1. ข้าแต่พระเจ้า ขอทรงผจญผู้ที่ผจญข้าพระองค์ขอทรงสู้รบผู้ที่รบกับข้าพระองค์
2. ขอทรงถือโล่และดั้งและทรงลุกขึ้นช่วยข้าพระองค์
3. ขอทรงเตรียมหอกและขวานศึกสู้ผู้ไล่ตามข้าพระองค์ขอตรัสกับจิตใจของข้าพระองค์ว่า“เราเป็นผู้ช่วยกู้ของเจ้า”
4. ผู้ที่แสวงชีวิตของข้าพระองค์นั้นขอให้เขาได้อายและอัปยศผู้ที่ประดิษฐ์ความชั่วต่อสู้ข้าพระองค์นั้นขอทรงให้เขากลับไปและอดสู
5. ให้เขาเป็นเหมือนแกลบต่อหน้าลมมีทูตสวรรค์ของพระเจ้าขับไล่ตามเขาไป
6. ขอให้ทางของเขามืดและลื่นมีทูตสวรรค์ของพระเจ้าไล่ตามเขาไป
7. เพราะเขาเอาข่ายซ่อนดักข้าพระองค์ไว้อย่างไม่มีเหตุเขาขุดหลุมพรางเอาชีวิตข้าพระองค์อย่างไม่มีเรื่อง
8. ขอให้ความพินาศมาถึงเขาอย่างไม่รู้ตัวและขอให้ข่ายที่เขาซ่อนไว้นั้นติดเขาเองและให้เขาติดข่ายพินาศเอง
9. แล้วจิตวิญญาณของข้าพระองค์จะเปรมปรีดิ์ในพระเจ้าลิงโลดอยู่ในการช่วยกู้ของพระองค์
10. กระดูกทั้งสิ้นของข้าพระองค์จะกล่าวว่า“ข้าแต่พระเจ้า มิมีผู้ใดเหมือนพระองค์พระองค์ผู้ทรงช่วยกู้คนอ่อนแอจากผู้ที่เข้มแข็งเกินกำลังของเขาคนอ่อนแอและคนขัดสนจากผู้ที่ปล้นเขา”
11. มีพยานมุ่งร้ายลุกขึ้นเขาถามถึงสิ่งที่ข้าพระองค์ไม่ทราบ
12. เขาสนองข้าพระองค์โดยทำชั่วตอบความดีจิตใจของข้าพระองค์ก็ตรมตรอม
13. ส่วนข้าพระองค์ เมื่อเขาป่วยข้าพระองค์สวมผ้ากระสอบข้าพระองค์ข่มใจตนเองด้วยการอดอาหารข้าพระองค์ซบหน้าลงที่อก อธิษฐาน
14. อย่างที่ข้าพระองค์เป็นทุกข์เพื่อเพื่อน หรือพี่น้องของข้าพระองค์ข้าพระองค์ออกไปเหมือนคนไว้ทุกข์ให้มารดาคอตกและร้องไห้คร่ำครวญ
15. แต่พอข้าพระองค์สะดุด เขาก็ชุมนุมกันอย่างชอบใจเขารวบรวมกันมาสู้กับข้าพระองค์นักเลงหัวไม้ซึ่งข้าพระองค์ไม่รู้จักได้ด่าว่าข้าพระองค์อย่างไม่หยุดยั้ง
16. เขาเยาะเย้ยยิ่งขึ้นๆอย่างหยาบคายขบเขี้ยวเคี้ยวฟันใส่ข้าพระองค์
17. ข้าแต่องค์พระผู้เป็นเจ้า พระองค์จะนิ่งทอดพระเนตรอีกนานเท่าใดขอทรงช่วยกู้ข้าพระองค์จากการร้ายกาจของเขาช่วยชีวิตข้าพระองค์จากหมู่สิงห์หนุ่ม
18. แล้วข้าพระองค์จะโมทนาพระคุณพระองค์ในที่ชุมนุมใหญ่ข้าพระองค์จะสรรเสริญพระองค์ท่ามกลางคนเป็นอันมาก
19. ขออย่าให้คู่อริอย่างไร้เหตุผลนั้นมีความเปรมปรีดิ์เหนือข้าพระองค์และอย่าให้บรรดาผู้ที่เกลียดชังข้าพระองค์อย่าง ไม่มีเหตุได้หลิ่วตาให้กัน
20. เพราะเขาไม่พูดอย่างศานติแต่เขาคิดถ้อยคำหลอกลวงต่อบรรดาผู้ที่สงบเงียบในแผ่นดิน
21. เขาอ้าปากกว้างใส่ข้าพระองค์เขากล่าวว่า “ว่าไง ว่าไงเราเห็นกับตาแล้ว”
22. ข้าแต่พระเจ้า พระองค์ทอดพระเนตรแล้ว ขออย่าทรงนิ่งเสียข้าแต่องค์พระผู้เป็นเจ้า ขออย่าทรงสถิตไกลข้าพระองค์
23. ข้าแต่พระเจ้า องค์พระผู้เป็นเจ้าของข้าพระองค์ ขอทรงร้อนพระทัยตื่นขึ้นเพื่อเห็นแก่สิทธิของข้าพระองค์ เพื่อเห็นแก่เรื่องของข้าพระองค์เถิด
24. ข้าแต่พระเจ้าของข้าพระองค์ ขอทรงให้ความยุติธรรมแก่ข้าพระองค์ตามความ ชอบธรรมของพระองค์และขออย่าให้เขาเปรมปรีดิ์เหนือข้าพระองค์
25. อย่าให้เขาทั้งหลายรำพึงว่า“เอ้อเฮอ เราได้ตามใจปรารถนาของเรา”อย่าให้เขากล่าวได้ว่า “เราได้กลืนเขาเสียแล้ว”
26. ขอให้เขาได้อายและได้ความยุ่งยากด้วยกันคือเขาผู้เปรมปรีดิ์เพราะความลำเค็ญของข้าพระองค์ให้เขาได้ห่มความอายและความอัปยศคือผู้ที่เขาอวดตัวสู้ข้าพระองค์
27. ขอให้บรรดาผู้ที่เห็นชอบในชัยชนะของข้าพระองค์โห่ร้องและยินดีและกล่าวอยู่เสมอว่า“พระเจ้านั้นใหญ่ยิ่งพระองค์ผู้ทรงปีติยินดีในสวัสดิภาพของผู้รับใช้ของพระองค์”
28. แล้วลิ้นของข้าพระองค์จะบอกเล่าถึงความชอบธรรมของพระองค์และจะสรรเสริญพระองค์วันยังค่ำ