1. ข้าพเจ้าว่า “ข้าพเจ้าจะระแวดระวังทางของข้าพเจ้าเพื่อข้าพเจ้าจะไม่ทำบาปด้วยลิ้นของข้าพเจ้าข้าพเจ้าจะใส่บังเหียนปากของข้าพเจ้าตราบเท่าที่คนอธรรมอยู่ต่อหน้าข้าพเจ้า”
2. ข้าพเจ้าก็เป็นใบ้เงียบไปข้าพเจ้านิ่งเงียบแต่ไม่สำเร็จความทุกข์ใจของข้าพเจ้ารุนแรงขึ้น
3. จิตใจข้าพเจ้าร้อนอยู่ภายในข้าพเจ้าขณะที่ข้าพเจ้ากำลังรำพึงอยู่นั้นไฟก็ลุกข้าพเจ้าจึงพูดด้วยลิ้นของข้าพเจ้าว่า
4. “ข้าแต่พระเจ้า ขอให้ข้าพระองค์ทราบถึงบั้นปลาย ของข้าพระองค์และวันเวลาของข้าพระองค์จะนานสักเท่าใดขอให้ข้าพระองค์ทราบว่าชีวิตข้าพระองค์ไม่เที่ยงอย่างไร
5. ดูเถิด พระองค์ทรงกระทำให้วันเวลาของข้าพระองค์ ยาวสองสามฝ่ามือเท่านั้นชั่วชีวิตของข้าพระองค์ ไม่เท่าไรเลย เฉพาะพระพักตร์พระองค์มนุษย์ทุกคนดำรงอยู่อย่างลมหายใจแน่ทีเดียว
6. มนุษย์ไปๆมาๆอย่างเงาแน่ทีเดียวเขาทั้งหลายยุ่งอยู่เปล่าๆแน่ทีเดียวมนุษย์โกยกองไว้ และไม่ทราบว่าใครจะเก็บไป”
7. “ข้าแต่องค์พระผู้เป็นเจ้า บัดนี้ข้าพระองค์จะรอคอยอะไรความหวังของข้าพระองค์อยู่ในพระองค์
8. ขอทรงช่วยกู้ข้าพระองค์ไว้จากการละเมิด ของข้าพระองค์อย่าให้ข้าพระองค์เป็นขี้ปากของคนโง่
9. ข้าพระองค์เป็นใบ้ ข้าพระองค์ไม่อ้าปากเป็นพระองค์เองที่ทรงกระทำเช่นนั้น
10. ขอทรงถอนทัณฑ์จากข้าพระองค์เสียเถิดข้าพระองค์ร่วงโรยไปด้วยพระหัตถ์ของพระองค์
11. เมื่อพระองค์ทรงตีสอนมนุษย์ด้วยการขนาบเพราะเรื่องบาปพระองค์ทรงเผาผลาญสิ่งที่เขารักเสียอย่างแมลงเม่ามนุษย์ทุกคนเป็นแต่ลมหายใจแน่ทีเดียว”
12. “ข้าแต่พระเจ้า ขอทรงสดับคำอธิษฐานของข้าพระองค์ขอทรงเงี่ยพระกรรณแก่การร้องทูลของข้าพระองค์ขออย่าทรงเฉยเมยต่อน้ำตาของข้าพระองค์เพราะข้าพระองค์เป็นแต่แขกที่ผ่านไปของพระองค์เป็นคนที่อาศัยอยู่ อย่างบรรพบุรุษของข้าพระองค์
13. ขอทรงเมินพระพักตร์จากข้าพระองค์ เพื่อข้าพระองค์จะเบิกบานขึ้นก่อนที่ข้าพระองค์จะจากไปและไม่มีอยู่อีก”