1. ข้าแต่พระเจ้า ขอทรงฟังคำอธิษฐานของข้าพระองค์ขอเสียงร้องของข้าพระองค์มาถึงพระองค์
2. ขออย่าทรงซ่อนพระพักตร์ของพระองค์จากข้าพระองค์ในวันทุกข์ใจของข้าพระองค์ขอทรงเงี่ยพระกรรณฟังข้าพระองค์ขอทรงตอบข้าพระองค์โดยเร็วเมื่อข้าพระองค์ร้องทูลต่อพระองค์
3. เพราะวันของข้าพระองค์สิ้นไปอย่างควันและกระดูกของข้าพระองค์ไหม้อย่างเตาไฟ
4. จิตใจของข้าพระองค์ถูกนาบเหมือนหญ้าและเหี่ยวไปข้าพระองค์ลืมรับประทานอาหารของข้าพระองค์
5. เหตุด้วยเสียงร้องครางของข้าพระองค์กระดูกของข้าพระองค์เกาะติดเนื้อของข้าพระองค์
6. ข้าพระองค์เป็นเหมือนนกกระทุงที่ในถิ่นทุรกันดารดุจนกเค้าแมวในที่ร้างเปล่า
7. ข้าพระองค์นอนไม่หลับข้าพระองค์เหมือนนกโดดเดี่ยวบนหลังคาเรือน
8. ศัตรูของข้าพระองค์เยาะหยันข้าพระองค์วันยังค่ำผู้ที่คลั่งใส่ข้าพระองค์ใช้ชื่อข้าพระองค์แช่ง
9. เพราะข้าพระองค์กินขี้เถ้าต่างอาหารและเจือน้ำตาเข้ากับเครื่องดื่ม
10. เหตุด้วยความพิโรธและความกริ้วของพระองค์เพราะพระองค์ทรงชูข้าพระองค์ขึ้นและโยนข้าพระองค์ทิ้งไปเสีย
11. วันเวลาของข้าพระองค์เหมือนเงาเวลาเย็นข้าพระองค์เหี่ยวไปเหมือนหญ้า
12. ข้าแต่พระเจ้า แต่พระองค์ประทับบนบัลลังก์เป็นนิตย์พระนามของพระองค์ดำรงอยู่ทุกชั่วชาติพันธุ์
13. พระองค์ทรงลุกขึ้นสงสารศิโยนเพราะถึงเวลาที่จะทรงพระกรุณาเธอเออ เวลากำหนดมาถึงแล้ว
14. เพราะผู้รับใช้ของพระองค์รักซากก้อนหินของเธอนักและสงสารผงคลีของเธอ
15. บรรดาประชาชาติจะกลัวพระนามของพระเจ้าและบรรดาพระราชาของแผ่นดินโลก กลัวพระสิริของพระองค์
16. เพราะพระเจ้าจะทรงสร้างศิโยนพระองค์จะทรงปรากฏด้วยพระสิริของพระองค์
17. พระองค์จะสนพระทัยในคำอธิษฐาน ของคนสิ้นเนื้อประดาตัวและจะไม่ทรงดูหมิ่นคำอธิษฐานของเขา
18. ขอบันทึกเรื่องนี้ไว้ให้ชาติพันธุ์ที่จะมีมาเพื่อประชาชนที่ยังจะทรงสร้างมานั้นจะได้สรรเสริญพระเจ้า
19. บันทึกว่า พระองค์ทอดพระเนตรลงมาจาก ที่สูงอันบริสุทธิ์ของพระองค์จากฟ้าสวรรค์ พระเจ้าทอดพระเนตรแผ่นดินโลก
20. เพื่อทรงฟังเสียงร้องครางของเชลยเพื่อทรงปล่อยคนที่ต้องถึงตายให้เป็นอิสระ
21. เพื่อมนุษย์จะประกาศพระนามของพระเจ้าในศิโยนและกล่าวสรรเสริญพระองค์ในเยรูซาเล็ม
22. ขณะเมื่อชนชาติทั้งหลายรวบรวมกันทั้งบรรดาราชอาณาจักรเพื่อนมัสการพระเจ้า
23. พระองค์ทรงหักกำลังของข้าพเจ้ากลางทางพระองค์ทรงกระทำให้วันเวลาของข้าพเจ้าสั้นเข้า
24. ข้าพเจ้าว่า “ข้าแต่พระเจ้าของข้าพระองค์ขออย่าทรงนำข้าพระองค์ไปเสียในกึ่งกลางวันเวลาของข้าพระองค์พระองค์ ผู้ปีเดือนดำรงอยู่ตลอดทุกชั่วชาติพันธุ์”
25. เมื่อเดิมพระองค์ทรงวางรากฐานของแผ่นดินโลกและฟ้าสวรรค์เป็นพระหัตถกิจของพระองค์
26. สิ่งเหล่านี้จะพินาศ แต่พระองค์จะทรงดำรงอยู่สิ่งเหล่านี้จะเก่าไปเหมือนเครื่องนุ่งห่มพระองค์ทรงเปลี่ยนสิ่งเหล่านี้ เหมือนเสื้อผ้า แล้วมันก็สิ้นไป
27. แต่พระองค์ยังคงเดิม และปีเดือนของพระองค์ไม่สิ้นสุด
28. ลูกหลานของบรรดาผู้รับใช้ของพระองค์จะอยู่มั่นคงและพงศ์พันธุ์ของเขาจะได้รับการสถาปนาต่อเบื้อง พระพักตร์พระองค์