kapitujt

  1. 1
  2. 2
  3. 3
  4. 4
  5. 5
  6. 6
  7. 7
  8. 8
  9. 9
  10. 10
  11. 11
  12. 12
  13. 13
  14. 14
  15. 15
  16. 16
  17. 17
  18. 18
  19. 19
  20. 20
  21. 21
  22. 22
  23. 23
  24. 24
  25. 25
  26. 26
  27. 27
  28. 28

Dhjata e Re

Mateu 14 Së Bashku (ALNT)

Vrasja e Gjon Pagëzorit

1. Atëherë Herod tetrarku dëgjoi për Jezuin

2. dhe u tha shërbëtorëve të vet: «Ky është Gjon Pagëzori. Ai është ngjallur prej të vdekurve, prandaj veprojnë këto fuqi në të».

3. Në të vërtetë Herodi e kishte kapur Gjonin, e kishte lidhur dhe e kishte futur në burg për shkak të Herodiadës, gruas së Filipit, vëllait të vet,

4. sepse Gjoni i kishte thënë: «Nuk të lejohet ta marrësh për grua».

5. Herodi donte ta vriste, por kishte frikë nga populli që e mbante Gjonin për profet.

6. Po kur festohej ditëlindja e Herodit, vajza e Herodiadës kërceu para të ftuarve dhe i pëlqeu Herodit

7. aq shumë, sa i premtoi me betim t’i jepte çfarëdo që t’i kërkonte.

8. Ajo, e shtyrë nga e ëma, tha: «Më jep këtu në një pjatë kokën e Gjon Pagëzorit».

9. Mbretit i erdhi keq, po për shkak të betimit dhe të ftuarve urdhëroi që t’ia japin.

10. Ai dërgoi dikë që i preu kokën Gjonit në burg.

11. Kokën e tij e sollën në një pjatë, ia dhanë vajzës dhe ajo ia çoi së ëmës.

12. Pastaj erdhën dishepujt e Gjonit, e morën trupin, e varrosën dhe shkuan e i treguan Jezuit.

Jezui ushqen pesë mijë veta

13. Kur i dëgjoi këto, Jezui u largua që andej me varkë dhe u tërhoq mënjanë në një vend të shkretë. Por turmat, kur e morën vesh, i shkuan pas më këmbë nga qytetet.

14. Si arriti në breg, ai pa një turmë të madhe, e cila iu dhimbs dhe shëroi të sëmurët e tyre.

15. Në mbrëmje erdhën dishepujt e i thanë: «Ky vend është i shkretë dhe tashmë është bërë vonë. Lëri turmat të shkojnë nëpër fshatra e të blejnë ushqim».

16. Jezui u tha: «Nuk është nevoja të shkojnë, jepuni ju të hanë».

17. Ata i thanë: «Ne kemi vetëm pesë bukë e dy peshq me vete».

18. Jezui tha: «M’i sillni këtu».

19. Pastaj, si i urdhëroi turmat të uleshin në bar, mori pesë bukët e dy peshqit, ngriti sytë drejt qiellit, tha lutjen e bekimit, theu bukën, ua dha dishepujve dhe dishepujt ua dhanë turmave.

20. Të gjithë hëngrën e u ngopën. Me copat e bukës që tepruan u mbushën plot dymbëdhjetë shporta.

21. Ata që hëngrën ishin rreth pesë mijë burra, përveç grave e fëmijëve.

Jezui ecën mbi ujë

22. Pastaj Jezui u dha urdhër dishepujve të hipnin në varkë e të shkonin përpara tij në bregun tjetër, derisa ai të shpërndante turmat.

23. Pasi shpërndau turmat, u ngjit i vetëm në mal për t’u lutur. Në mbrëmje ai ishte ende aty i vetëm,

24. ndërsa varka ishte tashmë shumë larg bregut dhe rrihej prej dallgëve, sepse era ishte kundër.

25. Në agim, Jezui erdhi tek ata duke ecur mbi liqen.

26. Po kur e panë dishepujt duke ecur mbi liqen, u tmerruan e thanë: «Është fantazmë!». Dhe bërtitën nga frika.

27. Por menjëherë Jezui u tha: «Merrni zemër! Jam unë. Mos kini frikë!».

28. Pjetri u përgjigj: «Zot, nëse je ti, më urdhëro të vij te ti mbi ujë».

29. Jezui i tha: «Eja!». Pjetri zbriti nga varka, eci mbi ujë dhe shkoi te Jezui,

30. po kur pa erën e fortë, u tremb dhe teksa filloi të fundosej, bërtiti: «Zot, më shpëto!».

31. Jezui menjëherë zgjati dorën, e kapi dhe i tha: «Përse dyshove, njeri besimpakët?».

32. Dhe kur ata hipën në varkë, era pushoi.

33. Ata që gjendeshin në varkë i ranë në gjunjë dhe i thanë: «Ti je me të vërtetë Biri i Perëndisë».

Shërimi i të sëmurëve në Gjenesaret

34. Si kaluan në bregun tjetër, arritën në krahinën e Gjenesaretit.

35. Kur e njohën, njerëzit e atij vendi çuan fjalë në të gjithë krahinën përreth, i sollën të gjithë të sëmurët

36. dhe iu lutën që të mund t’i preknin vetëm cepin e mantelit. Kështu, ata që e prekën, u shëruan.