1. Jezui filloi t’u fliste përsëri me shëmbëlltyra:
2. «Mbretëria e qiejve i ngjan mbretit që bëri dasmë për të birin.
3. Ai dërgoi shërbëtorët e vet për të thirrur ata që ishin ftuar në dasmë, por këta nuk donin të vinin.
4. Përsëri dërgoi shërbëtorë të tjerë dhe u tha: “U thoni të ftuarve, gostia është gati. Demat e bagëtitë e majmura i kam therur dhe gjithçka është përgatitur. Ejani në dasmë.”
5. Por këta nuk ua vunë veshin dhe shkuan kush në arën e vet e kush për punët e veta,
6. ndërsa të ftuarit e tjerë i kapën shërbëtorët, i rrahën dhe i vranë.
7. Mbreti u zemërua dhe dërgoi ushtarët e vet, që i vranë ata vrasës dhe i vunë zjarrin qytetit të tyre.
8. Atëherë u tha shërbëtorëve të vet: “Dasma është gati, por të ftuarit nuk ishin të denjë,
9. prandaj dilni nëpër udhëkryqe dhe ftoni në dasmë këdo që të gjeni.”
10. Shërbëtorët dolën nëpër rrugë dhe mblodhën të gjithë ata që gjetën, të këqij e të mirë; kështu dhoma e dasmës u mbush plot.
11. Po kur hyri për të parë të ftuarit, mbreti pa një njeri që nuk ishte i veshur si për dasmë
12. dhe i tha: “Mik, si ke hyrë këtu pa rrobën e dasmës?”. Ai nuk e hapi gojën.
13. Pastaj mbreti u tha shërbëtorëve: “Lidheni këmbë e duar dhe hidheni përjashta në errësirë. Atje do të ketë vajtim e kërcëllimë dhëmbësh.”
14. Shumë janë të thirrur, por pak të zgjedhur».
15. Pastaj farisenjtë shkuan e u këshilluan si ta zinin Jezuin në kurth për ndonjë fjalë.
16. Kështu dërguan te Jezui dishepujt e tyre dhe disa herodianë, që i thanë: «Mësues, e dimë se je i vërtetë dhe se u mëson të tjerëve me vërtetësi udhën e Perëndisë, pa pyetur për njeri dhe pa u ndikuar nga askush.
17. Na thuaj, pra, çfarë mendon, a është e lejueshme t’i paguhen taksat Cezarit, apo jo?».
18. Por Jezui, duke e njohur ligësinë e tyre, u tha: «Përse më vini në provë, o hipokritë?
19. Ma tregoni monedhën e taksës». Ata i sollën një monedhë.
20. Jezui u tha: «E kujt është kjo figurë e ky mbishkrim?».
21. Ata i thanë: «Të Cezarit». Atëherë Jezui u tha: «Jepini, pra, Cezarit ç’është e Cezarit dhe Perëndisë ç’është e Perëndisë».
22. Kur e dëgjuan këtë, ata u mrekulluan. Pastaj e lanë Jezuin dhe ikën që andej.
23. Po atë ditë erdhën te Jezui disa saducenj. Këta thonë se nuk ka ngjallje, prandaj e pyetën:
24. «Mësues, Moisiu ka thënë: Nëse një njeri vdes pa lënë fëmijë, vëllai i tij duhet të martohet me të venë për t’i dhënë trashëgimtarë të vëllait.
25. Na ishin shtatë vëllezër. I pari u martua, vdiq pa lënë fëmijë dhe i la të venë vëllait të vet.
26. Kështu ndodhi me të dytin, të tretin, e deri te i shtati.
27. Pas të gjithë atyre vdiq edhe gruaja.
28. Pas ngjalljes, gruaja e cilit prej të shtatëve do të jetë ajo, meqenëse të gjithë e patën për grua?».
29. Por Jezui u përgjigj:«Gaboheni, sepse nuk njihni as Shkrimet e shenjta, as fuqinë e Perëndisë.
30. Pas ngjalljes njerëzit as nuk do të martohen, as nuk do të martojnë, por do të jenë si engjëjt në qiell.
31. Për sa i përket ngjalljes së të vdekurve, a nuk e keni lexuar çfarë ju ka thënë Perëndia:
32. Unë jam Perëndia i Abrahamit, Perëndia i Isakut dhe Perëndia i Jakobit. Ai nuk është Perëndia i të vdekurve, por i të gjallëve».
33. Dhe turmat mahniteshin kur dëgjonin mësimin e tij.
34. Kur dëgjuan se Jezui ua kishte mbyllur gojën saducenjve, farisenjtë u mblodhën
35. dhe njëri prej tyre, një mësues i ligjit të Moisiut, e pyeti për ta zënë në kurth:
36. «Mësues, cili është urdhërimi më i madh i ligjit të Moisiut?».
37. Jezui i tha:«Duaje Zotin, Perëndinë tënd me gjithë zemrën tënde, me gjithë shpirtin tënd dhe me gjithë mendjen tënde.
38. Ky është urdhërimi më i madh dhe i pari.
39. Dhe urdhërimi i dytë, i ngjashëm me këtë, është: Duaje tjetrin si veten.
40. Nga këto dy urdhërime varen tërë ligji i Moisiut dhe profetët».
41. Ndërsa farisenjtë ishin të mbledhur së bashku, Jezui i pyeti:
42. «Çfarë mendoni për Krishtin? Biri i kujt është?».Ata i thanë: «Biri i Davidit».
43. Jezui u tha: «Si vallë, i frymëzuar nga Shpirti i Shenjtë, Davidi e quan atë Zot kur thotë:
44. I tha Zoti Zotit tim: ulu në të djathtën time derisa t’i vë armiqtë e tu nën këmbët e tua?
45. Nëse Davidi e quan Krishtin Zot, si mund të jetë ai Biri i Davidit?».
46. Askush nuk mundi t’i përgjigjej qoftë edhe me një fjalë. Që nga ajo ditë askush nuk guxoi ta pyeste më.