1. Kvifor har ikkje ¬Den Allmektigesett av tider til dom?Kvifor får ikkje dei ¬som kjenner han,sjå at hans dagar kjem?
2. Dei gudlause ¬flytter merkesteinar,dei røvar sauer ¬og sender dei på beite.
3. Esla åt farlause driv dei bort,og oksane åt enkjer ¬tek dei i pant.
4. Fattige tvingar dei ut av vegen,dei hjelpelause ¬må gøyma seg for dei.
5. Som villesel i øydemarkagår dei til arbeids.På aude moar ¬leitar dei etter mat;der må dei finna føde til borna.
6. Dei haustar fôr på markaog sankar den frukt som er leivdi vingarden åt dei vonde.
7. Halvnakne ligg dei ute ¬om natta,utan klede eller teppe i kulden.
8. På fjellet vert dei våte av regn;fordi dei ikkje har livd,trykkjer dei seg tett ¬inn til berget.
9. Somme riv farlause born ¬frå brystetog tek pant av dei hjelpelause.
10. Dei går nakne ikring, ¬dei har ikkje klede,svoltne må dei bera kornband.
11. Mellom murane pressar dei olje,tyrste trakkar dei vinpressa.
12. Frå byen høyrest støn ¬av døyande menneske,og dei som er såra, ¬skrik om hjelp.Men Gud bryr seg ikkje ¬om deira bøn.
13. Andre gjer opprør mot ljoset.Dei kjenner ikkje ljosets vegar,held seg ikkje på ljosets stigar.
14. Før dagen renn, ¬står drapsmannen oppog slår i hel ein fattig stakkar.Om natta er tjuven på ferde.
15. Horkaren ventar på skumringa.Han seier: ¬«Det er ingen som ser meg,»og så løyner han andletet.
16. I mørkret gjer tjuvane innbrot;dei stengjer seg inne om dagen,for dei vil ikkje vita av ljoset.
17. Kolmørkret er for dei ¬som ein morgon,dei kjenner alt ¬som skræmer i mørkret.
18. Men brått vert dei borte ¬som på vatnet.Forbanna er deira lut i landet,ingen tek vegen til vingardane.
19. Turk og hete tek snøvatnet bort,dødsriket sluker ¬den som syndar.
20. Mor hans gløymer han,makken godtgjer seg med han,og ingen minnest han meir.Vondskapen knekkjest som ¬eit tre.
21. Han var hard med kvinner ¬som ikkje fekk born,og gjorde ikkje vel mot enkjer.
22. Men Gud riv bort sterke menn ¬med si kraft;når han reiser seg, ¬er ingen trygg for sitt liv.
23. Han gjer dei trygge ¬og gjev dei støtte,men augo hans ¬vaktar deira ferd.
24. Dei når høgt for ei tid, ¬men så er det slutt;dei bøyest ned og rykkjest opp ¬som alle andre,som mogne aks ¬vert dei avskorne.
25. Er det ikkje så?Kan nokon seia at eg lygog gjera mitt ord om inkje?