอ ข้าอยากมีปีกอย่างนกพิราบจะได้บินหนีไปและอยู่สงบ
7. เออ ข้าจะได้พเนจรไปไกลข้าจะได้พักอยู่ในถิ่นทุรกันดาร
8. ข้าจะได้รีบไปหาที่กำบังจากลมดุเดือดและพายุ”
9. ข้าแต่องค์พระผู้เป็นเจ้า ขอทรงทำลายเสีย และให้ภาษาของเขายุ่งเหยิงไปเพราะข้าพระองค์เห็นความทารุณ และการโกลาหลที่ในนคร
10. เขาเดินบนกำแพงรอบนครอยู่ทั้งกลางวันและกลางคืนและความบาปผิดกับความทุกข์ยากลำบากอยู่ภายในนคร
11. การทำลายมีอยู่ท่ามกลางเธอการบีบบังคับและการฉ้อโกงไม่พรากไปจากตลาดของเธอ
12. มิใช่ศัตรูผู้เยาะเย้ยข้าพเจ้า ข้าพเจ้าจะได้ทนได้มิใช่ผู้ที่เกลียดชังข้าพเจ้าผู้พองตัวใส่ข้าพเจ้าข้าพเจ้าจะได้หลบเขาได้
13. แต่เป็นท่าน เสมอบ่าเสมอไหล่กับข้าพเจ้าเป็นเกลอของข้าพเจ้า เป็นมิตรรู้จักมักคุ้นกับข้าพเจ้า
14. เราเคยสนทนาปราศรัยกันอย่างชื่นใจเราดำเนินในพระนิเวศของพระเจ้าฉันมิตรสนิท
15. ขอมัจจุราชมาหาเขาเหล่านั้นให้เขาลงไปยังแดนผู้ตายทั้งเป็นเพราะความโหดร้ายอยู่ในบ้านของเขาและอยู่ในใจของเขา
16. ฝ่ายข้าพเจ้าร้องทูลต่อพระเจ้าและพระเจ้าจะทรงช่วยข้าพเจ้าให้รอด
17. ทั้งเวลาเช้า เวลาเย็น และเวลาเที่ยงข้าพเจ้าร้องทุกข์และคร่ำครวญและพระองค์จะทรงฟังเสียงของข้าพเจ้า
18. พระองค์จะทรงช่วยกู้จิตวิญญาณของข้าพเจ้าให้ปลอดภัยจากสงครามที่ข้าพเจ้าต่อสู้อยู่เพราะคนเป็นอันมากตั้งแถวสู้ข้าพเจ้า
19. พระเจ้าจะทรงสดับฟังและลดเขาลงคือพระองค์ผู้ประทับบนบัลลังก์ตั้งแต่โบราณกาลเพราะเขาไม่เปลี่ยนและไม่ยำเกรงพระเจ้า
20. เกลอของข้าพเจ้ายื่นมือของเขาออกต่อสู้เพื่อนของเขาเขาฝ่าฝืนพันธสัญญาของเขา
21. คำพูดของเขาเรียบลื่นยิ่งกว่าเนยแต่สงครามอยู่ภายในใจของเขาถ้อยคำของเขาอ่อนนุ่มยิ่งกว่าน้ำมันแต่ทว่าเป็นดาบที่ชักออกมาแล้ว
22. จงมอบภาระของท่านไว้กับพระเจ้าและพระองค์จะทรงค้ำจุนท่านพระองค์จะไม่ทรงยอมให้คนชอบธรรมคลอนแคลนเลย
23. ข้าแต่พระเจ้า แต่พระองค์จะทรงเหวี่ยงเขาลงสู่ปากแดนพินาศคนที่ทำให้โลหิตตกและคนทรยศจะมีชีวิตอยู่ไม่ถึงครึ่งจำนวนเวลาของเขาแต่ข้าพระองค์จะวางใจในพระองค์