Дела 7 Свето Писмо: Стандардна Библија 2006 (MK2006D)

Беседата на Стефан

1. Тогаш првосвештеникот рече: „Та­ка ли е тоа?“

2. А тој одговори: „Луѓе браќа и тат­ковци, чујте! Бог на славата му се јави на нашиот татко Авраам, кога беше во Месопотамија, уште пред да се пресели во Харан,

3. и му рече: ‚Излези од твојата земја, од твојот род и од домот на татко ти, па појди во земјата што ќе ти ја покажам.‘

4. Тогаш тој излезе од земјата Хал­деј­ска и се насели во Харан, а оттаму, по смртта на неговиот татко, Бог го пресе­ли во оваа земја, каде што живеете вие сега.

5. И во неа не му даде наследство ниту една стапка земја, но вети дека ќе му ја даде на потомството негово и нему во посед, иако уште немаше челад.

6. И му рече Бог вака: „Потомците твои ќе бидат населени во туѓа земја и ќе бидат поробени и мачени четирис­то­ти­ни години.

7. Но јас ќе му судам на оној народ, под чие ропство ќе бидат; а потоа тие ќе излезат и ќе Ми служат на ова мес­то.

8. И му го даде заветот за обрезание. Потоа на Авраам му се роди Исак и тој го обреза на осмиот ден; а Исак го роди Јакова, Јаков, пак, дванаесетте патри­јар­си.

9. Патријарсите беа завидливи кон Јосиф и го продадоа во Египет; но Бог беше со него,

10. и го избави од сите негови маки и го дарува со благодат и мудрост пред фа­раонот, египетскиот цар, кој го постави и за началник над Египет и над целиот свој дом.

11. Тогаш настана глад и голема мака по целата земја египетска и хананска, и нашите татковци не наоѓаа храна.

12. А Јаков, кога чу дека во Египет има пченица, ги прати таму по прв пат тат­ковците наши.

13. И кога отидоа по вторпат, Јосиф им се откри на браќата и фараонот го за­позна родот на Јосиф.

14. Тогаш Јосиф прати гласници да го повикаат татко му Јаков и сиот свој род – седумдесет и пет души.

15. И така Јаков слезе во Египет, и та­му умре тој и татковците наши;

16. и ги пренесоа во Сихем, и ги по­ло­жија во гробот, што во Сихем го беше купил за сребро Авраам од синовите на Емор.

17. Но како што наближуваше времето за исполнување на ветувањето, за кое Бог му се заколна на Авраам, во Египет се зголемуваше и се намножуваше бројот на луѓето,

18. сѐ додека во Египет не дојде друг цар кој не го познаваше Јосиф.

19. Тој лукаво постапи со нашиот на­род, ги мачеше татковците наши, при­силувајќи ги своите новороденчиња да ги оставаат за да не останат живи.

20. Во тоа време се роди и Мојсеј, кој Му беше на Бога мил. Три месеци беше хранет во куќата на својот татко.

21. А кога беше оставен, него го приб­ра фараоновата ќерка и го одгледа ка­ко свој син.

22. И ја научи Мојсеј целата мудрост египетска и беше силен во зборови и во дела.

23. А кога навршуваше четириесет го­дини, нему му дојде на ум да ги посети браќата свои, синовите Израилеви.

24. И кога виде дека еден од нив го нав­редуваа, го заштити; одмаздувајќи се за измачуваниот, го уби Египќанецот.

25. Тој мислеше дека браќата негови ќе согледаат дека Бог преку неговата рака ќе им даде спасение, но тие не сфатија.

26. А на другиот ден, кога некои од нив се тепаа, тој дојде кај нив и ги советува­ше да се смират, велејќи: ‚Луѓе, вие сте браќа; зошто се навредувате меѓу себе?‘

27. Но оној што го навредуваше својот ближен, го одби од себе и му рече: ‚Кој те поставил да бидеш началник и судија над нас?

28. Или, пак, и мене сакаш да ме уби­еш, како што вчера го уби Егип­ќа­не­цот?‘

29. Од тие зборови Мојсеј побегна и се насели како туѓинец во земјата мидјанска, каде што му се родија два сина.

30. И кога поминаа четириесет години, му се јави ангел Господов во пустината на Синајската Гора, во огнен пламен во една капина.

31. Мојсеј штом виде, се зачуди од тоа видение; и кога се приближи да погледа внимателно, пристигна до него гласот Господов:

32. ‚Јас сум Бог на татковците твои, Бог Авраамов, Бог Исаков, Бог Јако­вов.‘ Мојсеј се стресе и не смееше да погледа.

33. А Господ му рече: ‚Собуј си ги обув­ките од нозете, зашто местото на кое стоиш е света земја!

34. Јас ги видов добро маките на Мојот народ што е во Египет и го слушнав неговото воздивнување; па слегов да го избавам; а сега пријди да те пратам во Египет!‘

35. Тој, Мојсеј, кого го беа одбиле, велејќи: ‚Кој те поставил за началник и судија‘, него Бог преку ангелот, кој му се јави во капината, го прати за начал­ник и избавител.

36. Тој ги изведе, правејќи чудеса и зна­ци во земјата египетска и во Црвеното Море и во пустината во тек на четири­есет години.

37. Тоа е оној Мојсеј што беше им ре­кол на синовите Израилеви: ‚Господ, Бог ваш, меѓу браќата ваши ќе ви из­дигне Пророк како мене. Него пос­лу­шајте Го!‘.

38. Тоа е оној што на собирот во пусти­на­та на Планината Синајска беше со ан­гелот кој му зборуваше, и со татковците наши; оној што прими животворни зборови нам да ни ги предаде,

39. и кому нашите татковци не сакаа да му се покорат, туку го отфрлија со срцата свои и се свртеа кон Египет,

40. велејќи му на Арон: ‚Направи ни богови што ќе одат пред нас; зашто не знаеме што му стана на оној Мојсеј кој нѐ изведе од египетската земја.‘

41. И во оние дни направија лик на те­ле, и му принесоа жртви на идолот и се веселеа пред делото на своите раце.

42. А Бог се одврати од нив и ги остави да му служат на воинството небесно, како што е напишано во Книгата на пророците: ‚Доме Израилев, Ми прине­совте ли вие заклани животни и жртви во текот на четириесетте години во пус­тината?

43. Вие го прифативте шаторот на Молох и ѕвездата на вашиот бог Ремфан, идоли што ги направивте вие за да им се поклонувате: и Јас ќе ве преселам потаму од Вавилон.‘

44. Нашите татковци имаа во пустината скинија на собранието, како што бе­ше заповедал Оној Кој му зборуваше на Мојсеј да ја направи според образецот што го беше видел.

45. Неа татковците наши ја примија и со Исус Навин ја внесоа во земјата на незнабошците, што Бог ги отфрлаше од лицето на татковците наши; а тоа се случуваше сѐ до времето на Давид,

46. кој најде милост пред Бога, посака да Му најде живеалиште на Бог Јако­вов.

47. А Соломон Му изгради дом,

48. но Севишниот не живее во ракот­во­рени храмови, како што вели пророкот;

49. ‚Небото е Мојот престол, а земјата подножје на нозете Мои. Каков дом ќе ми направите, вели Господ, или кое мес­то е за Мојата почивка?

50. Не го направи ли сето ова Мојата рака?‘

51. Тврдоглави и необрезани по срцето и ушите! Вие секогаш Му се противевте на Светиот Дух – како татковците ваши, така и вие.

52. Кого од пророците не го гонеа ва­шите татковци? Тие ги убија оние што го предвестија доаѓањето на Пра­вед­ни­кот, чии предавници и убијци станавте сега и вие,

53. вие, што го примивте Законот пре­ку ангелите, а не го одржавте.“

Каменувањето на Стефан

54. Кога го слушаа ова, срцата им се исполнија со гнев и со забите крцкаа против него.

55. А Стефан, исполнет со Дух Свети, кога погледна кон небото, ја виде славата Божја и Исус како стои од десната страна на Бога,

56. и рече: „Еве, ги гледам небесата от­ворени и Синот Човечки како стои од десната страна на Бога.“

57. Но тие извикаа со висок глас, ги затворија ушите свои и еднодушно се нафрлија на него.

58. И откако го изведоа надвор од гра­дот, почнаа на него да фрлаат камења: а сведоците ги оставија алиштата свои пред нозете на едно момче, по име Сав­ле.

59. И додека фрлаа камења врз Сте­фан, тој повикуваше и велеше: „Гос­по­ди Исусе, прими го духот мој!“

60. Потоа падна на колена, и извика со висок глас: „Господи, не примај им го ова за грев!“ И штом го рече тоа, по­чи­на.