1. ข้าพเจ้าได้เพียรรอคอยพระเจ้าพระองค์ทรงเอนพระองค์ลงฟังคำร้องทูลของข้าพเจ้า
2. พระองค์ทรงฉุดข้าพเจ้าขึ้นมาจากหลุมอันน่าสลดออกมาจากเลนตมแล้ววางเท้าของข้าพเจ้าลงบนศิลากระทำให้ย่างเท้าของข้าพเจ้ามั่นคง
3. พระองค์ทรงบรรจุเพลงใหม่ในปากข้าพเจ้าเป็นบทเพลงสรรเสริญพระเจ้าของเราคนเป็นอันมากจะเห็นและเกรงกลัวและวางใจในพระเจ้า
4. คนใดที่วางใจในพระเจ้าก็เป็นสุขผู้มิได้หันไปหาคนจองหองหรือไปหาบรรดาผู้ที่หลงเจิ่นไปตามความเท็จ
5. ข้าแต่พระเจ้าของข้าพระองค์ พระองค์ได้ทรงทวีพระราชกิจอันอัศจรรย์ของพระองค์และพระดำริของพระองค์แก่ข้าพระองค์ไม่มีผู้ใดเทียบเทียมพระองค์ถ้าข้าพระองค์จะประกาศและบอกกล่าวแล้วก็มีมากมายเหลือที่จะนับ
6. เครื่องสัตวบูชาและเครื่องบูชาพระองค์ไม่ทรงประสงค์พระองค์ทรงเบิกหูของข้าพระองค์เครื่องเผาบูชาและเครื่องบูชาไถ่บาปพระองค์มิได้ทรงเรียกร้อง
7. แล้วข้าพระองค์ทูลว่า “ข้าพระองค์มาแล้ว พระเจ้าข้าในหนังสือม้วนก็มีเขียนเรื่องข้าพระองค์
8. ข้าแต่พระเจ้าของข้าพระองค์ ข้าพระองค์ปีติยินดีที่กระทำตามน้ำพระทัยพระองค์พระธรรมของพระองค์อยู่ในจิตใจของ ข้าพระองค์”
9. ข้าพระองค์ได้บอกข่าวเรื่องการช่วยกู้ที่ในชุมนุมชนใหญ่ข้าแต่พระเจ้า ตามที่พระองค์ทรงทราบแล้วข้าพระองค์มิได้ยับยั้งริมฝีปากของข้าพระองค์ไว้เลย
10. ข้าพระองค์มิได้งำการอันชอบธรรมของพระองค์ไว้แต่ในจิตใจของข้าพระองค์ข้าพระองค์ได้พูดถึงความสัตย์ซื่อและความรอดของพระองค์ข้าพระองค์มิได้ปิดบังความรักมั่นคงและความสัตย์ซื่อของพระองค์ไว้จากชุมนุมชนใหญ่โตนั้น
11. ข้าแต่พระเจ้า ขอพระองค์อย่าทรงยึดเหนี่ยวพระกรุณาคุณของพระองค์จากข้าพระองค์ขอให้ความรักมั่นคงและความสัตย์ซื่อของพระองค์สงวนข้าพระองค์ไว้เป็นนิตย์
12. เพราะความชั่วได้ล้อมข้าพระองค์ไว้อย่างนับไม่ถ้วนความบาปผิดของข้าพระองค์ตามทันข้าพระองค์จนข้าพระองค์มองอะไรไม่เห็นมันมากกว่าเส้นผมบนศีรษะข้าพระองค์จิตใจของข้าพระองค์ก็ฝ่อไป
13. ข้าแต่พระเจ้า ขอทรงพอพระทัยที่จะช่วยกู้ข้าพระองค์ข้าแต่พระเจ้า ขอทรงเร่งมาสงเคราะห์ข้าพระองค์เถิด
14. ขอให้ผู้ที่มุ่งฉวยเอาชีวิตของข้าพระองค์ได้อายและเกิดความยุ่งเหยิงด้วยกันขอให้ผู้ปรารถนาที่จะให้ข้าพระองค์เจ็บนั้นต้องหันกลับไปและได้ความอัปยศ
15. ผู้ที่พูดกับข้าพระองค์ว่า “กุ๋ย กุ๋ย” นั้นขอให้ต้องตกตะลึงเพราะความอายของเขา
16. ขอให้บรรดาผู้แสวงหาพระองค์เปรมปรีดิ์และยินดีในพระองค์ขอให้บรรดาผู้ที่รักความรอดของพระองค์กล่าวเสมอว่า “พระเจ้าใหญ่ยิ่งนัก”
17. ฝ่ายข้าพระองค์ยากจนและขัดสนแต่องค์พระผู้เป็นเจ้าทรงเอาพระทัยใส่ข้าพระองค์ข้าแต่พระเจ้าของข้าพระองค์ ขออย่าทรงรอช้าพระองค์ทรงเป็นผู้อุปถัมภ์และเป็นผู้ช่วยกู้ของข้าพระองค์