1. Job heldt fram med visdomstalen sin og sa:
2. Så sant Den Allmektige lever,han som ikkje lèt meg få ¬min rett,Gud som har gjort meg beisk ¬i hug:
3. Så lenge det er livsande i meg,pust frå Gud i min nase,
4. skal eg ikkje ta urett ¬på mine lippereller svik på mi tunge ¬når eg talar.
5. Eg kjem aldri til å gje dykk rett;så lenge eg lever,gjev eg ikkje opp mi ¬ærlege ferd.
6. Eg held fast på min rett ¬og slepper han ikkje.Hjarta mitt klagar meg ikkjefor noko eg har gjort i mitt liv.
7. Lat min fiende stå der ¬som niding,min motstandar ¬som ugjerningsmann.
8. For kva kan den gudlause ¬vona pånår Gud skjer livstråden avog gjer ende på hans liv?
9. Høyrer Gud hans klageropnår trengsla kjem over han?
10. Kan han gleda seg ¬over Den Allmektigeog stendig ropa til Gud?
11. Eg vil læra dykk om Guds maktog ikkje dølja kva ¬Den Allmektige har tenkt.
12. De har då sett det, alle saman.Kvifor kjem de så ¬med tome ord?
13. Dette er den lagnadsom det vonde mennesket får ¬hjå Gud,den arv som valdsmannen fårfrå Den Allmektige.
14. Om borna hans er mange,skal dei falla for sverd,og etterkomarane får ikkje brød,så dei kan eta seg mette.
15. Dei som slepp unna, ¬skal døy i pest,og enkjene held ikkje ¬syrgjehøgtid.
16. Når han haugar opp sølv ¬som moldog samlar seg klede som leire,
17. skal rettferdige kle segmed det han har samla,og skuldlause menn dela sølvet.
18. Det huset han byggjer, er som spindelvev,som lauvhytta vaktmannen ¬lagar seg.
19. Han legg seg ned ¬som rikmann,men det gjer han aldri meir;når han vaknar, ¬er rikdomen borte.
20. Redsler når han att som vatn,om natta ¬sopar stormen han bort.
21. Austavinden lyfter han oppog riv han med, ¬så han fer av stad.
22. Folk kastar på han utan skånsel,han må røma frå deira vald ¬og makt.
23. Dei klappar hånleg i hendeneog pip han bort frå hans stad.